okres Permski był ostatnim okresem paleozoiku. Trwała od 299 do 251 milionów lat temu, po okresie karbońskim i poprzedzała okres triasu. We wczesnym Permie dwa wielkie kontynenty paleozoiku, Gondwana i Eurameryka, zderzyły się tworząc superkontynent Pangea. Pangaea miała kształt pogrubionej litery „C”. górna krzywa ” C ” składała się z lądów, które później stały się nowoczesną Europą i Azją., Ameryka północna i Południowa utworzyły zakrzywiony tył ” C ” z Afryką wewnątrz krzywej. Indie, Australia i Antarktyda tworzyły niski krąg. Wewnątrz ” C ” znajdował się Ocean Tethys, a większość reszty Ziemi to Ocean Panthalassic. Ponieważ Pangaea była tak ogromna, wewnętrzne części kontynentu miały znacznie chłodniejszy i bardziej suchy klimat niż w karbonie.
Życie morskie
niewiele wiadomo o ogromnym oceanie Panthalassic, ponieważ niewiele jest dostępnych skamieniałości., Skamieniałości płytszych wód przybrzeżnych wokół szelfu kontynentalnego Pangaea wskazują, że rafy były dużymi i zróżnicowanymi ekosystemami z licznymi gatunkami gąbek i koralowców. Amonity, podobnie jak współczesne nautilus, były powszechne, podobnie jak ramienionogi. Ryby płazo-żebrowe i kolczaste, które dały początek płazom karbońskim, zostały zastąpione przez prawdziwe ryby kostne. Rekiny i promienie nadal w obfitości.
rośliny
na lądzie zaczęły wysychać olbrzymie lasy bagienne karbonu., Rośliny mszalne, które zależały od zarodników do rozmnażania, zostały zastąpione przez pierwsze rośliny nasienne, gymnosperms. Gymnosperms są roślinami naczyniowymi, zdolnymi do wewnętrznego transportu wody. Gymnosperms mają odsłonięte nasiona, które rozwijają się na łuskach szyszek i są nawożone, gdy pyłek schodzi w dół i ląduje bezpośrednio na nasionach. Dzisiejsze drzewa iglaste są gymnospermami, podobnie jak krótkie palmy jak cykady i gingko.
owady
stawonogi nadal ulegały dywersyfikacji w okresie Permskim, aby wypełnić nisze otwarte przez bardziej zmienny klimat., Prawdziwe owady, z ustami zmodyfikowanymi do przebijania i ssania materiałów roślinnych, wyewoluowały w czasie Permu. Inne nowe grupy obejmowały cykady i chrząszcze.
zwierzęta lądowe
w Permskim krajobrazie dominowały dwie ważne grupy zwierząt: Synapsydy i zauropsydy. Synapsydy miały czaszki z pojedynczym otworem skroniowym i są uważane za rodowód, który ostatecznie doprowadził do ssaków. Zauropsydy miały dwa otwory czaszki i były przodkami gadów, w tym dinozaurów i ptaków.,
we wczesnym Permie okazało się, że Synapsydy miały być dominującą grupą zwierząt lądowych. Grupa była bardzo zróżnicowana. Najwcześniejsze, najbardziej prymitywne Synapsydy to Pelykozaury, do których zaliczano drapieżnika apex, rodzaj znany jako Dimetrodon. Zwierzę to miało ciało przypominające jaszczurkę i dużą kostną płetwę „żaglową” na grzbiecie, która prawdopodobnie była używana do termoregulacji. Pomimo wyglądu przypominającego jaszczurkę, ostatnie odkrycia wykazały, że czaszki Dimetrodona, szczęki i zęby są bliższe czaszkom ssaków niż gadom., Inny rodzaj Synapsydów, Lystrosaurus, był małym roślinożercą — około 3 stóp długości (prawie 1 metr) – który wyglądał jak skrzyżowanie jaszczurki i hipopotama. Miał płaską twarz z dwoma kłami i typową postawę gadów z nogami odchylonymi od ciała.
w późnym Permie Pelykozaury zostały zastąpione przez nową linię zwaną Terapsyd. Zwierzęta te były znacznie bliżej ssaków. Ich nogi znajdowały się pod ich ciałami, nadając im bardziej wyprostowaną postawę typową dla czworonogów. Miały one mocniejsze szczęki i większe różnicowanie zębów., Skamieniałe czaszki wykazują ślady wąsów, co wskazuje, że niektóre gatunki miały futro i były endotermiczne. Do grupy Cynodontów („psie zęby”) zaliczano gatunki, które polowały w zorganizowanych stadach. Cynodonty uważane są za przodków wszystkich współczesnych ssaków.
pod koniec permu największe Synapsydy wymarły, pozostawiając wiele nisz ekologicznych otwartych. Druga grupa zwierząt lądowych, Grupa Zauropsydów, z powodzeniem znosiła wymieranie Permskie i szybko je urozmaiciła. Linia Zauropsydów dała początek dinozaurom, które dominowały w erze mezozoicznej.,
Wielkie umieranie
okres Permu zakończył się największym masowym wymieraniem w historii Ziemi. W mgnieniu oka Geologicznego – w ciągu zaledwie 100 000 lat-większość żyjących gatunków na planecie została wymazana z istnienia. Naukowcy szacują, że ponad 95 procent gatunków morskich wyginęło, a ponad 70 procent zwierząt lądowych., Kopalne złoża we włoskich Alpach pokazują, że rośliny były uderzane tak samo mocno, jak gatunki zwierząt. Skamieniałości z późnego Permu pokazują, że ogromne lasy iglaste otaczały region. Po tych warstwach pojawiają się skamieniałości wczesnego triasu, które wykazują niewiele oznak obecności roślin, ale zamiast tego są wypełnione skamieniałymi resztkami grzybów, które prawdopodobnie rozmnażały się na Kępie rozkładających się drzew.
naukowcy nie są pewni, co spowodowało masowe wymieranie. Niektórzy wskazują na dowody katastrofalnej aktywności wulkanicznej na Syberii i w Chinach (obszary w północnej części Pangei w kształcie litery „C”)., Ta seria potężnych erupcji spowodowałaby początkowo gwałtowne ochłodzenie globalnych temperatur, prowadzące do wzmożonych zlodowaceń. Ta „nuklearna zima” doprowadziłaby do upadku organizmów fotosyntetycznych, będących podstawą większości łańcuchów pokarmowych. Obniżony poziom mórz i opad wulkaniczny spowodowałyby znacznie wyższe poziomy dwutlenku węgla w oceanach, co mogło doprowadzić do upadku ekosystemów morskich. Inni naukowcy wskazują na ślady masywnej planetoidy uderzającej w najbardziej wysunięty na południe wierzchołek ” C ” w dzisiejszej Australii., Bez względu na przyczynę, Wielkie umieranie zamknęło erę Paleozoiczną.