Dit is een vintage sprookje, en kan geweld bevatten. We moedigen ouders aan om vooraf te lezen als uw kind gevoelig is voor dergelijke thema ‘ s.
Er was eens een rijke koopman, die drie dochters had. Ze woonden in een heel mooi huis in een prachtige stad, en hadden veel bedienden in grote leveranties om op hen te wachten., Al hun voedsel werd geserveerd op gouden en zilveren schotels, en hun toga ‘ s waren gemaakt van de rijkste dingen, genaaid met juwelen.
De twee oudste werden Marigold en Dressalinda genoemd. Er ging geen dag voorbij, maar deze twee gingen uit naar een feest of een junket; maar schoonheid, de jongste, hield ervan om thuis te blijven en haar oude vader gezelschap te houden.
nu gebeurde het dat de koopman ongeluk kreeg. De schepen van hem, die de volle zee bevaren, met koopwaar van grote waarde, gingen ten onder, en op een dag vond hij, dat hij niet langer de rijkste koopman van de stad was, maar een zeer arme man.,
Er was nog een klein huis aan hem overgelaten in het land, en aan dit, toen al het andere was verkocht, ging hij met pensioen. Zijn drie dochters gingen natuurlijk met hem mee.Marigold en Dressalinda waren erg boos om te denken dat ze al hun geld verloren hadden, en na zo rijk en gewild te zijn, moeten ze nu in een ellendig huisje wonen., Maar de enige gedachte van schoonheid was om haar oude vader op te vrolijken, en terwijl haar twee zusters op houten stoelen zaten te huilen en zichzelf beklaagden, stak schoonheid het vuur aan en maakte het eten klaar, want de koopman was nu zo arm dat hij niet eens een bediende kon houden.
en zo ging het verder. De twee oudste zusters deden niets anders dan mokken in hoeken, terwijl schoonheid de vloeren veegde en de afwas waste, en haar best deed om het arme huisje aangenaam te maken., Ze leidden hun zuster ook een vreselijk leven, met hun klachten, want niet alleen weigerden ze iets zelf te doen, maar ze zeiden dat alles wat ze deed verkeerd was gedaan. Maar schoonheid droeg al hun onvriendelijkheid geduldig, omwille van haar vader.
op deze manier ging een heel jaar voorbij, en op een dag kwam er een brief voor de handelaar. Hij haastte zich om zijn dochters te vinden, want hij wilde hun het goede nieuws in de brief vertellen.”mijn lieve kinderen,” zei hij, ” eindelijk is ons geluk gekeerd., In deze brief staat dat een van de schepen die verloren zouden zijn gegaan, veilig in de haven is aangekomen, en als dat zo is, hoeven we niet langer in armoede te leven. We zullen niet zo rijk zijn als voorheen, maar we zullen genoeg hebben om ons in comfort te houden. Geef me mijn reismantel, schoonheid. Ik ga meteen op pad om mijn schip op te eisen. En nu vertel me, meisjes, wat zal ik jullie brengen als ik terugkom?”
“honderd pond,” zei Marigold, zonder aarzeling een oogenblik.,”Ik wil een nieuwe zijden jurk, “zei Dressalinda,” een appelgroene, genaaid met zaadparels, en groene schoenen met rode hakken, en een ketting van smaragden, en een doos met handschoenen.”
” And what shall I bring for you, my Beauty?”vroeg de vader, omdat zijn dochtertje hem hielp zijn reismantel aan te trekken.”Oh, Breng me een roos,” zei schoonheid haastig.haar vader kuste haar liefdevol en vertrok.
