hoewel we intuïtief geloven dat opvallende of onderscheidende objecten onze aandacht zullen trekken, verrassend vaak niet. Bestuurders kunnen bijvoorbeeld een andere auto niet opmerken wanneer ze proberen om te draaien of een persoon kan een vriend niet zien in een bioscoop bij het zoeken naar een lege stoel, zelfs als de vriend zwaait. De studie van attentional capture is voornamelijk gericht op het meten van het effect van een irrelevante stimulus op de taakprestaties., In wezen onderzoeken deze studies hoe goed waarnemers iets kunnen negeren dat ze verwachten, maar waarvan ze weten dat het irrelevant is. De voorbeelden uit de echte wereld daarentegen roepen een andere vraag op: hoe waarschijnlijk is het dat proefpersonen iets saillants en potentieel relevant opmerken dat ze niet verwachten? Onlangs hebben verschillende nieuwe paradigma ’s die deze vraag onderzoeken, ontdekt dat onverwachte objecten vaak niet de aandacht trekken, een fenomeen dat bekend staat als’onoplettende blindheid’., In dit overzicht wordt gekeken naar bewijs voor de effecten van irrelevante kenmerken op zowel de prestaties (‘impliciete attentionele opname’) als op het bewustzijn (‘expliciete attentionele opname’). Samen geven traditionele studies van impliciete aandachtsopname en recente studies van onoplettende blindheid een vollediger inzicht in de variëteiten van aandachtsopname, zowel in het laboratorium als in de echte wereld.