in de pacemakercellen van het hart (bijvoorbeeld de sinoatriale knoop) is het pacemakerpotentiaal (ook wel de pacemakerstroom genoemd) de langzame, positieve toename van de spanning over het membraan van de cel (het membraanpotentiaal) die optreedt tussen het einde van het ene actiepotentiaal en het begin van het volgende actiepotentiaal., Deze toename in membraanpotentiaal is wat ervoor zorgt dat het celmembraan, dat typisch een rustmembraanpotentiaal van -70 mV behoudt, de drempelpotentiaal bereikt en dus het volgende actiepotentiaal afvuurt; dus, is het pacemakerpotentiaal wat het zelf gegenereerde ritmische vuren (automaticiteit) van pacemakercellen drijft, en de snelheid van verandering (d.w.z., de helling) van het pacemakerpotentiaal bepaalt de timing van het volgende actiepotentiaal en dus de intrinsieke vuursnelheid van de cel., In een gezonde sinoatriale knoop (SAN, een complex weefsel in het rechter atrium dat pacemakercellen bevat die normaal de intrinsieke ontstekingssnelheid voor het hele hart bepalen), is het pacemakerpotentieel de belangrijkste determinant van de hartslag. Omdat het pacemaker potentieel de niet-contracterende tijd tussen hartslagen (diastole) vertegenwoordigt, wordt het ook wel de diastolische depolarisatie genoemd.,De hoeveelheid netto stroom die nodig is om de celmembraan potentiaal te bewegen tijdens de pacemaker fase is extreem klein, in de Orde van weinig pAs, maar deze netto flux ontstaat van tijd tot tijd veranderende bijdrage van verschillende stromen die stromen met verschillende spanning en tijd afhankelijkheid. Bewijs ter ondersteuning van de actieve aanwezigheid van K+, Ca2+, na+ kanalen en na+/K+ exchanger tijdens de pacemaker fase zijn in de literatuur op verschillende manieren gerapporteerd, maar verschillende aanwijzingen wijzen op de “grappige”(If) stroom als een van de belangrijkste.(zie funny current)., Er is nu substantieel bewijs dat ook sarcoplasmic reticulum (SR) Ca2+-transiënten deelnemen aan de generatie van de diastolische depolarisatie via een proces waarbij de na–Ca exchanger betrokken is.
De ritmische activiteit van sommige neuronen, zoals de pre-Bötzinger complex wordt gemoduleerd door neurotransmitters en neuropeptides, en dergelijke modulatory connectiviteit geeft aan de neuronen van de nodige plasticiteit te genereren, onderscheidende, state-afhankelijke ritmische patronen die afhankelijk zijn van pacemarker mogelijkheden.,