rzeka Kongo (znana również jako rzeka Zair) jest trzecią najdłuższą rzeką na świecie i drugą najdłuższą w Afryce (po Nilu w północno-wschodniej Afryce). Jej dorzecze, jedno z najbardziej wilgotnych w Afryce, jest również największe na tym kontynencie, pokrywając ponad 12% całkowitej powierzchni lądowej.
Historia
równikowy region Afryki jest zamieszkany od około środkowej epoki kamienia. Kultury późnej epoki kamiennej rozkwitły na południowych sawannach po około 10 000 p. n. e., i pozostał funkcjonalny aż do przybycia ludów mówiących Bantu w pierwszym tysiącleciu p. n. e.w serii migracji odbywających się od około 1000 p. n. e. do połowy pierwszego tysiąclecia p. n. e., wielu mówców Bantu rozproszyło się z obszaru na zachód od bagien rzeki Ubangi-Kongo przez lasy i sawanny regionu znanego jako współczesna Demokratyczna Republika Konga.w czasach przedkolonialnych region ten (dzisiejsza Demokratyczna Republika Konga) był zdominowany przez trzy królestwa: Kongo (pod koniec XIII wieku), Loango (w szczytowym okresie XVI wieku) i Tio., Portugalski żeglarz Diogo Cam był pierwszym Europejczykiem, który wypłynął w górę ujścia Konga w 1482 roku. Po spotkaniu z władcami Królestwa Kongo, cam wynegocjował międzykontynentalne umowy handlowe—w tym handel niewolnikami-między Portugalią a regionem. I rozpoczęła się długa historia kolonializmu.,
na przestrzeni wieków rzeka Kongo inspirowała zarówno tajemnicę, jak i legendę, od poszukiwań Henry 'ego Mortona Stanleya i Davida Livingstone' a w latach 70., po Josepha Conrada, którego Powieść serce ciemności przekształciła rzekę w wieczny symbol „ciemnego kontynentu” Afryki.
charakterystyka
rzeka Kongo ma długość około 2720 mi (4375 km), a jej zlewnia liczy około 1,3 mln mi2 (3,6 mln km2)., Dorzecze obejmuje prawie całą Demokratyczną Republikę Konga( stolica: Kinszasa), Republikę Konga (stolica: Brazzaville), Republikę Środkowoafrykańską, Wschodnią Zambię, Północną Angolę oraz części Kamerunu i Tanzanii. Źródła rzeki znajdują się u zbiegu rzek Lualaba (największy dopływ Konga) i Luvua. Rzeka płynie najpierw na północny wschód, potem na zachód, a w końcu na południe do ujścia do Oceanu Atlantyckiego w Banana w Kongo.,
Kotlina Kongo obejmuje jedną z najbardziej wyraźnych depresji lądowych między Saharą na północy, a Oceanem Atlantyckim na południu i zachodzie. Dopływy rzeki spływają po zboczach o wysokości od 274 do około 457 m do środkowej depresji tworzącej dorzecze. Depresja ta rozciąga się na ponad 1200 mil (około 1931 km) z północy na południe, od wody jeziora Czad Kongo , do płaskowyżu Angoli. Ze wschodu na zachód od depresji znajduje się kolejne 1200 mil (około 1931 km)—od wododziału Nilowo-Kongo do Oceanu Atlantyckiego., Szerokość rzeki Kongo waha się od 3,5 mil (około 5,75 km) do 7 mil (około 11,3 km), a jej brzegi zawierają naturalne wały utworzone przez złoża mułu. Podczas powodzi jednak wały te przepełniają się, poszerzając rzekę.
przy średnich rocznych opadach deszczu wynoszących 1500 mm (około 60 cali) około trzy czwarte powraca do atmosfery w wyniku ewapotranspiracji ; reszta jest odprowadzana do Atlantyku. Rzeka dzieli się na trzy główne regiony: Kongo górne, z licznymi dopływami, jeziorami, wodospadami i wodospadami; Kongo środkowe i Kongo dolne., Środkowe Kongo charakteryzuje się siedmioma wodospadami, zbiorczo określanymi jako Boyoma (dawniej Stanley) Falls. To poniżej tych wodospadów, że nawigacja na rzece staje się możliwa. Rzeka ma około 10 000 mil (około 16 000 km) dróg wodnych, tworząc jeden z głównych szlaków transportowych w Afryce Środkowej.
