lęk separacyjny u niemowląt

może nadejść czas, kiedy dziecko zacznie zachowywać się trochę inaczej. Może być trochę bardziej przylgnięta, bać się ludzi lub płakać, gdy zostanie sama. Jest to znany jako lęk separacyjny, i jest to normalna część rozwoju Twojego dziecka.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, co powoduje lęk separacyjny, kiedy Zwykle się zaczyna i jakie środki możesz podjąć, aby pomóc uspokoić dziecko lub malucha, gdy przechodzi przez ten etap rozwoju.

czym jest lęk separacyjny?,

lęk separacyjny jest fazą, przez którą przechodzą prawie wszystkie dzieci. Jest to całkowicie normalna część rozwoju emocjonalnego Twojego niemowlęcia lub malucha, a twój maluch prawdopodobnie wyrośnie z niego, gdy będzie miał około 2 lat.

jakie są objawy lęku separacyjnego?

podczas fazy lęku separacyjnego Twoje dziecko może wykazywać następujące objawy:

• może się denerwować wokół nieznajomych, a nawet zachowywać się nieśmiale wobec osób, które spotyka dość regularnie, takich jak przyjaciele, krewni lub opiekunka.,

• może płakać lub robić zamieszanie, gdy zostawiasz go z kimś lub gdy opuszczasz pokój.

• przed snem, kiedy zostawisz go w łóżeczku, może płakać, dopóki nie wrócisz.

• w środku nocy może obudzić się z płaczem w poszukiwaniu Ciebie (więcej o nocnym lęku separacyjnym przeczytasz tutaj).

kiedy zaczyna się lęk separacyjny?

u wielu dzieci lęk separacyjny zaczyna się w wieku około 8 miesięcy, ale objawy lęku separacyjnego u dziecka mogą pojawić się już po 4 miesiącach., Dzieje się tak dlatego, że między 4 A 7 miesiącami dzieci zaczynają zdawać sobie sprawę, że ludzie i przedmioty istnieją nawet wtedy, gdy ich nie widzą. Nazywa się to trwałością obiektu.

na przykład, jeśli wyjdziesz z pokoju, Twoje dziecko będzie wiedzieć, że odeszłaś. Nawet jeśli wie, że nadal istniejesz, zdenerwuje się, bo cię nie widzi. Bez zrozumienia czasu (to nie rozwija się, dopóki nie będzie starsza), nie będzie wiedziała, kiedy wrócisz, a nawet czy wrócisz i może płakać lub robić zamieszanie.

jak długo trwa lęk separacyjny?,

wszystkie dzieci rozwijają się na własnych osiach czasowych, ale faza lęku separacyjnego zwykle osiąga szczyt, gdy dziecko ma od 10 do 18 miesięcy. Zwykle mija w ostatniej połowie drugiego roku życia dziecka.

długość okresu lęku separacyjnego może mieć wpływ na to, jak reagujesz na określone sytuacje. Na przykład, jeśli Twoja odpowiedź podczas płaczu zaklęcia jest uruchomić i pocieszyć dziecko, może on dowiedzieć się, że płacz pasuje uniemożliwi opuszczenie w przyszłości.

to naturalne, że chcesz pocieszyć swojego maluszka, gdy jest zdenerwowany., Pamiętaj tylko, że to, jak zareagujesz, może wpłynąć na to, jak on zareaguje w podobnej sytuacji później.

gdy twoje dziecko staje się maluchem, może nadal wykazywać oznaki lęku separacyjnego. Dla 1-latka krótkie okresy Separacji (Więcej na ten temat w następnej sekcji) mogą pomóc w rozwoju jego niezależności. Innymi słowy, możesz pomóc swojemu maluchowi nauczyć się czekać na twój powrót, zamiast rzucać napadami złości (Uzyskaj wskazówki dotyczące eliminowania napadów złości).

w niektórych rzadkich przypadkach lęk separacyjny może trwać przez lata szkoły podstawowej., Skontaktuj się z lekarzem swojego dziecka, jeśli obawiasz się niepokoju swojego dziecka.

jak radzić sobie z lękiem separacyjnym Twojego dziecka

Oto kilka kroków, które możesz podjąć, aby poradzić sobie z lękiem separacyjnym Twojego dziecka:

• Czas na liście. Jeśli musisz wyjść, spróbuj to zrobić, gdy twoje dziecko jest bardziej spokojne, na przykład po drzemce lub po karmieniu go. Twoje dziecko jest bardziej podatne na lęk separacyjny, gdy jest zmęczone, głodne lub chore. Jeśli Twoje dziecko jest chore, staraj się spędzać z nim jak najwięcej czasu.

