współczesne użycie tego terminu wiąże się z kompleksowymi środkami ubezpieczenia społecznego przyjętymi w 1948 roku przez Wielką Brytanię na podstawie raportu Social Insurance and Allied Services (1942) Sir Williama (późniejszego Lorda) Beveridge ' a. W XX wieku, ponieważ wcześniejsza koncepcja biernego Państwa laissez-faire była stopniowo porzucana, prawie wszystkie państwa starały się zapewnić przynajmniej część środków ubezpieczenia społecznego związanych z państwem opiekuńczym., Tak więc w Stanach Zjednoczonych Nowy Ład Pres. Franklin D. Roosevelt, the Fair Deal of Pres. Harry S. Truman, a duża część programów krajowych późniejszych prezydentów opierała się na zasadach państwa opiekuńczego. W swojej bardziej gruntownej formie, państwo opiekuńcze zapewnia pomoc państwa dla jednostki w prawie wszystkich fazach życia— „Od kołyski do grobu” – na przykładzie Holandii i socjaldemokratycznych rządów krajów skandynawskich. Wiele krajów słabiej rozwiniętych ma za cel ustanowienie jakiejś formy państwa opiekuńczego.,amera Press/Globe Photos
głównymi problemami w administracji państwa opiekuńczego są: określenie pożądanego poziomu świadczenia usług przez państwo; zapewnienie, że system świadczeń osobistych i składek zaspokaja potrzeby osób i rodzin, jednocześnie oferując wystarczające zachęty do produktywnej pracy; zapewnienie wydajności w działaniu monopoli państwowych i biurokracji; oraz sprawiedliwe zapewnienie zasobów na finansowanie usług przez państwo.i ponad wkładami bezpośrednich beneficjentów.,