jako pielęgniarka wiesz, że pozycjonowanie może być czymś więcej niż tylko komfortem pacjenta. Odpowiednia pozycja może mieć ogromny wpływ na zdrowie i regenerację pacjentów, a znajomość właściwej pozycji dla każdej sytuacji opieki nad pacjentem jest kluczowa. Poniżej prezentujemy kilka typowych pozycji pacjenta i ich zastosowania:
pozycja łóżka, w której głowa i tułów są uniesione, zazwyczaj w zakresie 40-90°. Pozycja ta jest często stosowana u pacjentów, którzy mają problemy z sercem, problemy z oddychaniem lub rurkę nosowo-żołądkową w miejscu.,
boczna
pozycja ta obejmuje pacjentkę leżącą po jej prawej lub lewej stronie. Prawa boczna oznacza, że prawa strona pacjenta dotyka łóżka, podczas gdy lewa boczna oznacza, że lewa strona pacjenta dotyka łóżka. Poduszka jest często umieszczana między nogami dla komfortu pacjenta.
Litotomia
w tej pozycji pacjent leży płasko na plecach z nogami uniesionymi do poziomu bioder lub wyżej, często podpartymi strzemionami. Jest powszechnie stosowany do zabiegów ginekologicznych i porodu.,
pozycja, w której pacjent leży na brzuchu z plecami do góry. Głowa jest zwykle odwrócona w jedną stronę. Pozycja ta pozwala na drenaż jamy ustnej po operacji jamy ustnej lub szyi. Pozwala również na pełne zgięcie stawów kolanowych i biodrowych.
Reverse Trendelenburg
pacjent jest na plecach z podniesioną głową łóżka i stopą łóżka w dół. Pozycja ta może być stosowana w chirurgii w celu promowania perfuzji u otyłych pacjentów. Może być również pomocny w leczeniu zatoru żylnego powietrza i zapobieganiu aspiracji płucnej.,
pozycja Sim
pozycja skośna/boczna, w której pacjent leży na boku, z górną nogą zgiętą i wciągniętą w kierunku klatki piersiowej, a górna ręka zgięta w łokciu. Pozycja Sim jest przydatna do wykonywania lewatyw, badań krocza i dla komfortu w ciąży.
na plecach
pozycja, w której pacjent jest płaski na plecach. Supine jest uważany za najbardziej naturalną pozycję „w spoczynku” i jest często stosowany w chirurgii jamy brzusznej, twarzy i procedur kończyn.,
Trendelenburg
pozycja ta polega na leżącym pacjencie i gwałtownym obniżeniu głowy łóżka i uniesieniu stopy, tworząc efekt „do góry nogami”. W przeszłości pozycja ta była często stosowana w leczeniu niedociśnienia, chociaż w ostatnich latach z powodu badań wykazujących, że jest nieskuteczna i potencjalnie niebezpieczna. Jest to pomocne podczas operacji ginekologicznych i przepuklin brzusznych, a także w rozmieszczaniu linii centralnych.
