Steely Dan, minus nieżyjący współzałożyciel Walter Becker, związany w latach na koncercie Humphreys

ale Fagen miał ten sam obraz zespołu Ellington wiszące z jego klawiatury, gdy niezwykle wpływowy Steely Dan ostatnio występował w Humphreys w kwietniu 2017 roku. Koncert ten nastąpił 43 lata po tym, jak Steely Dan nagrał klasyk Ellingtona z 1926 roku, „East St. Louis Toodle-Oo”, na jego albumie z 1974 roku, „Precell Logic.,”

mimo, że słynny Fagen nigdy nie przyjmował jawnych przejawów emocji, na scenie lub poza nią, było kilka oznak, że czuł się sentymentalny na środowym koncercie.

był to pierwszy występ Steely Dan w San Diego od czasu, gdy gitarzysta i współzałożyciel zespołu Walter Becker zmarł na raka przełyku. 3, 2017., Jego śmierć w wieku 67 lat nastąpiła mniej niż pięć miesięcy po tym, jak Becker wystąpił po raz ostatni tutaj z Fagen i grupą — i zaledwie trzy miesiące po ostatnim koncercie Beckera gdziekolwiek z zespołem, zanim jego rak zmusił go do rezygnacji z trasy koncertowej.

To właśnie w środowej selekcji, jazzowo-bluesowej Wielkiej ballady Joe Williamsa z 1958 roku, „a Man ain' t Supposed to Cry,” szczególnie godna uwagi, mimo że była wykonywana bez wokalu przez dwunastoosobowe tournée Steely Dan, gdy Fagen opuścił scenę.,

ale zanim odszedł, Fagen, lat 71, mówił o swoim byłym koledze z zespołu, z którym założył Steely Dan w 1972 roku i dzielił się wyjątkową wrażliwością muzyczną — po raz jedyny podczas koncertu.

„Dziękuję bardzo”, Fagen powiedział blisko 1300 publiczności, po porywającym występie „Reelin' in the Years”, który zaprezentował gitarzysta Jon Herrington, dyrektor muzyczny grupy. „Chciałbym również podziękować mojemu partnerowi, Walterowi Beckerowi, który nie mógł tu dziś być.,”

nic dziwnego, że nieobecność Beckera była łatwo widoczna przez cały czas.

spośród 19 piosenek wykonanych na środowym koncercie — które fachowo zmieszały takie ulubione utwory jak „Aja” i „Peg” z tak głębokimi płytami jak „sign in Stranger” i slinky „Time Out of Mind” — nieżyjący już gitarzysta napisał wszystkie oprócz trzech z Fagen dla Steely Dan., Wyjątkami były „A Man ain' t Supposed to Cry „Williamsa,” opening Oliver Nelson big band instrumental „Teenie' s Blues „i późnorenesansowa wersja” Keep That Same Old Feeling ” the Crusaders, która służyła głównie jako numer wprowadzający zespół.

brakowało również gitarowego brzmienia Becker ' a, chociaż wzorowe sześciostrunowe dzieło Herringtona było punktem kulminacyjnym. Connor Kennedy, 25 lat, najnowszy dodatek do grupy, grał na gitarze rytmicznej w większości selekcji, ale zaoferował gustowne, napędzane bluesem solówki kilka razy, gdy był promowany.,

Kennedy nie może zastąpić Beckera, ani też nie próbował, w roli drugorzędnej gitary, mającej na celu bardziej wypełnienie ogólnego brzmienia zespołu niż dodanie nowego lub innego wymiaru dźwiękowego. Tam, gdzie Herrington zręcznie ozdabiał i dodawał nowe partie do solówek pierwotnie nagranych na albumach Steely Dan przez takich mistrzów plektrum jak Larry Carlton i Elliott Randall, O ' Connor zazwyczaj grał swoje partie według książki. Z czasem ewoluuje, może stać się bardziej asertywny muzycznie.,

nieobecność Beckera była odczuwana w inny sposób na środowym koncercie, w szczególności bez przedłużonego interludium, które robił podczas „Hey Nineteen.”Nieużywany mikrofon był na scenie niemal dokładnie w tym samym miejscu, w którym Becker stał na swoim koncercie Humphreys w 2017 roku ze Steely Dan.

Jeśli zamknąłeś Oczy, być może nie wykryłeś dużej różnicy w muzyce, chyba że uważnie słuchałeś i zwracałeś szczególną uwagę na szczegóły., Pochwal się umiejętnością, smakiem i precyzją, z jaką ta iteracja Steely Dan — której większość członków to długoletni członkowie zespołu — występowała przez cały czas.

tak jak w przeszłości, znakomita sekcja rytmiczna basisty Freddiego Washingtona i perkusisty Keitha Carlocka jednocześnie zakotwiczyła i napędzała muzykę., Podobnie jak Herrington, multi-keyboard wiz Jim Beard, czteroosobowa sekcja dęta i trzyosobowa sekcja wokalna, każdy utwór dostarczyli z dusznym ogniem i finezją, wykonując nawet najbardziej skomplikowane fragmenty i miejskie jazzowe głosy z opanowaniem, rozmachem i głębokim uczuciem.

z kilkoma wyjątkami, ta edycja Steely Dan brzmiała lepiej bez Beckera niż na ich koncercie Humphreys 2017 z nim., Być może dlatego, że Fagen, w szczególności, wydaje się, że zintensyfikował swoją grę, aby zrekompensować nieobecność Beckera, a jednocześnie mądrze prezentując poszczególnych muzyków na scenie w jeszcze większym stopniu niż w przeszłości.,

wśród głównych atrakcji koncertu znalazły się Rolling „Kid Charlemagne” i „My Old School”; svelte, bossa-nova-tinged „Rikki Don' t Lose That Number” (przebój z 1974 roku wzorowany na Horace Silver jazz gem „Song For My Father” z 1965 roku); głęboko melancholijny „Dirty Work” (w którym śpiewały Catherine Russell, Carolyn Leonhart i La Tanya Hall); oraz świetlista, prawie 10-minutowa wersja „Aja”, która nietypowo animowana Fagen grająca melodykę — mały instrument dęty obsługiwany przez klawiaturę-z zakaźną werwą.,

czy jest możliwe (a nawet możliwe), aby Fagen kiedykolwiek nagrał nowy album Steely Dan bez Beckera, pozostaje drażliwym pytaniem. Ale na podstawie środowego nienagannego, często naładowanego koncertu w Humphreys, wydaje się, że Wersja koncertowa zespołu może się rozwijać przez jakiś czas., Mind”

„Bad Sneakers”

„Kid Charlemagne”

„Rikki Don' t Lose That Number”

„Bodhisattwa”