astma, een veel voorkomende ademhalingsstoornis bij katten, is verantwoordelijk voor aanzienlijke morbiditeit en incidentele mortaliteit. Samen met chronische bron­chitis en parasitaire bron­chitis is het een van de belangrijkste ontstekingsziekten in de onderste luchtwegen van katten. De eerste klinische tekenen van astma verschijnen eerst in jonge katten en omvatten typisch hoesten (soms verward met “hairballs hacken”), piepende ademhaling, en moeizame ademhaling. Zonder behandeling kan astma overgaan tot ernstiger pathologie., Er is geen genezing beschikbaar, maar leven& shy; langdurig medisch management kan zowel de kwantiteit als de kwaliteit van leven verbeteren.
inzicht in de pathogenese van astma kan helpen bij het optimaliseren van de behandeling. In het kort wordt aangenomen dat astma bij katten allergisch is voor etiologie. Katten met de appro& verlegen; priate genetische make-up en omgevingsinvloeden zorgen voor een overgevoeligheidsreactie tegen goedaardige geïnhaleerde antigenen zoals Bermuda gras of huisstofmijt allergenen., De afwijkende immune reactie leidt tot uitwerking van cytokines en allergeen-specifieke immunoglobuline E (IgE) antilichamen, die op hun beurt extra ontstekingscellen aantrekken.
gerelateerd:
- feliene mesenchymale stamcellen: Wat is bekend en Wat is mogelijk
- hartworm-Geassocieerde respiratoire ziekte bij katten die eigendom zijn van cliënten
de kenmerkende pathologische kenmerken omvatten eosinofiele luchtweginflammatie, luchtweghyperre&verlegen;sponsiviteit en remodellering van de luchtweg., Gezamenlijk zijn deze 3 pathologische kenmerken verantwoordelijk voor klinische symptomen van hoest, piepende ademhaling en/of episodische uitademingsnood. De behandeling, die zich moet richten op het verbeteren van deze pathologische kenmerken indien mogelijk, bestaat in grote lijnen uit omgevingsmodulatie, gewichtsbeheersing, bronchodilatatoren en glucocorticoïden.1
OMGEVINGSMODULATIE
een belangrijk doel van de therapie is het beperken of verwijderen van irriterende stoffen en, indien mogelijk, specifieke allergenen waarvoor de kat gevoelig is., Een verscheidenheid aan geïnhaleerde irri& shy; tants, waaronder rook (bijv. sigaretten, houtkachels of haarden, wierook), stof (bijv. kattenbakvulling, poeders voor het reinigen van tapijt) en aerosolen (bijv. Schoonmaakmiddelen, haarspray), kunnen niet specifiek irritatie en hyperreactiviteit van de luchtwegen veroorzaken, wat bijdraagt tot klinische symptomen. Bovendien kunnen specifieke allergenen waarvoor de kat gesensibiliseerd is, indien geïdentificeerd, helpen bij het ontwerpen van een geschikte vermijdingsstrategie.,
hoewel allergeenspecifieke IgE kan worden geïdentificeerd via intradermale tests, maken de vereiste om een groot deel van het haar te scheren en de behoefte aan sedatie het serumallergeenspecifieke ige-testen aantrekkelijker. Bijvoorbeeld, katten die grote hoeveelheden IgE tegen outdoor allergenen kunnen worden gehouden binnenshuis (met ramen gesloten) tijdens piek allergenen perioden., Voor katten die gevoelig zijn voor een binnenallergeen, zoals huisstofmijt, kunnen verschillende maatregelen worden genomen: hoogrenderende deeltjesluchtfilters, frequente vacu&verlegen;ten minste eenmaal per week beddengoed wassen in het heetste water en allergene beddengoedhoezen voor gebieden waar de kat slaapt. Het specifieke allergeen waarvoor de kat is gesensibiliseerd, is verantwoordelijk voor het veroorzaken van de cascade van luchtwegontsteking en bronchospasme.,
gewichtsbeheersing
gewichtsverlies wordt vaak over het hoofd gezien als onderdeel van de beheersstrategie voor zwaarlijvige katten met respiratoire aandoeningen. Obesitas kan het werk van de ademhaling verhogen en de ademhalingsfunctie in gevaar brengen. Het kan ook predisponeren voor insulineresistentie, wat zeer relevant is omdat levenslang glucocorticoïden de steunpilaar van de therapie blijven. Zoals hieronder vermeld, moet het doseren van steroïden altijd op mager lichaamsgewicht worden gebaseerd. Tot slot, hoewel slecht begrepen bij katten, kan obesitas een negatief effect hebben op het immuunsysteem func­tion., Katten met astma zouden, idealiter, een lichaamsconditiescore van 4 tot 5 van de 9 moeten hebben.
