Pozytywizm

Pozytywizm społeczny Comte 'a i Milla

Pozytywizm Comte' a został postawiony na założeniu tzw. prawa trzech faz (lub etapów) rozwoju intelektualnego. Istnieje paralela, jak zauważył Comte, między ewolucją wzorców myślowych w całej historii ludzkości, z jednej strony, a historią rozwoju jednostki od niemowlęctwa do dorosłości, z drugiej., W pierwszym etapie, czyli tzw. Teologicznym, zjawiska naturalne są wyjaśniane jako skutki nadprzyrodzonych lub boskich mocy. Nie ma znaczenia, czy religia jest politeistyczna czy monoteistyczna; w obu przypadkach uważa się, że cudowne moce lub wola wytwarzają obserwowane wydarzenia. Ten etap był krytykowany przez Comte ' a jako antropomorficzny—tzn. jako oparty na analogiach all-too-ludzkich. Ogólnie rzecz biorąc, animistyczne wyjaśnienia-dokonane w kategoriach woli istot przypominających duszę, działających za przejawieniami – są odrzucane jako prymitywne projekcje nieweryfikowalnych Bytów.,

druga faza, zwana metafizyczną, jest w niektórych przypadkach jedynie teologią depersonalizowaną: zakłada się, że obserwowalne procesy natury wynikają z nieosobowych mocy, okultystycznych cech, sił witalnych lub entelechii (wewnętrznych zasad doskonalenia). W innych przypadkach sfera obserwowalnych faktów jest uważana za niedoskonałą kopię lub imitację wiecznych idei, jak w metafizyce czystych form Platona., Po raz kolejny Comte zarzucił, że nie ma prawdziwych wyjaśnień; pytania dotyczące ostatecznej rzeczywistości, pierwszych przyczyn lub absolutnych początków są zatem uważane za absolutnie bez odpowiedzi. Metafizyczne poszukiwanie może prowadzić jedynie do wniosku niemieckiego biologa i fizjologa Emila du Bois-Reymonda:” ignorant et ignorabimus „(łac. „jesteśmy i będziemy ignorantami”). Jest to oszustwo za pomocą urządzeń werbalnych i bezowocnego oddawania pojęć jako rzeczy rzeczywistych.,

rodzaj owocności, której mu brakuje, można osiągnąć tylko w trzeciej fazie, naukowej lub „pozytywnej” fazie—stąd tytuł opus magnum Comte ' a: Cours de philosophie positive (1830-42)—ponieważ twierdzi, że dotyczy tylko pozytywnych faktów. Zadaniem Nauk i ogólnie wiedzy jest badanie faktów i prawidłowości Natury i społeczeństwa oraz formułowanie prawidłowości jako praw (opisowych); wyjaśnienia zjawisk mogą polegać jedynie na poddaniu szczególnych przypadków prawom ogólnym., Ludzkość osiągnęła pełną dojrzałość myśli dopiero po porzuceniu pseudoeksplanacji faz teologicznych i metafizycznych i zastąpieniu nieograniczonego przestrzegania metody naukowej.

w swoich trzech etapach Comte połączył to, co uważał za opis historycznego porządku rozwoju, z logiczną analizą wyrównanej struktury Nauk. Poprzez ułożenie sześciu podstawowych i czystych Nauk jedna po drugiej w piramidzie, Comte przygotował drogę do pozytywizmu logicznego, aby „zredukować” każdy poziom do tego, który znajduje się poniżej., Postawił na podstawowym poziomie naukę, która nie zakłada żadnych innych nauk-mianowicie., matematyka—a następnie uporządkował poziomy powyżej niej w taki sposób, że każda nauka zależy i wykorzystuje nauki poniżej niej w skali: tak więc arytmetyka i teoria liczb są deklarowane jako założenia geometrii i mechaniki, astronomii, fizyki, chemii, biologii (w tym fizjologii) i Socjologii., Każda nauka wyższego szczebla z kolei uzupełnia treść wiedzy danej nauki lub nauk na niższych poziomach, wzbogacając ją w ten sposób o kolejne specjalizacje. Psychologia, która nie została założona jako formalna dyscyplina aż do końca XIX wieku, nie została włączona do systemu Nauk Comte ' a. Przewidując pewne idee XX-wiecznego behawioryzmu i fizykalizmu, Comte zakładał, że psychologia, taka jak za jego czasów, powinna stać się z jednej strony gałęzią biologii (zwłaszcza neurofizjologii mózgu), a z drugiej socjologii., Jako” ojciec ” socjologii, Comte utrzymywał, że Nauki społeczne powinny przechodzić od obserwacji do ogólnych praw, podobnie jak (jego zdaniem) fizyka i chemia. Był sceptyczny wobec introspekcji w psychologii, będąc przekonany, że w leczeniu własnych stanów psychicznych, Stany te zostaną nieodwracalnie zmienione i zniekształcone. Kładąc tym samym nacisk na konieczność obiektywnej obserwacji, był bliski podstawowej zasadzie metodologii XX-wiecznego behawioryzmu.,

wśród uczniów i sympatyków Comte ' a byli Cesare Lombroso, włoski psychiatra i kryminolog, oraz Paul-Emile Littré, J.-E. Renan i Louis Weber.

pomimo pewnych podstawowych nieporozumień z Comte ' em, XIX-wieczny angielski filozof John Stuart Mill, również logik i ekonomista, należy uznać za jednego z wybitnych pozytywistów swojego stulecia. W swoim systemie logiki (1843), rozwinął dokładnie empiryczną teorię wiedzy i naukowego rozumowania, posuwając się nawet tak daleko, aby uznać logikę i matematykę za nauki empiryczne (choć bardzo ogólne)., Szeroko syntetyczny filozof Herbert Spencer, autor doktryny „nieznanego” i ogólnej filozofii ewolucyjnej, był obok Milla wybitnym wykładnikiem orientacji pozytywistycznej.