około 50 lat temu zaobserwowano, że niska aktywność dopełniacza w surowicy lub niskie stężenia białka dopełniacza C4 są zgodne z aktywnością chorobową tocznia rumieniowatego układowego (SLE). Całkowite niedobory składników dopełniacza C4A i C4B, choć rzadkie w populacjach ludzkich, należą do najsilniejszych genetycznych czynników ryzyka SLE lub choroby toczniopodobnej, w haplotypach HLA i pochodzeniu rasowym., Jednak heterozygotyczny lub częściowy niedobór C4A (C4AQ0) lub C4B (C4BQ0) jest czynnikiem predysponującym do SLE jest bardzo kontrowersyjny temat. W tym przeglądzie krytycznie przeanalizowaliśmy wcześniejsze badania epidemiologiczne dotyczące niedoboru C4A lub C4B u ludzi SLE., Skumulowane wyniki z ponad 35 różnych badań wykazały, że heterozygotyczne i homozygotyczne niedobory C4A były obecne w 40-60% pacjentów SLE z prawie wszystkich grup etnicznych lub ras badanych, które obejmowały północnych i środkowych Europejczyków, Anglosasów, Kaukaz w USA, Afroamerykanów, azjatyckich Chińczyków, Koreańczyków i Japończyków. Ponadto Francuskie populacje SLE i grupy kontrolnej wykazywały stosunkowo niską częstość występowania C4AQ0, ale różnica między pacjentem a grupą kontrolną była statystycznie istotna. Względne ryzyko wystąpienia C4AQ0 w SLE wahało się między 2,3 a 5.,3 wśród różnych grup etnicznych. U pacjentów rasy kaukaskiej i afrykańskiej z SLE dwie główne przyczyny powstawania C4AQ0 to (1) obecność modułu mono-s RCCX (RP-C4-CYP21-TNX) z pojedynczym, krótkim genem C4B w głównym kompleksie zgodności histologicznej oraz (2) wstawienie 2-bp do sekwencji kodonu 1213 w eksonie 29 zmutowanego genu C4A. Zarówno struktury mono-S, jak i wstawianie 2-bp w eksonie 29 są nieobecne lub niezwykle rzadkie w C4AQ0 u orientalnych pacjentów z SLE., Wysoce znaczący związek C4AQ0 z SLE w wielu haplotypach HLA i grupach etnicznych oraz obecność różnych mechanizmów prowadzących do niedoboru białka C4A wśród pacjentów z SLE sugerują, że niedobór lub niski poziom ekspresji białka C4A jest głównym czynnikiem ryzyka dla podatności na SLE choroby per se. Z drugiej strony, hiszpańscy, meksykańscy, Australijscy Aborygenowie SLE pacjenci mieli zwiększoną częstość występowania niedoboru C4B zamiast niedoboru C4A. Takie obserwacje podkreślają znaczenie białek C4A i C4B w precyzyjnej kontroli autoimmunizacji., Różne tła rasowe i genetyczne mogą zmienić progi dla wymogu poziomu białka C4A lub C4B w tolerancji immunologicznej i regulacji immunologicznej. Większość wcześniejszych badań epidemiologicznych C4 w ludzkim SLE nie uwzględniała poligenicznych i genowych zmian wielkości C4A i C4B. ponadto, wiele badań było zbyt zależnych od fenotypowych obserwacji lub metod, które nie odróżniały różnicowej ekspresji białka C4A i C4B spowodowanej nierówną liczbą genów lub różną wielkością genów od braku funkcjonalnego genu C4A lub C4B., W przypadku dalszych badań wzdłużnych nad klinicznymi objawami SLE warto byłoby rozwarstwienie pacjentów z dokładnie określonymi genotypami C4A i C4B. Podobnie, Wyjaśnienie epistatycznych czynników genetycznych oddziałujących z C4AQ0 zapewniłoby ważny wgląd w zawiłe role C4 w podatności na SLE choroby i patogenezę.