bronchusverwijders
zonder twijfel vormen bronchusverwijders de belangrijkste behandeling voor een kat met een levensbedreigende astma-aanval (status asthmaticus). Deze geneesmiddelen kunnen ook geschikt zijn voor langdurige behandeling van katten met intermitterende episodes van respiratoire stress die niet goed onder controle zijn met gluco­alleen corticoïden. Bronchusverwijders zijn niet kritisch als monotherapie voor astmatische katten met alleen hoest., Vaak gebruikte bronchusverwijders vallen in 2 klassen-β2 agonisten of methylxanthinen – en kunnen worden toegediend&verlegen;toegediend door injectie of inhalatie of oraal toegediend. Kortwerkende β2-agonisten zoals terbutaline of albuterol hebben de voorkeur boven langwerkende maar minder krachtige β2-agonisten zoals salmeterol. Methylxanthinen omvatten theoph& shy; ylline en aminofylline.
De keuze van de optimale bronchusverwijder en de toedieningsweg moet worden geleid door de behoeften van de patiënt., Voor katten met status asthmaticus die in crisis verkeren, geef ik de voorkeur aan injecteerbaar (intramusculair of subcutaan&verlegen;neeus) terbutaline (0,01 mg/kg), omdat de werking relatief snel begint in vergelijking met andere routes en de bronchusverwijder systemisch wordt toegediend. Een tweede, minder optimale keuze zou worden verneveld of gemeten-dosis geïnhaleerde albuterol., Hoewel adminis­vaak in opkomende situaties, geïnhaleerde bron­chodilatoren bereiken hun doel van de lagere luchtwegen niet effectief vanwege ernstig bronchospasme. Als injecteerbare bronchodilatatoren niet beschikbaar zijn, kan het gebruik van de strategie van het doseren van de inhalator bronchodilatator, het wachten op een korte tijd om gedeeltelijke bronchodilatatie toe te staan, en vervolgens het herhalen van de toediening de luchtwegen in staat stellen vollediger te openen en de therapeutische werkzaamheid te verbeteren., Hoewel albuterol kan worden verneveld, wordt het meestal toegediend via een spacer en strak-passend gezichtsmasker.
orale bronchusverwijders worden niet aanbevolen voor katten met asthmaticus, zowel vanwege de langdurige werking als vanwege de stress die gepaard gaat met het Pillen van een kat in ademnood. Zodra de levensbedreigende aanval is aangepakt, langdurige behandeling met een bronchusverwijder thuis kan voorzichtig zijn., Regelmatig (continu) gebruik van het dosisinhalatiemiddel racemic albuterol, een gelijk mengsel van (R)-en (S) – isomeren, zal paradoxaal genoeg luchtwegontsteking veroorzaken bij astmatische katten; daarom moet dit medicijn worden gebruikt als rescue medi­kation.2 de eis om racemic albuterol meer dan twee keer per week te gebruiken verdient een herbeoordeling van de medische behandeling van astma en de noodzaak om dagelijks een alternatieve bronchusverwijder te gebruiken., De enige (R)- isomeer vorm van dit product, levalbuterol, kan regelmatig worden gegeven als dat nodig is om de klinische symptomen onder controle te houden; het is de (S)- isomeer waarvan is aangetoond dat het de paradoxale schadelijke effecten heeft. Een orale bronchodilator (albuterol of theofylline) kan een aanvaardbaar alternatief voor inhalatie bronchodilatoren voor langdurige behandeling.
bijwerkingen van bronchusverwijders zijn onder meer hyper&verlegen;prikkelbaarheid, systemische hypertensie en tachycardie., Voor katten die goed onder controle zijn met glucocorticoïden—espe&verlegen;vooral als zij niet eerder bronchospasmen hebben gehad—zijn bronchodilatatoren geen belangrijke compo&verlegen;nent van de behandeling.
glucocorticoïden
de steunpilaar van de behandeling van allergisch astma is de behandeling met glucocorticoïden. Astma is niet te genezen, dus levenslange therapie met glucocorticoïden is nodig om aanhoudende ontsteking onder controle te houden, wat bijdraagt aan zowel luchtweghyperreactiviteit als remodellering (permanente architectonische veranderingen)., Omdat de clin& verlegen; alle symptomen van astma klassiek wax en afnemen, gaan eigenaren er vaak van uit dat hun kat geen medicatie nodig heeft. Daarom moeten de cliënten over het feit worden opgeleid dat astma chronisch, progressief, en ongeneeslijk maar zeer Medisch beheersbaar is. De huidige aanbeveling is om de kat af te bouwen tot een zo laag mogelijke dosis glucocorticoïden om klinische symptomen onder controle te houden.
