odma opłucnowa
najczęstszym powikłaniem biopsji klatki piersiowej jest rozwój odmy opłucnowej. Największa seria retrospektywna umieściła częstość występowania odmy na poziomie 20,5%, a częstość występowania odmy wymagającej drenażu klatki piersiowej na poziomie 3,1%.Jednakże zgłaszana częstość występowania odmy jest bardzo zmienna, najprawdopodobniej wynika z wielu czynników, takich jak różnice w populacji pacjentów, techniki postępowania, doświadczenia operatora i metod wykrywania., Czynniki predysponujące pacjentów do tego powikłania można podzielić na te związane z podstawową patologią i te związane z techniką proceduralną.
czynniki predysponujące związane z podstawową patologią populacji pacjentów obejmują bullae, rozedma płuc, niedrożność wentylacyjna, o czym świadczy zwiększona objętość wydechowa wymuszona do współczynnika pojemności życiowej, głębokie zmiany, mniejsze zmiany i zmiany przylegające szczeliny.,2,3 głębsze, mniejsze zmiany są związane z większym ryzykiem, prawdopodobnie ze względu na większy stopień manipulacji wymagany podczas noszenia igły i sporadyczne przekraczanie więcej niż jednej powierzchni opłucnej. Przed zabiegiem chirurgicznym i pogrubienie opłucnej może spowodować włókniste przyleganie opłucnej trzewnej i ciemieniowej, co może zapewnić korzyści ochronne przed łzami opłucnowymi i późniejszą odmą.,2 w przypadku konsultacji w celu wykonania biopsji płuc konieczne jest rozważenie alternatywy dla drogi przezskórnej, gdy podstawowa patologia naraża pacjenta na ryzyko, w tym biopsję bronchoskopową i biopsję chirurgiczną poprzez ograniczoną torakotomię. Ponadto, jeśli badania czynnościowe płuc nie są dostępne, ocena zdolności pacjenta do tolerowania odmy opłucnowej na podstawie wyników badań obrazowych, takich jak choroba pęcherzowa4, jest ważna dla celów świadomej zgody i przygotowania procedury.,
czynniki predysponujące związane z techniką zabiegową obejmują bardziej ostry kąt między igłą a opłucną,2,3 większą liczbę przejść igłą i przekroczenie więcej niż jednej powierzchni opłucnej. Zalecamy podejście ortogonalne do powierzchni opłucnej i przecina najkrótszą drogę do zmiany. Po uzyskaniu dostępu do zmiany czas przebywania 2 i wielkość wprowadzającego wydają się nie mieć wpływu na szybkość odmy, umożliwiając radiologowi Pobranie wielu próbek przez większy wprowadzający ze względną bezkarnością., Z tego powodu rutynowo przekazujemy igłę wprowadzającą 18-do 19-G do punktu przylegającego do zmiany, a następnie pobieramy próbki aspiracji i rdzenia przez wprowadzającego za pomocą igieł 20 – do 21-G i pistoletów biopsyjnych. Aby uniknąć rozerwania opłucnej, końcówka igły wprowadzającej nigdy nie powinna pozostawać na powierzchni opłucnej podczas zaawansowania opartego na obrazie. Szybkie przejście przez opłucną jest idealne.,
gdy występuje odma opłucnowa, do obowiązków personelu radiologicznego należy zdiagnozowanie tego powikłania, zapewnienie odpowiedniego leczenia w ostrym otoczeniu i zarządzanie pacjentem do całkowitego ustąpienia. W trakcie pracowitego dnia w radiologii łatwo jest przeoczyć pogorszenie kliniczne tych pacjentów. Powiększenie odmy lub rozwój odmy naprężeniowej, nawet po umieszczeniu drenażu klatki piersiowej (rys. 1), może prowadzić do szybkiego zapaści oddechowej., Pacjenci powinni otrzymywać natychmiastowy tlen przez kaniulę nosową, zazwyczaj z szybkością od 2 do 4 L / s, a częstość akcji serca, częstość oddechów, ciśnienie krwi i nasycenie tlenem powinny być monitorowane. Odma jatrogenna jest tak częstym powikłaniem po biopsji płuc, że jej zarządzanie powinno być łatwo w ramach możliwości radiologów. Bezobjawowe, małe (mniej niż 20%) odmy mogą być zarządzane z obserwacji tylko w warunkach szpitalnych, gdzie rozwój odmy napięciowej może być szybko rozwiązany., Leczenie ambulatoryjne może być również właściwe, jeśli: (1) pacjent ma radiograf interwałowy (co najmniej 3 godziny w odstępie) wykazujący stabilność lub poprawę w odmy, (2) pacjent ma odpowiednią rezerwę krążeniowo-oddechową, tak że on lub ona będzie miał czas, aby uzyskać pomoc w przypadku zapaści płuc postępu, i (3) istnieje odpowiedni system wsparcia społecznego (tj. telefon pracy i odpowiedzialny dorosły do pobytu z pacjentem). Całkowite ustąpienie odmy może być potwierdzone przez badanie radiograficzne klatki piersiowej.,