“jij domme meid,” zei Marigold, ” je wilt gewoon dat onze vader denkt dat je onbaatzuchtiger bent dan wij—dat is wat je wilt! Een roos, inderdaad!,”
“inderdaad, zuster,” zei schoonheid, ” dat was niet de reden. Ik dacht dat onze vader genoeg te doen zou hebben in het zorgen voor de veiligheid van zijn schip, zonder moeite te doen winkelen voor mij.maar de zusters waren erg beledigd en gingen in hun eigen kamer zitten om te praten over de mooie dingen die ze zouden hebben als hun vader terugkwam.in de tussentijd ging de koopman naar de stad, vol hoop en grote plannen over wat hij met zijn geld zou doen.,maar toen hij daar aankwam, ontdekte hij dat iemand hem had voor de gek gehouden, en dat er geen schip van hem in de haven was gekomen, dus hij was er net zo slecht aan toe als voorheen.hij spendeerde de hele dag om zeker te zijn dat er geen waarheid was in de brief die hij had ontvangen, en het begon donker te worden toen hij, met een verdrietig hart, begon om de reis naar huis weer te maken. Hij was moe en ellendig, en hij had geen voedsel geproefd sinds hij thuis verliet in de ochtend.,het was behoorlijk donker tegen de tijd dat hij bij het grote bos kwam waar hij doorheen moest om bij zijn huisje te komen, en toen hij een licht door de bomen zag schijnen, besloot hij die nacht niet naar zijn huis te gaan, maar naar het licht in het bos te gaan en om voedsel en onderdak te vragen.hij verwachtte een Houthakker ‘ s huisje te vinden, maar wat was zijn verbazing toen hij naderde naar het licht, te vinden dat het kwam uit de ramen van een groot en mooi paleis!, Hij klopte aan de poorten, maar niemand antwoordde, en weldra, gedreven door honger en kou, durfde hij naar binnen en zette de marmeren treden in de grote zaal.
hij heeft nooit een ziel gezien. Er was een groot vuur in de hal, en toen hij zich had opgewarmd, ging hij op zoek naar de meester van het huis. Maar hij keek niet ver, want achter de eerste deur die hij opende was een knusse kleine kamer met avondeten voor een, een avondmaal de loutere blik van die maakte je hongerig.,dus ging de koopman zo stoutmoedig als u wilt, en maakte een zeer stevig avondmaal, waarna hij weer dacht dat hij de meester van het huis zou zoeken.
hij begon en opende een andere deur, maar daar zag hij een bed, alleen maar om te kijken naar wat je slaperig maakte, dus zei hij tegen zichzelf:
“Dit is het werk van enkele feeën. Ik kan beter niet verder zoeken naar de meester des huizes.”
en daarmee tuimelde hij in bed, en, erg moe, ging hij in een keer slapen, en sliep als een top tot het tijd was om op te staan in de ochtend.,
toen hij wakker werd was hij nogal verbaasd om zichzelf in zo ‘ n zacht en comfortabel bed te vinden, maar op dit moment herinnerde hij zich alles wat hem was overkomen.”ik moet gaan,” zei hij tegen zichzelf, ” maar ik wou dat ik mijn gastheer kon bedanken voor mijn goede rust en mijn goede avondmaal.”
toen hij uit bed kwam vond hij dat hij iets anders had om dankbaar voor te zijn, want op de stoel naast het bed lag een mooi pak van nieuwe kleren, gemerkt met zijn naam, en met tien goudstukken in elke zak., Hij voelde zich een heel andere man toen hij het pak van blauw en zilver had aangetrokken en de goudstukken in zijn zakken jingled.toen hij naar beneden ging, vond hij een goed ontbijt op hem te wachten in het kamertje waar hij de avond ervoor had gegeten, en toen hij een goede maaltijd had gemaakt, dacht hij dat hij een wandeling in de tuin zou maken. De marmeren trap af ging hij, en toen hij bij de tuin kwam, zag hij dat het vol rozen stond, rood en wit, roze en geel, en de koopman keek ernaar en herinnerde zich de wens van schoonheid.,”Oh, mijn arme dochters,” zei hij, ” wat een teleurstelling zal het voor hen zijn om te weten dat mijn schip toch niet thuis is gekomen, maar schoonheid kan in ieder geval hebben wat ze wilde.”Dus strekte hij zijn hand uit en plukte de grootste rode roos binnen zijn bereik.toen de stengel in zijn vingers knapte, begon hij terug in angst, want hij hoorde een boos gebrul, en het volgende moment sprong er een vreselijk beest op hem., Het was groter dan een mens, en lelijker dan een dier, maar, wat de koopman het meest vreeselijk vond, sprak het met een mannenstem, nadat het met het beest naar hem had gebruld.”zei Het Beest. “Heb ik je niet gevoed, onderdak gegeven en gekleed, en nu moet je mijn gastvrijheid terugbetalen door het enige te stelen waar ik om geef, mijn rozen?”
” Mercy! genade!”riep de koopman.
“nee,” zei Het Beest, ” je moet sterven!,”de arme koopman viel op zijn knieën en probeerde te denken aan iets te zeggen om het hart van het wrede beest te verzachten; en uiteindelijk zei hij: “meneer, Ik heb alleen deze roos gestolen omdat mijn jongste dochter vroeg me om haar een te brengen. Ik dacht niet, na alles wat je me gegeven hebt, dat je me een bloem zou kwalijk nemen.”
