Couplet, para rymowanych końcówek wiersza, które są samodzielne w strukturze gramatycznej i znaczeniu. Dwuwiersz może być formalny (lub zamknięty), w którym to przypadku każda z dwóch linii jest end-stopped, lub może być run-on (lub otwarty), ze znaczeniem pierwszej linii ciągnącej się do drugiej (nazywa się to enjambment)., Kuplety są najczęściej używane jako jednostki kompozycji w długich wierszach, ale ponieważ nadają się do wierszowanych, epigramatycznych wypowiedzi, są często komponowane jako niezależne wiersze lub funkcjonują jako części innych form wiersza, takich jak Sonet Szekspira, który jest zakończony coupletem. We francuskiej poezji narracyjnej i dramatycznej rymowana alexandrine (12-sylabowa linia) jest dominującą formą coupleta, a niemieckie i holenderskie wersy z XVII i XVIII wieku odzwierciedlają wpływ coupleta alexandrine., Termin couplet jest również powszechnie zastępowany strofą w wersyfikacji francuskiej. Na przykład” kwadrat ” jest strofą złożoną z ośmiu linijek, a każda linijka składa się z ośmiu sylab. Głównym coupletem angielskim jest couplet heroiczny, czyli dwie rymowane linie pentametru jambicznego z cezurą (pauzą), Zwykle przyśrodkową, w każdej linii. Wprowadzony przez Chaucera w XIV wieku, heroiczny couplet został udoskonalony przez Johna Drydena i Alexandra Pope ' a na przełomie XVII i XVIII wieku., Przykładem jest
podziel się swoim bólem, pozwól, aby ta smutna ulga;
ach, więcej niż podziel się nim, daj mi cały swój smutek.
kuplety były również często wprowadzane do pustego wersu dramatu elżbietańskiego i Jakobeańskiego dla zwiększenia dramatycznego nacisku na zakończenie długiej przemowy lub w prowadzeniu dialogu, jak w poniższym przykładzie:
myśl co chcesz, chwytamy w nasze ręce
jego talerz, jego towary, jego pieniądze i jego ziemie.