interakcja z podłożemedit
gdy coś wywiera siłę na ziemię, Ziemia odpycha się z równą siłą w przeciwnym kierunku. W niektórych dziedzinach fizyki stosowanej, takich jak biomechanika, siła ta jest nazywana „siłą reakcji gruntu”; Siła obiektu na ziemi jest postrzegana jako „działanie”.
Gdy ktoś chce skoczyć, wywiera dodatkową siłę w dół na ziemię („akcja”). Jednocześnie Ziemia wywiera na osobę siłę w górę („reakcja”)., Jeśli ta siła w górę jest większa niż ciężar osoby, spowoduje to przyspieszenie w górę. Gdy siły te są prostopadłe do podłoża, nazywane są również siłą normalną.
podobnie wirujące koła pojazdu próbują przesuwać się do tyłu po ziemi. Jeśli podłoże nie jest zbyt śliskie, powoduje to powstanie pary sił tarcia: „działania” koła na podłożu w kierunku do tyłu i „reakcji” podłoża na kole w kierunku do przodu. Ta siła do przodu napędza pojazd.,
siły Grawitacjedytuj
dwa ciała podobne do Słońca i ziemi, tj. z ekstremalną różnicą masy – czerwony X oznacza barycenter
Ziemia, wśród innych planet, okrąża Słońce, ponieważ słońce wywiera przyciąganie grawitacyjne, które działa jak siła dośrodkowa, trzymająca ziemię przy sobie, która w przeciwnym razie poleciłaby w kosmos. Jeśli przyciąganie słońca jest uważane za działanie, to Ziemia jednocześnie wywołuje reakcję jako przyciąganie grawitacyjne na słońce., Przyciąganie ziemi ma taką samą amplitudę jak słońce, ale w przeciwnym kierunku. Ponieważ masa Słońca jest znacznie większa od masy Ziemi, Słońce zazwyczaj nie reaguje na przyciąganie ziemi, ale w rzeczywistości tak, jak pokazano w animacji (nie do precyzyjnej skali). Poprawnym sposobem opisania połączonego ruchu obu obiektów (na razie pomijając wszystkie inne ciała niebieskie) jest stwierdzenie, że obie orbity krążą wokół środka masy, określanego w astronomii jako barycentrum, układu połączonego.,
wspierany massEdit
każda masa na ziemi jest ściągana przez siłę grawitacyjną ziemi; siła ta nazywana jest również jej ciężarem. Odpowiadającą jej „reakcją” jest siła grawitacyjna, jaką masa wywiera na planetę.
Jeśli obiekt jest podparty tak, że pozostaje w spoczynku, na przykład za pomocą kabla, z którego się zwisa, lub przez powierzchnię pod spodem, lub przez ciecz, na której się unosi, istnieje również siła podparcia w kierunku góry (odpowiednio Siła naprężająca, Siła normalna, siła wyporu)., Ta siła nośna jest siłą „równą i przeciwną”; wiemy o tym nie z powodu trzeciego prawa Newtona, ale dlatego, że obiekt pozostaje w spoczynku, tak że siły muszą być zrównoważone.
do tej siły nośnej dochodzi również „reakcja”: obiekt pociąga w dół na kabel nośny, lub pcha się w dół na powierzchnię nośną lub ciecz. W tym przypadku istnieją zatem cztery siły o jednakowej wielkości:
- F1. siła grawitacji Ziemi na obiekt (w dół)
- F2. siła grawitacji przez obiekt na ziemi (w górę)
- F3. Wymuś wsparcie na obiekcie (w górę)
- F4., Siła przez obiekt na podparciu (w dół)
siły F1 i F2 są równe zgodnie z trzecim prawem Newtona; to samo dotyczy sił F3 i F4.Siły F1 i F3 są równe wtedy i tylko wtedy, gdy obiekt znajduje się w równowadze i nie są przyłożone żadne inne siły. (Nie ma to nic wspólnego z trzecim prawem Newtona.)
masa na sprężynieedytuj
jeśli masa zwisa ze sprężyny, obowiązują te same zasady co poprzednio. Jeśli jednak układ ten zostanie zakłócony (np. masa zostanie lekko kopnięta w górę lub w dół, powiedzmy), masa zacznie oscylować w górę iw dół., Z powodu tych przyspieszeń (i kolejnych opóźnień) wnioskujemy z drugiego prawa Newtona, że za obserwowaną zmianę prędkości odpowiada Siła netto. Siła grawitacji ściągająca na masę nie jest już równa sile sprężystości sprężyny w górę. W terminologii poprzedniej sekcji F1 i F3 nie są już sobie równe.
jednak nadal prawdą jest, że F1 = F2 i F3 = F4, ponieważ jest to wymagane przez trzecie prawo Newtona.