staw rzepkowo-udowy
podczas rehabilitacji pacjenta z rozpoznaną zmianą stawu rzepkowo-udowego ważne jest, aby najpierw zrozumieć prawidłową artrokinematykę stawu rzepkowo-udowego. Artykulacja między dolnym marginesem rzepki i kości udowej rozpoczyna się od około 10° do 20° zgięcia kolana.Gdy kolano przechodzi w większy stopień zgięcia kolana, obszar styku stawu rzepkowo-udowego przesuwa się proksymalnie wzdłuż rzepki., Przy 30° obszar kontaktu rzepkowo-udowego wynosi około 2,0 cm.1,66 obszar kontaktu stopniowo zwiększa się wraz z zginaniem kolana. Przy 90° zgięcia kolana powierzchnia kontaktu wzrasta do 6,0 cm.1,66
zmiany kąta Q są często związane z zaburzeniami rzepkowo-udowymi i mogą zmieniać obszary kontaktu, a tym samym ilość wspólnych sił reakcji na staw rzepkowo-udowy. Huberti i Hayes67 zbadali in vitro ucisk kontaktowy rzepki udowej w różnych stopniach zgięcia kolana od 20° do 120°., Maksymalny obszar kontaktu wystąpił przy 90° zgięcia kolana z siłą szacowaną na 6,5 × BW. Zwiększenie lub zmniejszenie kąta Q o 10° spowodowało zwiększenie maksymalnego nacisku styku i mniejsze całkowite pole styku w całym zakresie ruchu. Informacje te mogą być stosowane, gdy ktoś przepisuje interwencje rehabilitacyjne tak, że ćwiczenia są wykonywane w zakresach ruchu, które miejsce minimalne obciążenie uszkodzonych struktur.
skuteczność i bezpieczeństwo ćwiczeń OKC i CKC podczas rehabilitacji rzepkowo-udowej zostały w ostatnich latach mocno zbadane., Podczas gdy ćwiczenia CKC replikują czynności funkcjonalne, takie jak wchodzenie i schodzenie po schodach, ćwiczenia OKC Są często pożądane dla izolowanego wzmocnienia mięśni, gdy obecne jest specyficzne osłabienie mięśni.68
Steinkamp i wsp.69 przeanalizowali biomechanikę stawu rzepkowo-udowego podczas ćwiczeń wyciskania i rozciągania nóg u 20 zdrowych osób. Podczas obu ćwiczeń obliczono siłę reakcji stawu rzepkowo-udowego, stres i momenty (rys. 10-13). Od 0° do 46° zgięcia kolana, siła reakcji stawu rzepkowo-udowego była mniejsza podczas wyciskania CKC nóg., I odwrotnie, od 50° do 90° zgięcia kolana, siły reakcji stawów były niższe podczas ćwiczenia wyprostowania kolana OKC. Siły reakcji stawów były minimalne przy 90° zgięcia kolana podczas ćwiczeń wyprostowania kolana.
Escamilla i al70 zaobserwowali siły ściskające rzepki udowej podczas wyprostowania kolana OKC i wyciskania nóg CKC oraz przysiadu pionowego., Wyniki były podobne do wyników badań Steinkampa i al69; OKC knee extension wytwarzało znacznie większą siłę przy kątach poniżej 57° zgięcia kolana, podczas gdy obie czynności CKC wytwarzały znacznie większą siłę przy kątach kolana większych niż 85°.
Escamilla et al71,72 badał siłę ściskającą kolana podczas wykonywania lonży zarówno z krokiem, jak i bez. Wyniki ich badań wykazały bezpośredni związek między siłą kolana a ilością zgięcia kolana wykonywanego podczas wykonywania lonży., Wraz ze wzrostem zgięcia kolana, ilość siły ściskającej rzepki i udaru wzrasta liniowo, a siła ściskająca maleje wraz ze zmniejszeniem zgięcia kolana. Ponadto stwierdzono, że siła ściskająca kolana jest większa w lonżach wykonywanych z krokiem niż w lonżach wykonywanych bez kroku. Lonża boczna powodowała większą siłę ściskającą na stawie rzepkowo-udowym niż lonża przednia.71
analizując biomechanikę OKC knee extension, Grood et al73 poinformował, że siła mięśnia czworogłowego była największa w pobliżu pełnego wyprostu kolana i zwiększyła się wraz z dodaniem obciążenia zewnętrznego., Mały obszar kontaktu rzepkowo-udowego obserwowany w pobliżu pełnego wyprostu, jak wspomniano wcześniej, i zwiększona ilość siły czworogłowego generowanej pod tymi kątami może sprawić, że staw rzepkowo-udowy będzie bardziej podatny na obrażenia. Gdy kolano zbliża się do przedłużenia końcowego, duża siła mięśnia czworogłowego koncentruje się na bardziej skondensowanym miejscu na rzepce., Gdy stosuje się Wyniki badań Steinkamp i wsp., 69 Escamilla i wsp., 70 i Grood i wsp., 73, wydaje się, że podczas wyprostowania kolana OKC, gdy zmniejsza się obszar styku stawu rzepkowo-udowego, siła naciągu mięśnia czworogłowego następnie wzrasta, co powoduje, że duży nacisk styku rzepkowo-udowego jest nakładany na punkt ogniskowy rzepki. Natomiast podczas ćwiczeń CKC Siła mięśnia czworogłowego wzrasta, gdy kolano przechodzi w zgięcie., Jednak obszar kontaktu rzepkowo-udowego wzrasta również wraz z zginaniem kolana, co prowadzi do szerszego rozpraszania naprężeń kontaktowych na większej powierzchni.
