dyskusja
Podane tutaj przyczyny niedrożności dobrze odpowiadają tym stwierdzonym we wcześniejszych badaniach, 1,9–11 pomimo faktu, że przeszkody spowodowane chorobami złośliwymi zostały wyłączone z naszego badania. Zrosty stanowiły 54% obturacji, a przepukliny 30%. Odsetek przepuklin zmniejszył się, a odsetek utrudnień przylepnych wzrósł w ciągu ostatnich trzech dekad (patrz Tabela 1).
wiek wydaje się być głównym czynnikiem zwiększającym liczbę zgonów i powikłań., Mediana wieku pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym SBO wzrosła z 56 lat w latach 60. do 71 W latach 90.
częstość występowania chorób towarzyszących wynosiła w tym badaniu 30%. W badaniu z 1966 r. przeprowadzonym przez Lo i wsp. 2 częstość występowania wynosiła 55%, chociaż w badaniu tym uwzględniono niedrożności spowodowane guzami., Zgodnie z oczekiwaniami stwierdzono istotną korelację między wiekiem a towarzyszącą chorobą: 52% pacjentów w wieku powyżej 75 lat miało chorobę towarzyszącą, w porównaniu z 36% pacjentów w wieku od 50 do 75 lat i 11% pacjentów w wieku 50 lat lub młodszych (P < .001). Dlatego ważne jest, aby podczas porównywania badań dotyczących powikłań po SBO oddzielić wpływ wieku i choroby przedmałżeńskiej na zgony i stopień powikłań. Podeszły wiek, niezależnie od towarzyszącej choroby, jest istotnym czynnikiem ryzyka.
częstość występowania uduszenia niewywołanego wynosiła 16%., Co ciekawe, wiek był jedynym czynnikiem, który znacząco wpłynął na tempo uduszenia. Bizer et al 12 wykazali podobny związek między uduszeniem jelita a wiekiem powyżej 70 lat. Nie stwierdzono korelacji między czasem trwania objawów przed przyjęciem a częstością uduszenia, ani też czas od przyjęcia na operację nie korelował z częstością uduszenia. Jest to zgodne z naszym stwierdzeniem, że opóźnione leczenie chirurgiczne nie miało znaczącego wpływu na szybkość uduszenia., Podobnie, Tanphiphat i wsp 13 w 1987 roku stwierdzili, że pacjenci, którzy przeszli operację ponad 48 godzin po przyjęciu, mieli znacznie mniejszą częstość nieżywych i granicznych żywotności jelit niż ci, którzy przeszli operację w ciągu 12 godzin od przyjęcia. W starszym badaniu wykazano, że opóźnienie leczenia zwiększa szybkość resekcji jelit. Powodem, dla którego nie znaleźliśmy takiej korelacji, musi być to, że pacjenci z uduszeniem mają cięższe objawy (nawet jeśli nie można tego łatwo wykazać), co prowadzi do wcześniejszego przyjęcia i operacji.
całkowity odsetek zgonów w obecnym badaniu wynosił 5%., Śmiertelność z SBO spadła z około 60% w 1908 14 do około 20% w 1920, 1930 i 1940 i 13% w 1955. 3 śmiertelność 4% 15 do 28% 16 odnotowano dla 1960s, 1970s, i 1980s. w obecnym badaniu, śmiertelność spadła znacznie w okresie badania 35 lat (patrz Rys. 3), zwłaszcza u pacjentów w wieku 60 lat lub starszych.