wpływ gospodarczy i ekologiczny
ze względu na swoje rozmiary i inne kluczowe elementy rzeka Kongo i jej dorzecze mają kluczowe znaczenie dla równowagi ekologicznej całego kontynentu., Chociaż poziom wyładowań wody w Kongu był niestabilny w drugiej połowie XX wieku, bilans hydrologiczny rzeki przyniósł pewną ulgę w suszy, która dotknęła dorzecze. Ulga ta występuje nawet przy dramatycznych wahaniach opadów deszczu na różnych terenach, przez które przepływa rzeka.
naukowcy zasugerowali, że Geologia gleb odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu stabilności odpływu rzeki pomimo wahań opadów deszczu., Na przykład piaszczyste gleby regionu Kouyou mają stabilizujący wpływ na ich zdolność do magazynowania lub rozpraszania wody.
w 1999 roku Światowa Komisja ds. wody XXI wieku, z siedzibą w Paryżu i wspierana przez Bank Światowy i ONZ, stwierdziła, że Kongo jest jedną z najczystszych rzek na świecie-częściowo ze względu na brak rozwoju przemysłowego wzdłuż jego brzegów do tego czasu. Sytuacja jednak się zmienia.
szybko rosnąca populacja ludzka zagraża integralności ekosystemów dorzecza Konga., Główne zagrożenia dla dużych tropikalnych lasów deszczowych i sawann, a także dla dzikiej przyrody, pochodzą z eksploatacji zasobów naturalnych . Niekontrolowane łowiectwo i rybołówstwo, wylesianie (które powoduje sedymentację i erozję w pobliżu wyrębu) w celu sprzedaży drewna lub celów rolniczych, nieplanowana ekspansja miast (która zwiększa potencjał wzrostu nieoczyszczonych ścieków i innych źródeł zanieczyszczeń, które mogłyby zaszkodzić pobliskim systemom słodkowodnym) oraz nieograniczone wydobycie ropy naftowej i minerałów to niektóre z głównych problemów gospodarczych i środowiskowych, z którymi boryka się region., Oczekuje się również, że te kwestie będą miały wpływ na cały świat.
Przyroda
według World Wildlife Fund , rzeka Kongo i jej dorzecze, znane również jako „rzeka Kongo i zalane lasy ekoregion”, jest domem dla najbardziej zróżnicowanej i charakterystycznej grupy zwierząt przystosowanych do środowiska dużych rzek w całej tropikalnej Afryce.
rzeka Kongo nie miała ujścia do oceanu w epoce pliocenu (5,4-2,4 mln lat temu), ale zamiast tego była dużym jeziorem., W końcu woda przebiła się przez brzeg jeziora, wyłaniając się jako rzeka, która przepłynęła przez skały przez serię rapidów, a następnie weszła do Atlantyku. Poza początkiem i końcem swojego biegu rzeka jest równomiernie wyniesiona.
