Streszczenie
niestabilna dławica piersiowa jest stosowana zamiennie z wieloma innymi terminami w odniesieniu do sytuacji klinicznej o średnim nasileniu między przewlekłą dławicą piersiową a zawałem mięśnia sercowego. W większości raportów dotyczących tego zespołu pacjenci byli wybierani zgodnie z szeregiem kryteriów, które różniły się w poszczególnych badaniach. Niektórzy autorzy uznali podgrupy pacjentów o zmiennym nasileniu, podczas gdy inni patrzyli na niestabilną dławicę piersiową jako jedną grupę., Spowodowało to sprzeczne obserwacje i wynikające z tego dylematy w leczeniu tych pacjentów. Konieczne są zatem dokładne definicje. Proponuje się podział niestabilnej dławicy piersiowej na dwie główne kategorie kliniczne. Typ I: obejmuje trzy podgrupy. A) pacjenci z rozpoznaną przewlekłą dławicą piersiową i nagłym lub Przyspieszonym postępem objawów; B) pacjenci z przewlekłą dławicą piersiową i początkiem nawracających ataków w spoczynku; oraz C) pacjenci z dławicą piersiową o niedawnym początku i szybkim postępie w ciężkim stanie. Typ II: (ciężka niestabilna angima)., Każda z podgrup opisanych w ramach niestabilnej dławicy piersiowej typu I kwalifikuje się do tej klasyfikacji, jeśli u pacjenta wystąpią nawracające epizody przedłużających się bólów niedokrwiennych w klatce piersiowej opornych na nitroglicerynę trwające 15 minut lub dłużej. Dokładne pomiary objawów i kryteria laboratoryjne są sugerowane, aby zakwalifikować się do różnych podgrup niestabilnej dławicy piersiowej.