trzy lata temu, CheMyong Jay Ko otrzymał telefon od zrozpaczonego starszego mężczyzny. Ko, profesor Uniwersytetu Illinois w Urbana-Champaign ' s College of Veterinary Medicine, słuchał, gdy rozmówca powiedział mu, że jego pies właśnie wpadł w korki i został uderzony przez ciężarówkę, zabijając go natychmiast. Zadzwonił do Ko z prostym, ale pilnym pytaniem: Czy można sklonować jego ukochanego zwierzaka?,
dla Ko rozmowa nie była tak osobliwa, jak mogłoby się wydawać. Od ponad 20 lat zajmuje się genetyką i klonowaniem genetyki i fizjologii. Miał więc gotową odpowiedź: Tak, klonowanie było możliwe.
oczywiście był haczyk. Klonowanie wymaga komórek, które zawierają wystarczająco dużo nienaruszonego DNA. Ale tkanka zwierzęca zaczyna się rozkładać wkrótce po śmierci, gdy bakterie zaczynają gryzać nowo bezbronne komórki. Ko wiedział, że muszą działać szybko, jeśli mają mieć szansę na zachowanie materiału genetycznego zwierzęcia., Wraz z dwójką uczniów wsiadł do furgonetki i odjechał godzinę do domu mężczyzny, gdzie pobrali komórki skóry od niedawno zmarłego szczeniaka.
w laboratorium, on i jego zespół ożywili i wyhodowali niektóre komórki z ich próbek. Teoretycznie mieli teraz materiał do stworzenia genetycznego sobowtóra martwego psa. W praktyce oczywiście sprawy miały się znacznie bardziej skomplikować.
…..,
naukowcy wiedzą, że klonowanie ssaków było możliwe od 1996 roku, kiedy urodziła się owca Dolly. Od tego czasu szybko przeszli do próbowania innych zwierząt: myszy, bydła, świń, kóz, królików, kotów. Ale ze względu na różnice w procesie reprodukcji psów, psy okazały się trudniejsze wyzwanie.,
po kilku nieudanych próbach, pierwszy udany eksperyment w klonowaniu psów miał miejsce w 2005 roku, kiedy południowokoreańskiej ekipie udało się wyprodukować parę Afgańskich szczeniąt ogarów ze skóry ucha psa o imieniu Tai. Jeden z noworodków zmarł wkrótce potem na zapalenie płuc. Ale drugi sklonowany pies, który zespół nazwał Snuppy, żył imponująco 10 lat. Snuppy został uznany za „rewolucyjny przełom w klonowaniu psów” i jeden z najbardziej niesamowitych „wynalazków” roku przez magazyn Time. Ko był doradcą w drużynie Korei Południowej.,
w tym czasie naukowcy debatowali, czy klonowanie produkuje zwierzęta, które starzeją się szybciej lub mają większe ryzyko choroby w porównaniu do ich dawcy komórek. Dolly zmarła w wieku 6 lat, około połowy wieku przeciętnej owcy, z powodu choroby płuc i zapalenia stawów; Snuppy zmarł na tego samego raka, który zabił Tai w wieku 12 lat. W 2017 roku południowokoreański zespół zbadał ten problem w artykule w Nature na ich próbie produkcji klonów z własnych komórek macierzystych Snuppy ' ego. Ich trwające badania mają na celu ” zbadanie zdrowia i długowieczności sklonowanych zwierząt w porównaniu z dawcami komórek.,”
nauka klonowania psów znacznie się rozwinęła, odkąd naukowcy po raz pierwszy zaprezentowali światu Snuppy ' ego. Obecnie istnieje kilka firm handlowych i instytucji, z których wiele znajduje się w Korei Południowej, zobowiązanych do klonowania zwykłych właścicieli zwierząt domowych—za cenę. Jeden z nich, Viagen z siedzibą w Stanach Zjednoczonych, pobiera 50 000 dolarów przed podatkami, zapłaconymi w dwóch ratach, za sklonowanie Twojego psa. (W razie gdybyś się zastanawiał, klonują też koty, za 25 000 dolarów).
ostatecznie udręczony septuagenarianin Ko jednak nie sklonował swojego psa., Według Ko, to cena go wyłączyła. (Na razie komórki jego psa są nadal w zamrażarce, nieużywane, ale teoretycznie nadal użyteczne, jeśli zmieni zdanie.)