rozkład przypadków w badanej populacji jest oczywiście istotny, gdy bierze się pod uwagę współczynnik zgonów., W niektórych badaniach śmiertelność jest podawana zarówno dla tych, którzy nie poddają się operacji, jak i nie poddają się, co daje odsetek od 1% do 7%. 12,13,15,16 obejmowały tylko pacjentów w wieku 65 lat lub starszych, co powodowałoby wyższą śmiertelność. Włączenie niedrożności jelita grubego i niedrożności spowodowanej przez raka powoduje również wyższy wskaźnik zgonów (14-28%) 4,16,17 niż w badaniach, w których te grupy zostały wykluczone, takich jak obecne badanie.,
głównym celem tego badania było wyjaśnienie poszczególnych czynników wpływających na powikłania i śmiertelność poprzez wyeliminowanie zakłócającego wpływu wzajemnie powiązanych zmiennych. Wykorzystując analizę regresji logistycznej, odkryliśmy, że starość, współwystępowanie, uduszenie bez życia i opóźnienie leczenia o ponad 24 godziny zwiększały śmiertelność. Wiek powyżej 75 lat i współwystępowanie zwiększały ryzyko zgonu cztery do pięciu razy w porównaniu z młodszymi i zdrowymi pacjentami. To, czy operacja była operacją pierwotną czy nawrotową, nie miało istotnego wpływu na śmiertelność., Fakt, że na stopień powikłań wpływ miała powtarzająca się operacja, sprawia, że prawdopodobne jest, że może on również wpływać na śmiertelność, nawet jeśli nie można tego wykazać w tym badaniu.
tylko kilka badań systematycznie badało czynniki, które zwiększają częstość zgonów i powikłań, obliczając względny wpływ każdego z osobna. Niemniej jednak wiele z przedstawionych wcześniej wyników zgadza się z naszymi., W 1955 Smith, 3 w badaniu 1252 przypadków niedrożności jelit, stwierdził, że zgorzel jelitowa, perforacja, ciężkie przedłużające się rozdęcie jelit i skrajne wiek zmniejszały współczynnik przeżycia. Ti i Yong 4 okazało się, że skrajności wieku, współwystępowanie, zgorzel jelitowa, niedrożność jelita grubego i złośliwość wzrosła śmiertelność. Niekorzystny wpływ uduszenia jelita na przeżycie jest znany od wielu lat. Śmiertelność wynosiła 16% u pacjentów z uduszeniem nieuleczalnym, w porównaniu z 4% u pacjentów bez uduszenia., Deutsch i wsp. 5 odkryli istotny związek między uduszeniem a śmiercią: wskaźnik zgonów wynosił 13% w grupie nieleczonej w porównaniu z 29% w grupie uduszonej. Podobne wyniki uzyskano w badaniu przeprowadzonym przez Shatila et al, 6, a związek między starością a śmiercią odnotowano w kilku badaniach. 2-4 Deutsch i wsp 5 odkryli statystycznie istotną korelację między wiekiem a śmiercią, a także między uduszeniem jelita a śmiercią.
niekorzystny wpływ opóźnionego leczenia został omówiony w artykule z 1970 roku przez Playforth et al., 1 stwierdzono wzrost częstości powikłań i zgonów ze zwiększonym odstępem między wystąpieniem objawów a przyjęciem i między przyjęciem a zabiegiem chirurgicznym, a także wyższy wskaźnik zgonów i powikłań u pacjentów, którzy przeszli resekcję jelit. Nie przedstawiono jednak żadnej analizy statystycznej. W badaniu przeprowadzonym w 1978 r. przez Ulvika i wsp. 7 na 103 pacjentów z SBO, ryzyko zgonu było dwukrotnie większe u pacjentów, u których objawy trwały dłużej niż 24 godziny. Nie podano żadnych statystyk, a badana populacja była mała, ale wyniki były takie same jak w naszym badaniu., Znaleźliśmy trzykrotne zwiększenie ryzyka zgonu z opóźnieniem leczenia ponad 24 godziny.