“vertel me over deze dochter van je,” zei Het Beest plotseling. “Is ze een braaf meisje?”
“The best and dearest in the world,” said the old merchant. En toen begon hij te huilen, te denken dat hij moest sterven en zijn schoonheid alleen in de wereld moest laten, met niemand om aardig voor haar te zijn., “Oh!”hij riep,” Wat zullen mijn arme kinderen zonder mij doen?”
” daar had je aan moeten denken voordat je de roos stal,” zei Het Beest. “Echter, als een van uw dochters goed genoeg van u houdt om te lijden in plaats van u, zij mag. Ga terug en vertel ze wat er met je gebeurd is, maar je moet me je belofte geven dat of jij, of één van je dochters, bij mijn paleisdeur zal zijn over drie maanden van vandaag.”
de ellendige man beloofde.
“in ieder geval,” dacht hij, ” zal ik nog drie maanden van het leven.”
Toen zei Het Beest: “ik laat je niet met lege handen gaan.,de koopman volgde hem terug naar het paleis. Daar, op de vloer van de hal, lag een grote en mooie kist van gesmeed zilver.
“vul dit met alle schatten die je leuk vinden,” zei Het Beest. En de koopman vulde het met kostelijke dingen uit het schathuis van het beest.
“Ik stuur het naar huis voor je,” zei Het Beest, het sluiten van de deksel.,en zo ging de koopman met een bezwaard hart weg, maar toen hij door de paleispoort ging, riep het beest hem toe dat hij de roos van schoonheid vergeten was, en hield hem tegelijkertijd een grote groep van de allerbeste.de koopman legde deze in Beauty ‘ s hand toen ze naar hem toe Rende bij de deur van hun huisje.”neem ze, mijn kind,” zei hij, ” en koester ze, want ze hebben je arme vader zijn leven gekost.”en daarmee ging hij zitten en vertelde hen het hele verhaal. De twee oudere zusters huilden en jammerden, en gaven schoonheid natuurlijk de schuld van alles wat er gebeurd was.,”als je geen roos wilde, zou Onze Vader het paleis in veiligheid hebben verlaten, met zijn nieuwe pak en zijn goudstukken; maar jouw dwaasheid heeft hem zijn leven gekost.”
” nee, “zei schoonheid,” het is mijn leven dat zal worden geofferd, want als de drie maanden voorbij zijn, zal ik naar het beest gaan, en hij kan mij doden als hij wil, maar hij zal nooit mijn lieve vader pijn doen.de vader probeerde haar te overtuigen om niet te gaan, maar ze had haar besluit genomen, en aan het einde van de drie maanden vertrok ze naar het Paleis van het beest.haar vader ging met haar mee om haar de weg te wijzen., Net als voorheen zag hij de lichten door het bos schijnen, klopte en belde tevergeefs bij de grote poort, verwarmde zich bij het vuur in de grote zaal en vond toen het kamertje met het avondeten op tafel waar je hongerig naar keek. Alleen deze keer werd de tafel voor twee gedekt.”Come, father dear,” said Beauty, ” take comfort. Ik denk niet dat het beest me wil doden, anders had hij me niet zo ‘ n goed avondmaal gegeven.”
maar het volgende moment kwam het beest in de kamer. Schoonheid schreeuwde en klampte zich vast aan haar vader.,”wees niet bang,” zei Het Beest zachtjes, ” maar vertel me, kom je hier uit je eigen vrije wil?”
“Yes,” said Beauty, trillende.”je bent een goed meisje,” zei Het Beest, en dan, zich tot de Oude man, zei hij hem dat hij zou kunnen slapen daar voor die nacht, maar in de ochtend moet hij gaan en laat zijn dochter achter hem.ze gingen naar bed en sliepen vast, en de volgende ochtend vertrok de vader, bitter huilend.
schoonheid, met rust gelaten, probeerde zich niet bang te voelen., Ze rende hier en daar door het paleis, en vond het mooier dan alles wat ze ooit had gedacht. De mooiste kamers in het paleis hadden over de deuren geschreven, “Schoonheidskamers”, en daarin vond ze boeken en muziek, kanarievogels en Perzische katten, en alles wat er aan gedacht kon worden om de tijd aangenaam te laten verlopen.
