w stosunku do układu słonecznego, gdzie jest obłok Oorta? A jaki jest jego rozmiar i kształt?

Paul Weissman, główny naukowiec w Obserwatorium Gór Stołowych, będącym częścią Jet Propulsion Laboratory NASA, oferuje następującą odpowiedź.

obłok Oorta jest ogromnym kulistym obłokiem złożonym z około 1012 komet otaczających układ słoneczny i rozciągających się w połowie drogi do najbliższych gwiazd., Sądzimy, że komety z obłoku Oorta powstały jako lodowe planety pomiędzy orbitami Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna i zostały dynamicznie wyrzucone na swoje obecne odległe orbity w wyniku oddziaływań grawitacyjnych z tymi olbrzymami.

proces wyrzucania rozprasza komety nie tylko na duże orbity, ale także na umiarkowanie Duże nachylenia, rzędu 20 lub 30 stopni., W obłoku Oorta perturbacje grawitacyjne od przypadkowych przelatujących gwiazd, od spotkań z olbrzymimi obłokami molekularnymi w galaktyce i od galaktycznego przypływu nadal modyfikują orbity kometarne. Ponieważ perturbacje te występują, gdy komety znajdują się blisko aphelionu (najdalszego punktu od słońca)na swoich bardzo ekscentrycznych orbitach, są one najbardziej skuteczne w zmianie momentu pędu orbity. Moment pędu jest najważniejszy przy określaniu odległości Peryhelium komety (punktu, w którym znajduje się najbliżej Słońca) i jej nachylenia orbitalnego., W rezultacie peryhelia komet mają tendencję do oddalania się od obszaru planetarnego, a nachylenia Orbit nadal rosną.

jako przykład kometa z odległością od Peryhelium wynoszącą około 10 jednostek astronomicznych (AU), w pobliżu orbity Saturna i odległością aphelium wynoszącą 50 000 AU, typową dla obłoku Oorta, porusza się z prędkością zaledwie 2,7 metra na sekundę w aphelionie. Gwiazda o masie 1 parseka (206,265 AU) z prędkością 30 kilometrów na sekundę, przemieszcza się z prędkością około 0,29 metra na sekundę., Wystarczy to, aby podnieść odległość Peryhelium do 12,3 AU lub zwiększyć nachylenie orbity o około sześć stopni. Ponieważ Kometa otrzyma w ciągu swojego życia 40 000 takich perturbacji, łatwo zauważyć, jak nachylenia i odległości Peryhelium Orbit mogą być całkowicie randomizowane. Rezultatem jest kulisty obłok Oorta.

odpowiedź zamieszczona 4 marca 2002

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Przejdź do paska narzędzi