System fabryczny, system produkcji, który rozpoczął się w 18 wieku i opiera się na koncentracji przemysłu w wyspecjalizowanych—i często dużych—zakładach. System powstał w trakcie rewolucji przemysłowej.
Yale Center for British Art, Paul Mellon Collection (B1986.29.,390)
System fabryczny zastąpił system krajowy, w którym poszczególni pracownicy używali Narzędzi Ręcznych lub prostych maszyn do wytwarzania towarów we własnych domach lub w warsztatach dołączonych do ich domów., Wykorzystanie wody, a następnie silnika parowego do mechanizacji procesów, takich jak tkanie tkanin w Anglii w drugiej połowie XVIII wieku oznaczało początek systemu fabrycznego. System ten został wzmocniony pod koniec XVIII wieku poprzez wprowadzenie wymiennych części do produkcji muszkietów, a następnie innych rodzajów towarów. Wcześniej każda część muszkietu (lub cokolwiek innego zmontowanego z wielu elementów) była indywidualnie kształtowana przez robotnika, aby pasowała do pozostałych części., W Nowym Systemie części muszkietu były obrabiane tak precyzyjnie, że część dowolnego muszkietu mogła być zastąpiona tą samą częścią z każdego innego muszkietu o tej samej konstrukcji. Ten postęp sygnalizował początek masowej produkcji, w której znormalizowane części mogą być montowane przez stosunkowo niewykwalifikowanych robotników w kompletne gotowe produkty.,
powstały system, w którym praca była zorganizowana w celu wykorzystania maszyn napędzanych silnikami i produkcji towarów na dużą skalę, miał ważne konsekwencje społeczne: dawniej robotnicy byli niezależnymi rzemieślnikami, którzy posiadali własne narzędzia i wyznaczali własne godziny pracy, ale w systemie fabrycznym pracodawca posiadał narzędzia i surowce oraz ustalał godziny i inne warunki, w jakich pracowali robotnicy. Zmianie uległa również lokalizacja pracy., Podczas gdy wielu robotników zamieszkiwało obszary wiejskie w ramach systemu krajowego, system fabryczny koncentrował pracowników w miastach i miasteczkach, ponieważ nowe fabryki musiały być zlokalizowane w pobliżu Wodociągów i transportu (obok dróg wodnych, dróg lub kolei). Ruch w kierunku industrializacji często prowadził do zatłoczenia niespełniających norm mieszkań i złych warunków sanitarnych dla pracowników. Ponadto wiele nowych miejsc pracy niewykwalifikowanych mogłoby być równie dobrze wykonywanych przez kobiety, mężczyzn lub dzieci, co przyczyniłoby się do obniżenia płac fabrycznych do poziomu utrzymania., Fabryki zwykle były słabo oświetlone, zaśmiecone i niebezpieczne miejsca, w których pracownicy spędzali długie godziny za niską pensję. Te trudne warunki dały początek w drugiej połowie XIX wieku ruchowi związkowemu, w którym robotnicy organizowali się, próbując poprawić swój los poprzez działania zbiorowe. (Patrz organizacja pracy.)
© Erica Guilane-Nachoz / Fotolia
dwa duże postępy w systemie fabrycznym miały miejsce na początku 20 wieku wraz z wprowadzeniem nauki zarządzania i linii montażowej. Zarządzanie naukowe, takie jak badania czasu i ruchu, pomogło racjonalizować procesy produkcyjne, ograniczając lub eliminując niepotrzebne i powtarzalne zadania wykonywane przez poszczególnych pracowników., Stary system, w którym pracownicy przenosili swoje Części do stacjonarnego punktu montażu, został zastąpiony linią montażową, w której montowany produkt przekazywał zmechanizowany przenośnik z jednego stacjonarnego pracownika do następnego, aż został całkowicie zmontowany.
Farm Security Administration-Office of War Information Photo collection / Library of Congress, Washington, D. C., (fsa 8e01286)
w drugiej połowie XX wieku ogromny wzrost wydajności pracowników-wspierany przez mechanizację i system fabryczny-przyniósł bezprecedensowo wysoki poziom życia w krajach uprzemysłowionych. Idealnie, nowoczesna fabryka była dobrze oświetlonym, dobrze wentylowanym budynkiem, który został zaprojektowany, aby zapewnić bezpieczne i zdrowe warunki pracy wymagane przez przepisy rządowe., Głównym postępem w systemie fabrycznym w drugiej połowie wieku była automatyzacja, w której maszyny zostały zintegrowane z systemami sterowanymi automatycznie, eliminując w ten sposób potrzebę ręcznej pracy przy jednoczesnym osiągnięciu większej spójności i jakości gotowego produktu. Produkcja fabryczna stawała się coraz bardziej globalizowana, z częściami do produktów pochodzących z różnych krajów i wysyłanych do ich miejsca montażu., Ponieważ koszty pracy w krajach rozwiniętych nadal rosły, wiele przedsiębiorstw w przemyśle pracochłonnym przeniosło swoje fabryki do krajów rozwijających się, gdzie zarówno koszty ogólne, jak i robocizna były tańsze.