” oh, jee!”ze zei:” als ik mijn arme vader maar kon zien, zou ik bijna gelukkig zijn.”toen ze sprak, keek ze toevallig naar een grote spiegel, en daarin zag ze de vorm van haar vader weerspiegeld, gewoon rijdend naar de deur van zijn huisje.,die nacht, toen Beauty ging eten, kwam het beest binnen.
” Mag ik met u dineren?”zei hij.
“dat moet zijn zoals je wilt,” zei Beauty.dus het beest ging met haar aan tafel zitten, en toen het klaar was, zei hij:”Ik ben heel lelijk, schoonheid, en ik ben heel dom, maar ik hou van je; wil je met me trouwen?”
” No, Beast, ” said Beauty gently.
het arme beest zuchtte en ging weg.
en elke avond gebeurde hetzelfde. Hij At met haar en vroeg haar of ze met hem wilde trouwen. En ze zei altijd: “Nee, beest.,”
al die tijd werd ze door onzichtbare handen bediend, alsof ze een koningin was geweest. Prachtige muziek kwam in haar oren zonder dat ze de muzikanten kon zien, maar de magische spiegel was het beste van alles, want daarin kon ze zien wat ze wilde. Toen de dagen voorbij gingen en haar geringste wens werd vervuld, bijna voordat ze wist wat ze wilde, begon ze te voelen dat het beest haar heel veel moest liefhebben, en ze vond het heel jammer om te zien hoe verdrietig hij er elke nacht uitzag toen ze “nee” zei tegen zijn huwelijksaanbod.,op een dag zag ze in haar spiegel dat haar vader ziek was, dus die nacht zei ze tegen het beest: “Lieve beest, je bent zo goed voor me, wil je me naar huis laten gaan om mijn vader te zien? Hij is ziek en hij denkt dat ik dood ben. Laat me gaan en vrolijk hem op, en ik beloof trouw naar je terug te keren.”goed,” zei Het Beest vriendelijk, ” maar blijf niet langer dan een week weg, want als je dat doet, zal ik sterven van verdriet, omdat ik zo veel van je hou.”
” Hoe kom ik thuis?”zei schoonheid,” Ik weet de weg niet.,”toen gaf het beest haar een ring en zei dat ze die om haar vinger moest doen als ze naar bed ging, de robijn naar de palm van haar hand moest draaien, en dan zou ze wakker worden in het huisje van haar vader. Toen ze terug wilde komen, moest ze hetzelfde doen.dus ‘ s morgens, toen ze wakker werd, bevond ze zich bij haar vader thuis, en de Oude man was buiten zichzelf van vreugde om haar veilig en gezond te zien., Maar haar zusters verwelkomden haar niet zo vriendelijk, en toen ze hoorden hoe aardig Het Beest voor haar was, benijdden ze haar geluk in een mooi paleis, terwijl ze tevreden moesten zijn met een huisje.
“Ik wou dat we waren gegaan,” zei Marigold. “Schoonheid krijgt altijd het beste van alles.”
” vertel ons alles over uw grand palace, “zei Dressalinda,” en wat je doet, en hoe je je tijd door te brengen.”
So Beauty, thinking it would amuse them to hear, told them, and their envy increased by day. Uiteindelijk zei Dressalinda tegen Marigold:
” ze heeft beloofd over een week terug te komen., Als we haar de dag konden laten vergeten, zou het beest boos zijn en haar doden, en dan zou er een kans voor ons zijn.dus de dag voordat ze terug had moeten gaan, deden ze wat papaversap in een beker wijn die ze haar gaven, en dit maakte haar zo slaperig dat ze twee hele dagen en nachten sliep. Aan het eind van die tijd werd haar slaap onrustig, en ze droomde dat ze het beest dood zag liggen tussen de rozen in de prachtige tuinen van zijn paleis, en uit die droom werd ze bitter huilend wakker.,hoewel ze niet wist dat er een week en twee dagen voorbij waren sinds ze het beest verliet, draaide ze na die droom meteen de robijn naar haar handpalm, en de volgende ochtend lag ze daar in haar bed in het Paleis van het beest.ze wist niet waar zijn kamers in het paleis waren, maar ze voelde dat ze niet kon wachten tot het avondeten om hem te zien, dus rende ze heen en weer en riep zijn naam. Maar het paleis was leeg, en niemand antwoordde haar toen ze riep.
