grasica jest narządem limfatycznym, który różni się od innych tkanek limfatycznych, takich jak śledziona i węzły chłonne, zarówno pod względem struktury, jak i funkcji. To właśnie w grasicy limfocyty T odróżniają się od przychodzących komórek macierzystych, ekspresują geny kodujące specyficzny receptor antygenu (TCR) i są poddawane rygorystycznym procedurom selekcji., Zapewniają one, że dojrzałe komórki T, które emigrują z grasicy, nie będą w stanie silnie reagować na własne tkanki organizmu i rozpoznają i będą aktywowane przez obce determinanty antygenowe tylko wtedy, gdy mogą one kojarzyć się z cząsteczkami powierzchni komórek kodowanymi przez główny kompleks zgodności histologicznej (MHC) prezentowany na powierzchni tzw. „profesjonalnych” komórek prezentujących antygen (APC)., Istnieją dwie odrębne podgrupy dojrzałych komórek T, które wyróżniają się ekspresją cząsteczek Ko-receptora CD4 i CD8, limfocytów T CD8+ zdolnych do postrzegania antygenu w powiązaniu z cząsteczkami MHC klasy I oraz limfocytów T CD4 + rozpoznających antygen skompleksowany z cząsteczkami klasy II. Migracja limfocytów T przebiega zgodnie z dobrze określonymi drogami, naiwne (nieaktywne) limfocyty T recyrkulują jako nierozdzielające się komórki z krwi przez pewne „zależne od komórek T obszary tkanek limfatycznych, do limfy i z powrotem do krwi., Po pomyślnym stymulowaniu przez antygen, naiwne komórki T stają się efektorowymi lub pamięciowymi komórkami T, mogą wydzielać produkty znane jako limfokiny, wykonywać funkcje immunoregulacyjne i cytotoksyczne i wyrażać na ich powierzchni różne cząsteczki, umożliwiając im migrację do tkanek nielimfoidalnych i do obszarów, w których wystąpił stan zapalny. Choroby niedoboru odporności występują, gdy grasica lub komórki T pochodzące z niej albo nie rozwijają się normalnie lub są celem zakażenia różnymi retrowirusami, takimi jak HIV, który powoduje AIDS.