voor glucocorticoïden kunnen verschillende formuleringen en toedieningswegen worden gebruikt. Alle moeten worden gedoseerd op basis van mager lichaamsgewicht., Injecteerbare repositale formule­Ties (bijv. Depo-Medrol) moeten worden vermeden als er een andere optie bestaat, omdat hun werkzaamheid na verloop van tijd afneemt en het geneesmiddel vaker moet worden gegeven. Kortwerkende injecties met glucocorticoïden (bijv. dexametha­ sone) kunnen worden gegeven in combinatie met bronchodilatatoren bij katten met status asthmaticus, maar worden niet aanbevolen als behandeling door de eigenaar., Bij stabiele astmapatiënten start ik gewoonlijk de behandeling met oraal prednisolon (geen prednison, die bij katten een lagere biologische beschikbaarheid heeft) in een dosis van 1 tot 2 mg/kg/dag. De dosis dient geleidelijk te worden afgebouwd met periodieke evaluatie van de klinische controle.
geïnhaleerde steroïden hebben het voordeel dat het geneesmiddel direct aan het doel (luchtwegen) wordt geleverd met minder systemische endocriene en immunologische effecten dan orale steroïden., Voor jonge katten die levenslange steroïden nodig hebben en katten met comorbide aandoeningen (bijv. hartziekte, diabetes mellitus) waarbij orale steroïden relatief gecontra-indiceerd zouden zijn, bieden inhalatiesteroïden een uitstekende optie. Hun grootste nadeel is de kosten. Het toedieningssysteem (afstandhouder met nauwsluitend gezichtsmasker) is hetzelfde als beschreven voor bronchusverwijders.,
transdermale glucocorticoïden hebben een enorme aantrekkingskracht op eigenaren, en sommige samenstellende phar­macies zal deze leveren; echter, 1 studie (nog niet gepubliceerd) toonde het onvermogen om predni­sone of prednisolon in het bloed te detecteren na 3 weken topische toediening. Daarom dienen transdermale steroïden niet aanbevolen te worden voor astmatische katten.
andere geneesmiddelen
Er is een groeiende belangstelling voor alternatieven voor de momenteel aanbevolen therapieën voor feliene astma., Voornamelijk gebaseerd op experimentele modellen van feliene allergische astma, weten we dat verschillende geneesmiddelen niet effectief zijn en niet moeten worden gegeven. Cysteïnylleukotrieenremmers, die vaak worden gebruikt bij mensen met ademhalingsallergieën, waaronder astma, werken niet bij katten. Cetirizine (en waarschijnlijk andere antihistaminica) is niet effectief. Het is onduidelijk of hoge doses cyproheptadine als serotonine-antagonist de luchtstroom zou verbeteren, maar studies hebben aangetoond dat dit geneesmiddel niet de luchtweg eosinofilie zal stompen.,3,4 Maropitant, een neurokinine-1 receptor antagonist, kan niet worden gebruikt als een injectie voor de behandeling van katten met status asthmaticus en is even onwerkzaam bij langdurige toediening. Vernevelde N-acetylcysteïne, een mucolyticum met antioxiderende eigenschappen, verhoogt de luchtwegweerstand en wordt als gevaarlijk beschouwd voor astmatische katten.
behandelingen die potentieel vertonen bij experimenteel feliene astma waarvoor nog steeds klinische studies nodig zijn bij katten, zijn onder andere cyclosporine, allergeenspecifieke immunotherapie, inhibitoren van kleine moleculen en van vet afgeleide mesen­chymale stamcellen., Aanvullend onderzoek zal antwoorden geven over het potentiële voordeel van deze therapieën voor spontaan allergisch astma bij huiskatten.Dr. Reinero ontving haar diergeneeskundige opleiding aan de University of California, Davis and Texas A&M University. Ze is momenteel professor en directeur van het Comparative Internal Medicine Laboratory aan de Universiteit van Missouri, Columbia. Ze heeft internationaal gesproken over respiratoire aandoeningen bij kleine dieren en heeft ongeveer 100 peer-reviewed papers gepubliceerd.
- Reinero CR., Vooruitgang in het begrip van pathogenese, en diagnostiek en therapeutiek voor feline allergisch astma. Vet J. 2011;190 (1): 28-33. doi: 10.1016 / j.tvjl.2010.09.022.
- Reinero CR, Delgado C, Spinka C, DeClue AE, Dhand R. Enantiomer-specific effects of albuterol on airway inflammation in healthy and astmatic cats. Int Arch Allergy Immunol. 2009;150(1):43-50. doi: 10.1159 / 000210379.
- Reinero CR, Decile KC, Byerly JR, et al. Effecten van medicamenteuze behandeling op ontsteking en hyperreactiviteit van luchtwegen en op immuunvariabelen bij katten met experimenteel geïnduceerde astma. Am J Vet Res., 2005;66(7):1121-1127.
- Schooley EK, McGee Turner JB, Jiji RD, Spinka CM, Reinero CR. Effecten van cyproheptadine en cetirizine op eosinofiele luchtwegontsteking bij katten met experimenteel geïnduceerde astma. Am J Vet Res. 2007; 68 (11):1265-1271. doi: 10.2460/ajvr.68.11.1265.