toen rende ze door de tuinen, riep zijn naam opnieuw en opnieuw, maar toch was er stilte.,
” Oh! wat moet ik doen als ik hem niet kan vinden?”zei ze. “Ik zal nooit meer gelukkig zijn.toen herinnerde ze zich haar droom en rende naar de rozentuin, en daar lag, zeker, Naast het bassin van de grote fontein, het arme beest zonder enig teken van leven in hem. Schoonheid wierp zich op haar knieën naast hem.”Oh, lieve beest,” riep ze, ” en ben je echt dood? Helaas! helaas! dan zal ik ook sterven, want ik kan niet zonder jou leven.”
onmiddellijk opende het beest zijn ogen, zuchtte en zei:
” schoonheid, wil je met me trouwen?,”
And Beauty, buiten zichzelf van vreugde toen ze ontdekte dat hij nog leefde, antwoordde:
” Yes, yes, dear Beast, for I love you tierly.”
bij deze woorden viel de ruwe vacht op de grond, en in plaats van het beest stond een knappe prins, gekleed in een Wambuis van wit en zilver, als een klaargemaakt voor een bruiloft. Hij knielde aan de voeten van schoonheid en vouwde haar handen.”Dear Beauty,” zei hij, ” nothing but your love could have disenchanted me., Een boze fee veranderde me in een beest, en veroordeelde me om er een te blijven totdat een eerlijke en goede maagd genoeg van me zou houden om met me te trouwen, ondanks mijn lelijkheid en domheid. Nu, Lieve, de betovering is gebroken, laten we teruggaan naar mijn paleis. Jullie zullen merken dat al mijn dienaren—die ook betoverd zijn geweest en jullie al die tijd met onzichtbare handen hebben bediend—nu zichtbaar zullen worden.dus keerden ze terug naar het paleis, dat tegen die tijd vol was met hovelingen, die de handen van de Prins en zijn bruid wilden kussen., En de Prins fluisterde tegen een van zijn bedienden, die naar buiten ging, en in een zeer korte tijd kwam terug met Schoonheidsvader en zusters.de zusters werden veroordeeld om te worden veranderd in standbeelden, en om rechts en links van de poorten van het paleis te staan totdat hun harten zouden worden verzacht, en ze zouden spijt moeten hebben van hun onvriendelijkheid jegens hun zuster. Maar schoonheid, gelukkig getrouwd met haar prins, ging stiekem naar de beelden elke dag en huilde over hen., En door haar tranen werden hun stenen harten verzacht, en zij werden veranderd in vlees en bloed, en waren goed en vriendelijk voor de rest van hun leven.en Beauty and the Beast, die geen beest meer was, maar een knappe prins, leefde nog lang en gelukkig.en inderdaad, ik geloof dat ze nog gelukkig leven, in het prachtige land waar dromen uitkomen.
bent u op zoek naar meer verhalen over liefde die u aan uw kind kunt voorlezen? Lees onze recensie van de tien beste kinderboeken over liefde
kort verhaal voor kinderen aangepast door E., Nesbit, uitgegeven door Hamilton Wright Mabie, Edward Everett Hale en William Byron Forbush, geïllustreerd door Diavolessa, laten we praten over de verhalen ~ ideeën om met kinderen te praten Gratitude, Good Manners
1. Beauty ‘ s vader werd goed behandeld in het Paleis van het beest. Waarom was het beest zo boos dat hij een roos nam?
2. Wat was een betere manier voor Beauty ‘ s vader om een roos terug te brengen voor schoonheid?
hebzucht
3. Het beest gaf Beauty ‘ s vader nog veel geschenken voordat hij terugkwam., Waarom zou hij nog vriendelijk zijn geweest voor Beauty ‘ s vader, ook al had hij van hem gestolen?
jaloezie
4. Beauty ‘ s zussen wilden iets meenemen dat Beauty had, en dus lieten ze haar inslapen. Weet je wat dit gevoel is, als je iets slecht voor iemand wilt, zodat je kunt hebben wat zij hebben?
5. Heeft dit gevoel uiteindelijk schoonheid gekwetst? En de zusters?
6. Wat konden de zusters hebben gedaan toen ze dit gevoel hadden, dat zou betekenen dat niemand gewond was?
familie, liefde, vriendelijkheid
7., Waarom besloot Beauty zich bij het beest aan te sluiten, in plaats van haar vader te laten sterven?
