Surfactants for Clinical Use
Surfactants for clinical use zostały opracowane empirycznie przez badanie właściwości powierzchniowych mieszanin lipidów i białek w celu naśladowania właściwości naturalnego surfactant.Chociaż dipalmitoilofosfatydylocholina jest głównym powierzchniowo czynnym składnikiem środka powierzchniowo czynnego, nie jest skutecznym środkiem powierzchniowo czynnym, ponieważ jest substancją stałą w temperaturze 37° C i nie rozprzestrzenia się szybko ani nie adsorbuje na powierzchni.,Dipalmitoilofosfatydylocholina tworzy stabilną warstwę o zrównoważonym napięciu powierzchniowym podobnym do naturalnego środka powierzchniowo czynnego, a po rozpuszczeniu z rozpuszczalnika organicznego wartości napięcia powierzchniowego zbliżają się do 0 Dynów / cm przy kompresji powierzchniowej. Adsorpcja powierzchniowa może być wzmocniona przez dodanie innych składników, takich jak dioleoylofosfatydylocholina, fosfatydyloglicerol lub cholesterol. Proste mieszaniny dipalmitoilofosfatydylocholiny z innymi lipidami mogą mieć właściwości powierzchniowe podobne do właściwości naturalnego środka powierzchniowo czynnego.,14
dwa syntetyczne środki powierzchniowo czynne zostały szeroko ocenione w badaniach klinicznych i były stosowane klinicznie do około roku 2000. W Anglii stosowano stosunek wagowy 7:3 dipalmitoilofosfatydylocholiny i nienasyconej fosfatydyloglicerolu.Innym syntetycznym środkiem powierzchniowo czynnym stosowanym klinicznie była mieszanina dipalmitoilofosfatydylocholiny, heksadekanolu i tyloksapolu. Te syntetyczne środki powierzchniowo czynne nie były tak skuteczne jak naturalne środki powierzchniowo czynne i nie są już stosowane klinicznie.,16
wysoce powierzchniowo czynne środki powierzchniowo czynne odzyskane z płuc zwierząt były skutecznymi środkami powierzchniowo czynnymi do leczenia przedwczesnych płuc z niedoborem środka powierzchniowo czynnego, wykazując, że preparaty do stosowania klinicznego mogą pochodzić ze źródeł zwierzęcych.Środki powierzchniowo czynne Pochodzące ze źródeł naturalnych są dwojakiego rodzaju: środki powierzchniowo czynne odzyskiwane z płukania pęcherzyków płucnych i środki powierzchniowo czynne odzyskiwane z mielonych płuc. Środek powierzchniowo czynny po raz pierwszy zastosowany klinicznie przez Fujiwarę i współpracowników został przygotowany przez ekstrakcję soli fizjologicznej z mielonych płuc., Ekstrakt z soli fizjologicznej został następnie ekstrahowany rozpuszczalnikami organicznymi w celu uzyskania fosfolipidów, neutralnych lipidów i małych ilości hydrofobowych białek związanych z surfaktantem (SP) – B I SP-C. ten ekstrakt lipidowy zawiera składniki naturalnego środka powierzchniowo czynnego z wyjątkiem SP-A. Jednak ma również zwiększone ilości nienasyconych fosfolipidów i neutralnych lipidów, które zakłócają właściwości powierzchni. Dodano syntetyczne lipidy w celu poprawy właściwości powierzchni12 i wzmocnienia efektów klinicznych., Inny środek powierzchniowo czynny do płuca świń został opracowany przy użyciu strategii usuwania neutralnych lipidów z ekstraktu lipidowego, które zakłócają funkcję za pomocą chromatografii cieczowo-żelowej.18 ten środek powierzchniowo czynny zawiera 99% lipidów polarnych, głównie fosfolipidów i 1% SP-B plus SP-C, z usuniętymi lipidami neutralnymi.
innym podejściem do wytwarzania środka powierzchniowo czynnego pochodzenia zwierzęcego jest odzyskiwanie środka powierzchniowo czynnego z płukania pęcherzyków płucnych i przygotowanie ekstraktów rozpuszczalnika organicznego z tego materiału. Kilka komercyjnych środków powierzchniowo czynnych wytwarzanych z dużych płuc bydła jest w użyciu klinicznym., Etap ekstrakcji rozpuszczalnikiem organicznym usuwa nieistotne białka, które mogą być uczulające. Peptydy, które naśladują biofizyczne funkcje białek surfaktantów, mogą być również łączone z lipidami, aby uzyskać skuteczne środki powierzchniowo czynne.19