w ludzkich zachowaniach konsensus wobec antykomunistycznych ideałów stał się normą dla wszystkich, zwłaszcza pracowników rządowych. Zdecydowane antykomunistyczne zachowanie oczekiwano od wszystkich, szczególnie tych w rządzie. Kampanie mające na celu pozbycie się rządu tzw. „czerwonych” stały się powszechne. Jednym z nich był House Committee on Un-American Activities (HUAC), który wykorzystał ustawę Smitha z 1940 roku, aby oskarżyć każdego, kto opowiada się za komunizmem., W tak gorącej erze antykomunizmu, młodszy senator z Wisconsin, Joseph McCarthy, zastosował tę histerię, aby oskarżyć niezliczonych urzędników rządowych. Aby propagować idee liberalne, postęp w zakresie praw obywatelskich lub ewentualna współpraca z państwami komunistycznymi wystarczyły, aby wskazać osobę na prześladowanie. Zmiany w „konformizmie” Ameryki nastąpiły jednak dopiero pod koniec lat 50., początkowo powoli.
, Por. Radulowicz został poproszony o dymisję, ponieważ jego ojciec i siostra zostali kiedyś oskarżeni o czytanie ” wywrotowych gazet.”Murrow i Friendly skonfrontowali się bezpośrednio z McCarthy' m, oskarżając go o atakowanie integralności Narodów, niszczenie kariery i wykorzystywanie „zabójstw postaci do przejęcia kontroli nad procesem politycznym.”(3) w przemyśle telewizyjnym i filmowym wielu aktorów i aktorek znalazło się na czarnej liście za przyjęte lewicowe poglądy. Filmy stały się nośnikiem niezadowolenia z systemu z filmami Jamesa Deana i Marlona Brandona wśród kilku.,
Literatura rozwijała się z motywami indywidualizmu wobec systemu. Z poetami takimi jak Robert Lowell, krytykami takimi jak Dwight McDonald, filmami takimi jak „Rebel Without A Cause” I „The Wild Ones”, muzyką rock and rollową i związkami studenckimi, „konformizm”w 1950 roku był zabezpieczony. Krytycy „konformizmu” opowiadali się za indywidualizmem i niepokojem młodego pokolenia wobec wojny nuklearnej. Innym obszarem krytyki była gospodarka. Chociaż ubóstwo spadło, od jednej piątej do jednej czwartej narodu nie mógł przetrwać na osiąganych dochodach., (4) dopiero pod koniec Mccarthyzmu niezgoda wzrosła, osiągając crescendo podczas administracji Johnsona / Nixona pod koniec lat 60. i na początku 70.
najdłuższy konflikt XX wieku, Zimna Wojna wpłynęła na wszystko, od ideologii politycznej, polityki zagranicznej i wewnętrznej, po prezydenturę i życie osobiste Amerykanów. Wraz z upadkiem żelaznej kurtyny w Europie Wschodniej, zjednoczeniem Niemiec, rozdrobnieniem i późniejszym rozpadem Związku Radzieckiego wyeliminowały zimną wojnę., Współpraca międzynarodowa podczas I wojny w Zatoce Perskiej pokazała, że nawet przed końcem Związku Radzieckiego retoryka przeszłości nie miała już miejsca w amerykańskiej polityce zagranicznej i wewnętrznej. Uwagi: 1. William H. Chafe. Niedokończona Podróż. strona 47 2. Ibidem. strona 98 3. Ibidem. strona 132 4. Ibidem. strona 143 Biblioqraphy: The Unfinished Journey-America since World War II by William H. Chafe. Oxford University Press. Wydanie drugie