„Co się stało z ich ogonami?”Pani Schubert wspomina człowieka pytającego.
– odrzekła kobieta.
„Nie mogłem w to uwierzyć. Podszedłem do okna i krzyknąłem: „nie odcinamy ich!””Odwiedzająca kobieta ustąpiła. Jest to częsty błąd, ponieważ niewielu wie, że pawie żyją w cyklu: tracą pióra ogona każdego lata i zaczynają je odzyskiwać w dni przed Świętami Bożego Narodzenia. Wczesną wiosną, często w okolicach Wielkanocy, ich dorosłe pióra wachlują się w kolorowe upierzenie.,
św. Jan Boski ma trzy Królewskie ptaki, które swobodnie wędrują po majątku kościelnym. Kiedy stają się przygód, Jim, Harry i Phil czasami kończą na pobliskiej Amsterdam Avenue. James Patterson, pracownik Kościoła, który pomaga opiekować się ptakami, mówi, że zawsze jest zdumiony ich fotogenicznymi właściwościami.
„Kiedy siadali na dachu, ich lot w dół był jak coś z filmu fantasy” „Mają ogromną rozpiętość skrzydeł-ptaki te są znacznie większe, niż wydają się na ziemi.,”
świat grecko-rzymski kojarzył pawia z królową boginią Juno, przypisując jej bogactwo męskich piór ogonowych. Rzymski poeta Owidiusz z I wieku pisał, że Juno wypełniła Pawia swoją próżnością, barwiąc każde pióro ” klejnotami tak jasnymi jak gwiazdy.”
Paw stał się symbolem odrodzenia. Arystoteles opisał cykl regeneracji piór ptaków jako równoczesny ze zmianą pór roku. Rzymski historyk Pliniusz Starszy zauważył, że przygotowują one dobry posiłek., Obserwacje te zbiegły się w czasie z powszechnym przekonaniem, że pawie przemierzały każdą porę roku w nieśmiertelność.
pierwsi chrześcijanie postrzegali Pawia jako symbol zmartwychwstania Chrystusa. Chociaż w Biblii wspomina się tylko raz—Kiedy król Salomon nabył bogactwo Tarszisz: „złoto, srebro, kość słoniową, małpy i pawie” – tradycja chrześcijańska podniosła ptaka za pośrednictwem św. Augustyna z Hippony., W” mieście Boga ” Augustyn chwali uderzające piękno pawia w pełnym wachlarzu i zauważa, że pawie mięso nie psuje się tak szybko, jak mięso innych ptaków. Porównuje to do zmartwychwstania Chrystusa przez jego ofiarę na Kalwarii. Paw chwali się ulotnym pięknem, mówi Augustyn, ale jego wieczne ciało przypomina chrześcijanom nieśmiertelność, która pochodzi z odwiecznej miłości Boga: „bo któż oprócz Boga Stwórcy wszystkich rzeczy dał ciału Pawia swoje antyseptyczne właściwości?”
st., Antoni z Padwy-XIII-wieczny franciszkanin, który, zgodnie z pobożną tradycją, mógł głosić zwierzętom-owinął Pawia jeszcze bardziej intymnie w chrześcijańskim zwyczaju. Odwołując się do fragmentu, w którym pawie z Tarszisz są sprowadzane do Salomona, zwrócił uwagę na sposób, w jaki Chrystus doprowadza grzesznego człowieka do zbawienia.
„pawie, których ciało, jeśli wyschnie, staje się nieskazitelne—przynajmniej tak mówią—i które są pokryte wspaniałymi piórami, przedstawiają doskonałe, oczyszczone przez ogień ucisków, a następnie ozdobione wielką różnorodność cnót,” św. Antoni kiedyś głosił., „Wszystko to sprowadza się przez głoszenie kościoła, przez Tarszisz, to jest przez podstępne fale świata, do naszego Salomona, To jest do Jezusa Chrystusa. „
przedstawienia ptaka pojawiają się również w bizantyjskiej i średniowiecznej sztuce chrześcijańskiej, najczęściej w scenach pogrzebowych—katakumbach, sarkofagach i okolicznościowych mozaikach. Klasztory i kościoły często pozwalają pawom wędrować po terenie.
w XX wieku amerykańska pisarka Flannery O ' Connor trzymała na swojej farmie w Georgii ponad 40 pawi., O ' Connor był entuzjastą ptaków, ale najbardziej kochał pawie. Nazwała ich „królem ptaków” —być może nawiązaniem do ich znaczenia Chrystologicznego.
Dlaczego nowoczesny kościół protestancki na Manhattanie przeszkadza w ich utrzymaniu? „Naprawdę doceniasz tajemnicę życia tutaj”, mówi pani Schubert. „Wspaniałość pawi dodaje się właśnie do tego-ich piękno poprzez transformację, która przychodzi z utratą piór, a następnie piór rosnących z powrotem.”
Pan Rowan jest absolwentem Hillsdale College.