ludzie Chamorro w 1915 roku
pierwotna społeczność Wyspy to tubylcy Chamorro, którzy zamieszkiwali Guam od prawie 4000 lat. Mieli swój własny język spokrewniony z językami Indonezji i Azji Południowo-Wschodniej. Hiszpanie nazwali je później Chamorros, pochodną lokalnego słowa Chamurre (Znaczenie Chamorri to „szlachetna rasa”). Na wyspie zaczęto uprawiać ryż. Ludzie Zachodu przybyli na wyspę od XVI wieku i pisali o kulturze tych ludzi., Wielu naukowców (w tym etnologów, lekarzy, botaników, archeologów) przybyło na Guam z Hiszpanii, Rosji, Francji, aby studiować od 1700 roku, oprócz hiszpańskich gubernatorów, którzy pisali o miejscowej ludności. Wiele z ich zbiorów znajduje się obecnie w Muzeum Guam.,
DressEdit
pierwsi europejscy nawigatorzy i misjonarze opisywali Aborygenów mieszkańców Guamu: mężczyźni nosili włosy luźne lub zwinięte w węzeł na głowie, choć istnieją również zapisy mężczyzn golących głowy z wyjątkiem plastra włosów o długości palca, który zostawili na koronie. Niektórzy z nich nosili również brody., Nosili kapelusze zwane akgak, wykonane z liści rośliny Pandanus. Noszenie rzeźbionej Laski było stylem wśród młodych mężczyzn. Mężczyźni zajmowali się budową domów i kajaków, rybołówstwem, polowaniem na ptaki, nietoperze owocowe i kraby kokosowe, a także uprawą własnych upraw.
włosy kobiet były noszone bardzo długie, często sięgające ziemi. Kobiety nosiły dolną część ciała, w postaci niewielkiego fartucha, wykonanego z wewnętrznej kory drzew. Nosili również top zwany tifi wykonany z gunota, podczas gdy mężczyźni pozostawali gołymi piersiami z powodu gorących warunków klimatycznych., Kobiety zajmowały się tkaniem koszy, Maty i kapeluszy z liści pandanusa oraz wykonywaniem innych form pracy domowej wokół domu. Kobiety ozdabiały się kwiatami i paskami wykonanymi z łupin orzecha kokosowego jako ozdoby na spódnicach, a także nosiły sukienkę na głowę wykonaną z skorupek żółwia. Oprócz prac domowych kobiety zajmowały się również połowem w rafach i zbieraniem z lasu dzikiego chleba zwanego dokdok.,
małżeństwo i uroczystości
przed ślubem było zwyczajem, aby młodzi mężczyźni żyli w konkubinacie z młodymi kobietami, które kupowali od swoich rodzin z darami. Często wielu młodych mężczyzn i młodych kobiet żyło razem w jednym dużym domu publicznym, jak to jest również zwyczaj wśród Igorot z Luzonu. Po ślubie oczekiwano, że mąż będzie zadowolony z jednej żony, a żona z jednym mężem, na raz. Rozwody były częstym zjawiskiem, a dzieci i majątek mieszkały u żony.,
świętowano z mężczyznami i kobietami zbierającymi się w osobne grupy, tworzące półkole. Śpiewali i śpiewali legendy i bajki swoich przodków. Czasami te tradycyjne pieśni były śpiewane z sopranowymi, kontraltowymi i falsetowymi śpiewakami w trzyczęściowej harmonii. Piosenkom towarzyszyły pewne gesty i ruchy ciała. Kobiety używały grzechotek i kastanietów wykonanych z muszli do tworzenia muzyki.