z ponad 700 gatunkami ryb , z których 500 jest endemicznych dla rzeki, dorzecze Konga zajmuje drugie miejsce po Amazonii pod względem różnorodności gatunków. Prawie 80% gatunków ryb występujących w dorzeczu Konga nie występuje nigdzie indziej na świecie. Różne gatunki żyją zarówno w rzece, jak i jej siedliskach-bagnach, pobliskich jeziorach i strumieniach., Żywią się na różne sposoby: przeczyszczają błoto na dnie rzeki, zjadają łuski z żywych ryb i zjadają mniejsze ryby. Niektóre ryby przystosowały się nawet do błotnistych wód rzeki. Na przykład, niektóre mają zmniejszony rozmiar oczu, lub nie ma oczu w ogóle, ale łatwo manewrować przez szybki prąd. Ryby słodkowodne Konga są kluczowym źródłem białka dla ludności Afryki Środkowej; jednak potencjał nadmiernych połowów w pobliżu obszarów miejskich wzdłuż jej brzegów zagraża dostępnemu zapasowi.,
istnieje również wiele różnych ssaków wodnych—takich jak nietypowe gatunki wydr, ryjówek i małp—które są rodzime dla dorzecza. Lasy deszczowe pokrywają ponad 60% Demokratycznej Republiki Konga i stanowią prawie 6% pozostałej powierzchni zalesionej na świecie oraz 50% pozostałych lasów Afryki. W pobliżu rzeki żyje wiele zagrożonych gatunków, w tym goryle.,
ruch rzeczny—wojna, władza i Turystyka
pod koniec maja 2001 roku Rada Bezpieczeństwa ONZ ogłosiła, że rzeka Kongo zostanie ponownie otwarta dla ruchu komercyjnego po ponad dwuletniej blokadzie spowodowanej wojną w Demokratycznej Republice Konga. Ze względu na desperacki stan dróg w całym regionie—lub całkowity brak dróg—osoby prywatne, firmy i inne agencje polegały przede wszystkim na transporcie rzecznym.,
rzeka została podzielona na dwie linie frontu walczących frakcji—siły rządowe i ich zagraniczni sojusznicy po jednej stronie, a rebelianci wspierani przez Ugandę i Rwandę po drugiej. Masowy głód wynikał z blokady, wstrzymując dostawy Z Organizacji Narodów Zjednoczonych i innych agencji pomocy humanitarnej.
wraz z suszą, która szalała przez wczesne lata XXI wieku, i te susze, które były przewidywane w niektórych obszarach Afryki Południowej, dystrybucja wody pozostaje głównym wyzwaniem., Jesienią 2000 roku Południowoafrykańska Wspólnota rozwojowa, Grupa kongijskich przedsiębiorców, zaczęła szukać rozwiązania tych problemów wodnych w rzece Kongo.
ci deweloperzy rozpoczęli Plan pompowania wody z rzeki Kongo, budując dwa rurociągi dalekobieżne (znane jako rurociągi Salomona)-jeden przez ujście rzeki Kongo do Zatoki Walvis w Namibii, 621 Mil (około 1000 km); drugi, biegnący przez strefy wojny secesyjnej. Zaopatrywały One Bliski Wschód w wodę przez Port Sudan, W odległości około 2000 km.,
firma inicjująca plan, Westrac, twierdziła, że projekt stworzy setki miejsc pracy, zapewni budowę szpitali wzdłuż trasy, a także utworzy łącza światłowodowe-w ten sposób pobudzi gospodarkę regionu i poprawi życie rdzennej ludności. Krytycy planu przeciwstawiali się, że plan będzie kosztowny i niebezpieczny dla środowiska., Według kalifornijskiej sieci International Rivers, „przedwczesne było zbadanie tak złożonego planu, gdy prostsze i tańsze rozwiązania nie zostały w pełni zbadane”, jak donosi Radio Netherlands.
z problemami politycznymi daleko od rozwiązania od 2002 r. i potencjałem powszechnego zanieczyszczenia, jeśli przemysł i ludność eksploatują zasoby rzeki, przyszłe plany mogą pozostać nierozwiązane przez dziesięciolecia., Jednak Salomon Banamuherem, Minister Turystyki Demokratycznej Republiki Konga, miał nadzieję, że projekt wykorzysta inne wielkie zasoby naturalne kraju i jego rzeki—turystykę. W całej swojej historii, nawet w czasach pokoju, kraj-trzeci co do wielkości kraj Afryki-przyciągał nie więcej niż 100 000 odwiedzających rocznie.
pomimo nierozwiązanych kwestii politycznych i gospodarczych, Ochrona bioróżnorodnych zasobów i ekosystemu rzeki i dorzecza Konga jest być może najważniejszym i trudnym zadaniem, przed którym stanie ten region w przyszłości.,
zasoby
książki
ryby, Bruce i Becky-ryby Durost.Kongo: eksploracja, Reforma i brutalne dziedzictwo. Chelsea House Pub., 2001.
Przed Kongo. St. Paul: Ruminator Books, 2000.
Dorzecze Konga: Zasoby ludzkie i naturalne. Amsterdam: Netherlands Institute for IUCN, 1998.
inne
Kongo-strony. Dorzecze Rzeki Kongo. / Align = „right” / 3 czerwca 2002 <http://www.congo-pages.org/>