ale wielu zamożnych właścicieli zwierząt jest skłonnych wylewać się za te rozrzedzone usługi. Bez wątpienia najbardziej znana jest Barbara Streisand. W zeszłym miesiącu piosenkarka i filmowiec zaszokowała Internet, kiedy powiedziała Variety, że dwa z jej trzech psów, Miss Violet i Miss Scarlet, zostały sklonowane z komórek pobranych z ust i żołądka jej puszystej, białej, niedawno zmarłej Coton de Tulear, Samanthy., Samantha, czyli Sammie, zmarła w maju.
jak Streisand napisała kilka dni później, w op-ed w New York Times:
byłem tak zdruzgotany stratą mojej drogiej Samanthy, po 14 latach razem, że chciałem tylko zatrzymać ją przy sobie w jakiś sposób. Łatwiej było pozwolić Sammie odejść, gdybym wiedział, że mogę utrzymać jakąś część jej życia, coś, co pochodzi z jej DNA. Przyjaciel sklonował swojego ukochanego psa I byłem pod wrażeniem tego psa.,
jeśli poświęcisz wystarczająco dużo czasu na czytanie o klonowaniu zwierząt domowych, zobaczysz, że przymiotnik pojawia się w kółko: ukochany. Kiedy ludzie klonują swoje zwierzęta, robią to dlatego, że je kochają—i dlatego, że nie mogą znieść perspektywy ich utraty na zawsze. Przeciętny amerykański pies żyje od 7 do 15 lat. Z tej perspektywy cena może wydawać się bardziej rozsądna. Co to jest $ 50,000, jeśli to oszczędzi Ci niezmiernego bólu pożegnania się z ukochanym członkiem rodziny?
…..,
Porozmawiaj z ekspertami o tym, co tak naprawdę wiąże się z klonowaniem, a zaczniesz zdawać sobie sprawę, że koszty są wyższe niż większość z nich—i wykraczają daleko poza pieniądze.
„Rozumiem impuls stojący za próbą utrzymania psa na zawsze”, mówi Alexandra Horowitz, Kierownik Laboratorium poznawczego Uniwersytetu Columbia i autorka książki Inside of a Dog: What Dogs See, Smell, and Know. „Jednym z największych smutków związanych z mieszkaniem z psami jest to, że czas, w którym żyjemy, jest tak krótki., Niestety, trzeba przeoczyć ogromną ilość na temat procesu – nie mówiąc nic o tym, co klonowanie faktycznie jest—aby być zadowolonym z wyników.”
proces klonowania jest wystarczająco prosty. Zaczyna się od hodowanych komórek, jak te, które Ko odzyskał od byłego towarzysza rozmówcy. Następnie naukowcy wyodrębniają niezapłodnione jaja od innego, niepowiązanego psa, usuwając je z jajowodów. Zwierzę to na ogół nie jest poszkodowane, choć procedura jest inwazyjna.
„wyjmujemy jaja i wnosimy je do laboratorium. Tam ręcznie usuwamy ich jądro-mówi Ko., „Możemy użyć cienkiej igły do pipety, aby usunąć i wyssać jądro.”(Pomyśl o wyssaniu perły boba z mlecznej herbaty słomką.) Ten proces odrywa jaja od materiału genetycznego, który zawierają, co sprawia, że komórka jajowa jest zasadniczo pustą kartką, którą naukowcy mogą wypełnić wybranym przez siebie DNA. Naukowcy mogą również osiągnąć podobny efekt dzięki ukierunkowanemu podmuch światła ultrafioletowego, który niszczy materiał genetyczny.
naukowcy następnie biorą jedną z wyhodowanych komórek somatycznych od zwierzęcia, które chcą sklonować i ostrożnie wkładają je do jaja za pomocą igły., W odcinku „Frankensteinian twist” uderzają w złożone jajo impulsem elektrycznym, który „łączy” obie ze sobą.
„dzięki temu jądro z komórki dawcy stanie się częścią jaja” – mówi Ko. „Teraz jądro z komórki dawcy będzie zachowywać się jak jądro jaja.”Jest jedna krytyczna różnica. W przeciwieństwie do niezapłodnionego jaja, które ma połowę niezbędnej informacji genetycznej, aby rozpocząć nowe życie—druga połowa znajduje się w plemniku—masz już pełny zestaw informacji genetycznych, tak jak w zdolnym do życia embrionie.
impuls elektryczny powoduje także podział komórek., Po kilku dniach, zakładając, że proces pomyślnie trwa, laboratorium może następnie chirurgicznie wszczepić komórki do jeszcze innego zwierzęcia: matki psa zastępczego. Leczone hormonami, a czasami wykonane „kojarzyć” z samców psów wazektomizowanych, te surogaci mogą, w idealnych okolicznościach, nosić ciąże do terminu. Często surogaci następnie przejść do noszenia innych klonowanych ciąż.