• nie rób z tego wielkiej sprawy., Jeśli przekazałeś swoje dziecko komuś innemu, niech ta osoba odwróci uwagę, niezależnie od tego, czy chodzi o nową zabawkę, zabawę przed lustrem, czy nawet kąpiel. To Twoja szansa, by wymknąć się niezauważona.

• Ćwicz separację w domu.urlop jest dużo łatwiejszy, gdy dziecko rozpoczyna separację, np. gdy wypełznie do innego pokoju. Kiedy to się stanie, jeśli to bezpieczne, zamiast iść za nim od razu, poczekaj chwilę., Jeśli musisz na krótko opuścić pokój (po upewnieniu się, że pokój jest bezpieczny dla niego), Powiedz dziecku, dokąd zmierzasz i kiedy wrócisz. Jeśli płacze po twoim wyjściu, zadzwoń do niego, aby go pocieszyć, ale nie wracaj od razu. W końcu twoje dziecko nauczy się z tej praktyki, że nic złego się nie stanie, jeśli opuścisz jego wzrok.

• Utwórz rytuał wyjścia. Jeśli chcesz podrzucić dziecko do Opiekunki lub żłobka, staraj się nie po prostu go podrzucić i spieszyć za drzwi. Spędź trochę czasu bawiąc się z nim, zanim się wymkniesz., Zapewnij swoje dziecko, że wrócisz po niego później w ciągu dnia, powołując się na konkretną godzinę: „wrócę po zjedzeniu lunchu.”

• dotrzymuj obietnic. Upewnij się, że wrócisz, kiedy powiesz, że będziesz. Pomaga to rozwijać zaufanie dziecka i pomoże budować jego pewność, że może on zrobić to przez czas spędzony osobno.

• wiedz, że dziecku nic nie będzie. Przypomnij sobie, że łzy Twojego dziecka ustąpią po twoim odejściu. W końcu zwróci uwagę na osobę, która z nim jest.,

lęk separacyjny u niemowląt w nocy

może być trudny, jeśli Twoje dziecko czuje niepokój, gdy wychodzisz z pokoju przed snem lub budzi się i jest zdenerwowane, że nie ma cię w nocy.

może to być trudna i wyczerpująca sytuacja zarówno dla Ciebie, jak i Twojego dziecka, ale miej pewność, że ten okres minie. Spróbuj zachować spokój i opracować spójny wzór zachowania w tej fazie. Z czasem twoje dziecko dowie się, że nadal będziesz tam rano.,

taktyki i wskazówki, które pomogą Ci uniknąć lęku separacyjnego w nocy

Oto kilka strategii, które możesz spróbować zmniejszyć lęk separacyjny w nocy:

• Stwórz rutynę przed snem. Posiadanie jednego na miejscu może zrobić różnicę, ponieważ może ustawić oczekiwania Twojego dziecka, utrzymując spójny wzór.

• Zostaw otwarte drzwi przedszkola. Twoje dziecko może czuć się komfortowo wiedząc, że nadal słyszy cię w drugim pokoju.

• Podaruj dziecku przedmiot przejściowy., Dzieci zwykle rozwijają w tym czasie pocieszający nawyk: może ssać kciuk, kołysać się w tę i z powrotem i / lub głaskać i przytulać obiekt. Zapytaj swojego lekarza, czy możesz dać mu mały kocyk lub pluszaka.

• nie nagradzaj zachowania dziecka. Staraj się nieumyślnie nagrodzić swoje dziecko za wezwanie do Ciebie w środku nocy. Możesz sprawdzić na niego, aby upewnić się, że nie jest chory i nie potrzebuje zmiany pieluchy, i słownie go pocieszyć. Poza tym, nie podnoś go, nie zabieraj go z powrotem do łóżka, ani nie włączaj światła., Przed wyjściem zachęć dziecko do powrotu do snu. Jeśli nadal będzie płakać, możesz go pocieszyć jeszcze trochę.