the looking‐glass self jest najbardziej znanym wymiarem wczesnej, przełomowej koncepcji Charles 'a Hortona Cooley' a tego, co nazwał społecznym jaźniem. Cooley użył obrazu lustra jako metafory na sposób, w jaki ludzkie koncepcje są wpływane przez ich przypisywanie tego, jak są postrzegane przez innych., Cooley wyróżnił trzy „główne elementy” lustra jaźni: „wyobraźnię naszego pojawienia się drugiej osobie; wyobraźnię jego osądu tego pojawienia się; i jakiś rodzaj poczucia własnej wartości, takich jak pycha lub umartwienie.”Przez większość czasu, pomyślał Cooley, nasze doświadczenie jaźni jest emocjonalną reakcją na rzekome oceny innych, szczególnie znaczących innych. Dzieci uczą się znaczenia „ja”, ” ja ” i „moje” poprzez zawłaszczanie przedmiotów, których pragną i twierdzą, że są własne, w przeciwieństwie do rzeczy, nad którymi nie mogą zapanować., Co ważne, wśród przedmiotów, które starają się kontrolować i dopasowywać jako własne, są ich rodzice i inni w grupie podstawowej. Kiedy niemowlęta i maluchy odkrywają, że swoimi działaniami mogą wpływać na innych, jednocześnie odkrywają i realizują odbicia siebie w tych innych.