…..
Jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś się nad klonowaniem swojego psa, ten proces może już cię zawahać. Ale sprawy staną się jeszcze bardziej wątpliwe, moralnie.,
nawet nie licząc oryginalnego dawcy jaj i surogatki, proces klonowania nadal wymaga wielu psów do produkcji jednego klonu. Rozważmy: wiele klonowanych ciąż nie zatrzymuje się w macicy ani nie umiera krótko po urodzeniu, jak to miało miejsce w przypadku bliźniaka Snuppy ' ego. Snuppy i jego bliźniak byli dwiema z zaledwie trzech ciąż, które wynikały z ponad 1000 embrionów wszczepionych 123 surogatom.
„do tego typu klonowania potrzebna jest duża liczba psów” – przyznaje Ko, choć dodaje, że wskaźnik sukcesu wzrósł w ostatnich latach. „Powiedziałbym, że to około 20 procent., Bardzo wysoko.”
jak zauważa Ko i jego współautorzy, mogą istnieć uzasadnione powody do klonowania zwierząt. Na przykład, możesz chcieć zrobić wiele z tych samych psów do badań, replikować psy serwisowe z rzadkimi i pożądanymi zdolnościami lub klonować zagrożone gatunki do ochrony. Jednak wielu zwolenników zwierząt i etyków wciąż budzi silne zastrzeżenia. „Proces klonowania zasadniczo tworzy przemysł tego, co myślę o psach hodowlanych”, mówi mi Horowitz.,
Bioetyczka Jessica Pierce również argumentowała przeciwko tej praktyce, pisząc w New York Times, że przemysł klonowania wyprodukował „całą psą podklasę, która pozostaje w dużej mierze niewidoczna dla nas, ale której ciała służą jako podłoże biologiczne.”
nawet jeśli ktoś jest skłonny przeoczyć cierpienie zwierząt zebranych za jaja i kooptujących się w ciążę, wciąż pojawiają się pytania. Kluczowe wśród nich może być to, co właściciele zwierząt myślą, że dostają, gdy klonują „ukochane” zwierzę.,
wieki selektywnej hodowli pozostawiły wiele z błędnym przekonaniem, że skład genetyczny psa determinuje jego osobowość. „W pewnym sensie firmy klonujące żerują na tej ignorancji, jeśli można, na tym, co właściwie dzieje się naukowo”, mówi mi Pierce przez telefon. „I to jest niefortunne. Nieetyczne.”Firmy zajmujące się konserwacją genetyczną posiadają takie nazwy jak” PerPETuate, Inc.”co wydaje się sugerować nieokreślone trwanie sklonowanego zwierzęcia.
Horowitz zgadza się., „Mogą być pewne tendencje rasy, i na pewno są tendencje, że genom będzie korzystać, który sprawia, że sklonowany pies może bardziej niż jakiś inny nie genetycznie podobny pies zrobić coś w rodzaju rzeczy,” mówi. „Ale wszystko, co ma dla nas znaczenie w osobowości psa, nie jest w tych genach. Wszystko jest w interakcji tego genomu z otoczeniem, począwszy od czasu, gdy są w macicy—tak jak u ludzi.”
dla tych, którzy kochają psy, z którymi żyli, powinien to być punkt krytyczny., Uwielbiasz to zwierzę—nie ze względu na jego genetykę, ale dlatego, że stało się stworzeniem, którym jest przez czas spędzony z Tobą. Podczas gdy klon może doskonale replikować swój genom, nie będzie to ten sam pies, ponieważ nie będzie miał takiego samego życia, życia, które żył w Twoim towarzystwie. Pod każdym względem są to inne psy.
nawet Streisand bezwarunkowo przyznaje się do tego, mówiąc Variety, że jej dwa sklonowane szczenięta „mają inne osobowości” niż Samantha—i, prawdopodobnie, siebie nawzajem. „Każdy szczeniak jest wyjątkowy i ma swoją osobowość” – pisze w „The Times”., „Można sklonować wygląd psa, ale nie można sklonować duszy.”Ława przysięgłych jest poza etyką tego, co zrobiła ze swoimi psami, ale w tym punkcie ma rację.