rozwój odmy naprężeniowej po niedrożności przewodu piersiowego. A) zdjęcie RTG klatki piersiowej po biopsji przezskórnej wykazuje umiarkowaną odmę wierzchołkową. B) obserwacyjny obraz fluoroskopowy po umieszczeniu cewnika Turnera pigtail (Cook, Bloomington, IN) i ponownej ekspansji płuc. C) badanie radiologiczne po skardze pacjenta na ucisk w klatce piersiowej, wykazujące odmę opłucnową. Rurka piersiowa została oczyszczona, przestawiona i ostatecznie usunięta po ustąpieniu odmy opłucnowej.,
odma napięciowa lub powiększająca się odma może rozwinąć się w wyniku opóźnionego leczenia, nieumyślnego załamania lub niedrożności drenażu klatki piersiowej (rys. 1), lub nieprawidłowe ułożenie drenażu klatki piersiowej (rys. 2). Rozwój odmy naprężeniowej lub zapaści powyżej 20% należy leczyć drenażem klatki piersiowej. Cewniki o małych otworach, warkoczach lub prostych (rys. 3) umieszczone przednio-pionowo są odpowiednie i zazwyczaj są umieszczone między pierwszą i drugą przestrzenią. Często wystarczy podłączenie do zaworu jednokierunkowego (Heimlich lub pneumostat)., W przypadkach wymagających drenażu ssania, po ponownej ekspansji płuc przez radiograf klatki piersiowej i zakończeniu wycieku powietrza pod uszczelką wodną, cewnik można umieścić w zaworze jednokierunkowym. W większości przypadków, otrzymujemy RTG klatki piersiowej 2 godziny po zakryciu rurki w celu sprawdzenia stabilności i braku nawrotu przed wyjęciem rurki. Bezpieczne leczenie ambulatoryjne drenów klatki piersiowej wymaga doskonałej edukacji i zrozumienia pacjenta, które często jest trudne do osiągnięcia w jednej sesji., Dlatego dla pacjentów po drenażu klatki piersiowej zaleca się przyjęcie na noc do kontroli bólu i zarządzania rurką.
biopsja Bronchoskopowa prowadząca do odmy opłucnej i nieumyślnego umieszczenia otworu klatki piersiowej w guzie płuca bez prowadzenia obrazowania. A) tomografia komputerowa wykazująca dużą, uporczywą odmę opłucnową i końcową rurkę wentylacyjną klatki piersiowej kończącą się w obrębie masy. Odpowietrznik klatki piersiowej został umieszczony przez Służbę pulmonologiczną na oddziale intensywnej terapii bez korzyści z prowadzenia obrazowania. B) pacjent został skierowany na radiologię interwencyjną w celu „repozycjonowania rurki klatki piersiowej.,”Fluoroskopia pokazuje istniejące przewody wentylacyjne kończące się w środku masy. Igła została rozwinięta do umieszczenia cewnika Turnera pigtail. (C) fluoroskopia pokazuje udane umieszczenie cewnika Turnera pigtail, usunięcie otworu wentylacyjnego klatki piersiowej i reexpansion płuc.
zestaw Turnera do leczenia odmy opłucnowej. Cewnik pigtailowy 6,3-francuski z towarzyszącym ostrym rysikiem może być montowany i rozszerzany do przestrzeni opłucnej pod kierunkiem fluoroskopowym lub CT., Dołączony przewód i zawór Heimlicha jednokierunkowy można zmontować i zamocować.
wyciek powietrza utrzymujący się dłużej niż 3 dni jest rzadki po jatrogennym uszkodzeniu płuc. Najczęściej pojawia się u pacjentów z ciężką rozedmą płuc, pacjentów z dodatnim ciśnieniem wentylacji i pacjentów z znaczną immunosupresją, szczególnie dużych dawek steroidów. Ocena chirurgiczna klatki piersiowej może być brana pod uwagę, chociaż kontynuacja drenażu klatki piersiowej jest zwykle najlepszym sposobem działania.