mimo tej sytuacji Nikaragua zdobyła ogromne sympatie międzynarodowe, a kilka państw (także z Europy) rozpoczęło współpracę przy odbudowie Nikaragui. Pomagały również organizacje i osoby prywatne, co sprawiło, że istnienie różnych narodowości w kraju stało się powszechne.,
resztki Gwardii Narodowej, które osiedliły się w Hondurasie, Kostaryce i Miami, wkrótce otrzymały ogromne wsparcie finansowe od rządu Stanów Zjednoczonych i zorganizowały tzw. „Contrarrevolución Nacional” (kontrrewolucję Narodową). Ich armia była znana jako „La Contra” i wojna rozpoczęła się ponownie, rujnując kruchą gospodarkę Nikaragui w wyniku wydatków wojennych.
FSLN wezwała do przeprowadzenia wyborów krajowych, a ich liderzy utworzyli lewicową partię polityczną, która później, w 1984 roku, wygrała wybory wygodną luką., Wojna wzmogła jednak niezadowolenie społeczne i błędy popełnione przez rząd Sandinistyczny spowodowały, że wielu „campesinos” (chłopów)przeniosło się do Contra (głównie na Wybrzeże Karaibskie).
w 1985 roku rząd Stanów Zjednoczonych podyktował Nikaragui embargo handlowe, poparte faktem, że Nikaragua przyjęła postawę prokomunistyczną. USA kilkakrotnie groziły rządowi Nikaragui interwencją wojskową., Mimo to opinia międzynarodowa dyskretnie poparła rząd rewolucyjny po odkryciu tajnego finansowania Contry przez rząd USA (afera Iran-Contra). Co więcej, Międzynarodowy Trybunał w Hadze orzekł, że Stany Zjednoczone muszą powstrzymać wszelką pośrednią wrogość i muszą zapłacić wielomilionowe odszkodowanie bardzo zubożałej Nikaragui. Okazało się to jednak jedynie symbolicznym zwycięstwem.
Nikaragua była stopniowo niszczona i trawiona przez wojnę; ofiar było wiele., W 1988 roku, po silnym ataku Rządu Narodowego na Contras, rozpoczęły się negocjacje pokojowe. W 1989 rząd Sandinista podpisał porozumienie, w którym stwierdził, że wybory odbędą się w następnym roku. W tych wyborach Sandinistowie zostali obezwładnieni wbrew wszelkim oczekiwaniom.
dla wielu był to koniec rewolucji. Znaczna część ludności Nikaragui zaczęła odrzucać ruch Sandinistyczny z powodu wielu błędów popełnianych przez jego przywódców., Jednak FSLN nadal była jedną z najsilniejszych Nikaraguańskich partii politycznych, mimo że wielu jej historycznych przywódców opuściło partię w wyniku różnic politycznych.
chcielibyśmy podziękować Oscarowi Navarrete za udostępnienie kilku zdjęć.