Potencjał stymulatora serca

w komórkach stymulatora serca (np. węzeł zatokowo-przedsionkowy), potencjał stymulatora serca (zwany także prądem stymulatora) jest powolnym, dodatnim wzrostem napięcia w całej błonie komórkowej (potencjał błonowy), który występuje między końcem jednego potencjału czynnościowego a początkiem następnego potencjału czynnościowego., Wzrost potencjału błonowego powoduje, że błona komórkowa, która zazwyczaj utrzymuje potencjał spoczynkowy -70 mV, osiąga potencjał progowy i w konsekwencji uruchamia następny potencjał działania; tak więc potencjał stymulatora jest tym, co napędza Samo-generowane rytmiczne wypalanie (automatyczność) komórek stymulatora, a szybkość zmian (tj. nachylenie) potencjału stymulatora jest tym, co określa czas następnego potencjału działania, a tym samym wewnętrzną szybkość wypalania komórki., W zdrowym węźle zatokowo-przedsionkowym (SAN, złożona tkanka w prawym przedsionku zawierająca komórki rozrusznika serca, które normalnie określają wewnętrzną szybkość wypalania dla całego serca), potencjał rozrusznika serca jest głównym wyznacznikiem częstości akcji serca. Ponieważ potencjał stymulatora reprezentuje czas bez skurczu między uderzeniami serca( rozkurcz), nazywany jest również depolaryzacją rozkurczową.,Ilość prądu wewnętrznego netto wymaganego do przesunięcia potencjału błony komórkowej podczas fazy rozrusznika jest bardzo mała, w kolejności kilku pAs, ale ten strumień netto powstaje od czasu do czasu zmieniając udział kilku prądów, które przepływają z różnym napięciem i zależnością od czasu. Dowody potwierdzające aktywną obecność kanałów K+, Ca2+, na + i wymiennika na+ / K + w fazie rozrusznika były różnie zgłaszane w literaturze, ale kilka wskazań wskazuje na prąd”funny” (If) jako jeden z najważniejszych.(patrz funny current)., Obecnie istnieją znaczące dowody na to, że również retikulum sarkoplazmatyczne (SR) Ca2+-transjenty uczestniczą w wytwarzaniu rozkurczowej depolaryzacji poprzez proces z udziałem wymiennika Na–Ca.