Witvrouw et al74 prospektywnie badał skuteczność ćwiczeń OKC i CKC podczas nieoperacyjnej rehabilitacji rzepkowo-udowej. Sześćdziesięciu pacjentów wzięło udział w 5-tygodniowym programie ćwiczeń składającym się z ćwiczeń OKC lub CKC., Subiektywna ocena bólu, zdolność czynnościowa, szczytowy moment obrotowy mięśnia czworogłowego i ścięgna ścięgnistego oraz elastyczność ścięgna, mięśnia czworogłowego i gastrocnemiusa zostały zarejestrowane przed i po rehabilitacji, a także po 3 miesiącach po interwencji. W obu grupach stwierdzono znaczące zmniejszenie bólu,zwiększenie siły mięśniowej i zwiększenie sprawności funkcjonalnej po 3 miesiącach od interwencji.
wydaje się więc, że zarówno ćwiczenia OKC, jak i CKC mogą być stosowane w celu maksymalizacji wyników u pacjentów z problemami stawu rzepkowo-udowego, jeśli wykonywane są w bezpiecznym zakresie ruchu., Ćwiczenia są oparte na ocenie klinicznej. Jeśli ćwiczenia CKC są mniej bolesne niż ćwiczenia OKC, ta forma treningu mięśniowego jest zachęcana. Dodatkowo, u pacjentów pooperacyjnych, obszary zużycia chrząstki stawowej są starannie rozważane przed programem ćwiczeń jest zaprojektowany. W większości przypadków pozwalamy na ćwiczenia OKC, takie jak wyprostowanie kolana od 90° do 40° zgięcia kolana. Ten zakres ruchu zapewnia najniższą siłę reakcji stawu rzepkowo-udowego, jednocześnie wykazując największą powierzchnię kontaktu rzepkowo-udowego., Ćwiczenia CKC, takie jak naciśnięcia nóg, przysiady pionowe, boczne podciągnięcia i przysiady ścienne (slajdy), są wykonywane początkowo od 0° do 30°, a następnie postępuje od 0° do 60°, gdy można tolerować siły reakcji stawu rzepkowo-udowego. W miarę ustępowania objawów pacjenta, zakresy ruchu, które są wykonywane, są progresywne, aby umożliwić większe wzmocnienie mięśni w większych zakresach. Postęp ćwiczeń opiera się na subiektywnych doniesieniach pacjenta o objawach i ocenie klinicznej obrzęku, zakresu ruchu i bolesnego krepitu.,
Perła kliniczna #14
OKC przedłużanie kolana może być wykonywane w zakresie od 90° do 40°, aby uzyskać najmniejszą siłę reakcji stawu rzepkowo-udowego z największą ilością kontaktu powierzchniowego rzepki.
Clinical Pearl #15
ćwiczenia CKC mogą być wykonywane początkowo w temperaturze 0° do 45° i być progresywne do 0° do 60° W miarę poprawy stanu pacjenta, aby uzyskać najmniejszą siłę reakcji stawu rzepkowo-udowego.,
Clinical Pearl #16
recepta na ćwiczenia powinna być oparta na lokalizacji objawów i reprodukcji objawów podczas ćwiczeń.
dokładne zrozumienie czynników biomechanicznych związanych z rehabilitacją jest konieczne, aby przywrócić poszkodowanego sportowca do rywalizacji tak szybko i bezpiecznie, jak to możliwe. Różne czynniki są związane ze specyficznymi warunkami patologicznymi, które zmienią program rehabilitacji, aby zminimalizować stres na struktur gojenia., Wiedza na temat implikacji biomechanicznych omówionych w tym rozdziale może być stosowana, gdy programy rehabilitacyjne są przeznaczone dla pacjentów z patologicznym mankietem rotatora, ACL, PCL i patellofemoral stawów warunki.