ogólny odsetek powikłań w tym badaniu wynosił 23%, przy prawie żadnej różnicy między dwiema głównymi podgrupami. Asbun i wsp 15 stwierdzono stopień powikłań 21% ogólnie, ale 31% u pacjentów, którzy przeszli operację. Ich badanie obejmowało pacjentów z chorobą nowotworową, co może tłumaczyć ich wysoki wskaźnik powikłań. Davis i Sperling 18 zgłaszali stopień powikłań 19,8%, ale 15% pacjentów nie poddało się operacji., Najczęstszymi powikłaniami w tym badaniu były zakażenia ran i zapalenie otrzewnej. W naszym badaniu głównymi powikłaniami były choroby sercowo-naczyniowe i płucne; może to być spowodowane starością, a następnie wysoką częstością współwystępowania.
starość, choroby przedmałżeńskie, opóźnienie leczenia i nawracające operacje były związane z wysokim wskaźnikiem powikłań. U pacjentów w wieku powyżej 75 lat prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań pooperacyjnych wynosiło 3,4 u pacjentów w wieku od 0 do 50 lat., Inne czynniki wpływające na częstość powikłań to opóźnienie leczenia o ponad 24 godziny i nawracająca operacja; oba te czynniki ponad dwukrotnie zwiększyły ryzyko powikłań. W innych badaniach wykazano związek między opóźnionym leczeniem chirurgicznym a zwiększonym wskaźnikiem powikłań. 9,19 współwystępowanie zwiększało również ryzyko powikłań pooperacyjnych, chociaż czynnik ten miał mniejszy wpływ na częstość powikłań niż na częstość zgonów., Powodem tego musi być fakt, że wielu pacjentów (zwłaszcza starych pacjentów) ma powikłania, ale ci, którzy są już chorzy i słabi, są bardziej narażeni na śmierć z powodu swoich powikłań. Playforth et al 1 odkryli związek między zwiększoną częstością powikłań i opóźnionym leczeniem. Stwierdzono również wyższy wskaźnik powikłań wśród pacjentów, którzy przeszli resekcję jelit.
mediana długości pobytu u wszystkich pacjentów wynosiła 7 dni (patrz Tabela 5). Średni pobyt stwierdzony przez Tanphiphat i wsp. 13 wynosił 13 dni wśród pacjentów poddanych operacji, jednak obejmowały one również pobyt przedoperacyjny., Komplikacja jest ważnym czynnikiem przyczyniającym się do długiego pobytu. W naszym badaniu mediana pobytu pooperacyjnego wynosiła 13 dni u pacjentów z powikłaniami. Pacjenci, którzy zmarli, mieli krótki pobyt w szpitalu (5,5 dnia), oczywiście w wyniku ciężkich powikłań występujących wkrótce po zabiegu chirurgicznym (patrz Tabela 8). Powikłania, starość i wczesny rok przyjmowania były najważniejszymi czynnikami przyczyniającymi się do wydłużenia pobytu w szpitalu. Analiza regresji ujawniła wyraźny wpływ roku przyjęcia, wykazując tendencję w Polityce ochrony zdrowia w kierunku krótszych pobytów., Innymi czynnikami znacząco wpływającymi na pobyt pooperacyjny było ponad 24-godzinne opóźnienie leczenia oraz niewyważone uduszenie jelit. Hofstetter 9 wykazał, że opóźnienie o ponad 24 godziny (opóźnienie od przyjęcia na operację) wydłużyło pobyt w szpitalu o 1 tydzień.
podsumowując, stwierdziliśmy, że w latach 1961-1995 znacznie zmniejszyła się liczba zgonów i powikłań oraz długość pobytu. Starość, współwystępowanie, uduszenie bez możliwości przeżycia i opóźnienie leczenia przekraczające 24 godziny były znacząco związane ze zwiększoną częstością zgonów., Częstość uduszenia bez możliwości przeżycia była znacznie większa u starszych pacjentów. Głównymi czynnikami zwiększającymi stopień powikłań były podeszły wiek, współwystępowanie, opóźnienie leczenia o ponad 24 godziny i nawracające operacje. Pobyt pooperacyjny trwający ponad 7 dni był istotnie skorelowany z powikłaniami, starością, uduszeniem bez możliwości przeżycia i opóźnieniem leczenia wynoszącym ponad 24 godziny.