Cel: określenie częstotliwości wytłaczania meniskowego przyśrodkowego (Mme) w porównaniu do „wtargnięcia meniskowego przyśrodkowego” w ustawieniu łez łechtaczki. Obrazy oceniano pod kątem wcześniej zgłoszonych czynników ryzyka MME, w tym: łzawienie korzenia łąkotki przyśrodkowej, łzawienie promieniowe, choroba zwyrodnieniowa stawów i wysięk stawowy.,
metody: czterdzieści jeden kolejnych przypadków rozerwania rękojeści łąkotki przyśrodkowej zostało zbadanych przez dwóch radiologów układu mięśniowo-szkieletowego. Obrazowanie wykonano przy użyciu jednostki Signa MR 1,5 GE. Wiek, płeć pacjenta, integralność korzenia łąkotki przyśrodkowej, MME, wtargnięcie łąkotki przyśrodkowej, choroba zwyrodnieniowa stawów, wysięk i zerwanie więzadła krzyżowego przedniego (ACL).
wyniki: zachorowało trzynaście Kobiet I 27 mężczyzn (w wieku 12-62 lat, mediana=30 lat); po jednym z nich doszło do rozdarcia rączki łyżeczki w każdym kolanie. Wysięk był mały u 13, umiarkowany u 9 i duży u 18., Choroba zwyrodnieniowa stawów była łagodna u trzech, umiarkowana u dwóch i ciężka u jednego. 26 łez ACL, w tym trzy częściowe i trzy przewlekłe. Łza korzenia łąkotki przyśrodkowej była całkowita w jednym przypadku, a grubość częściowa w dwóch. Żaden z 40 przypadków z nienaruszonym lub częściowo rozdartym korzeniem łąkotki przyśrodkowej nie wykazał MME. Mme o grubości 3,1 mm zaobserwowano tylko w pełnej grubości przyśrodkowej łezce korzenia łąkotki, wraz z przewlekłym rozdarciem ACL, umiarkowaną chorobą zwyrodnieniową stawów i dużym wysiękiem. Wtargnięcie przyśrodkowego fragmentu rękojeści łyżki do nacięć międzykręgowych było obecne we wszystkich 41 przypadkach.,
wniosek: biorąc pod uwagę nienaruszony korzeń łąkotki przyśrodkowej w ustawieniu „czystej” rękojeści wiadra, nie ma MME.