” Szybcy, potężni i spokojni członkowie afrykańskiego ekosystemu.”
nazwa kudu opisuje dwa różne gatunki antylop, zwane większą kudu i mniejszą kudu, które występują w południowych i wschodnich regionach Afryki. Oba rodzaje charakteryzują się długimi, skręconymi rogami, które wyrastają na głowach dojrzałych samców. Mają one również podobne siedliska, budowę ciała i ubarwienie, chociaż istnieją znaczące różnice w wielkości między większymi i mniejszymi gatunkami., Ich pasywne nawyki wypasu i naturalny kamuflaż pomagają im uniknąć łatwego wykrycia przez wiele drapieżników w ich rodzimym środowisku.
niesamowite zwierzę: 3 fakty Kudu!
- wysokie prędkości: te stworzenia mogą osiągnąć prędkość ponad 60 km / h podczas próby ucieczki przed drapieżnikiem.
- rogi ceremonialne: spiralne rogi zwierzęcia są cenione w lokalnych praktykach religijnych i są również wykonane w instrumentach muzycznych.
- uprzejma rywalizacja: mimo że samce czasami angażują się w rykowisko, zazwyczaj nie są zbyt agresywne, gdy rywalizują o kolegów.,
nazwa naukowa Kudu
Kudu, alternatywnie pisane koodoo, pochodzi od nazwy nadanej zwierzęciu przez lokalnych, koczowniczych Khoikhoi, którzy są rdzenni w południowo-zachodniej Afryce. Kudu większy jest klasyfikowany jako Tragelaphus strepsiceros, a kudu mniejszy to Tragelaphus imberbis. Rodzaj Tragelaphus dzieli swoją nazwę od słowa pierwotnie zaproponowanego przez starożytnego greckiego filozofa Arystotelesa w jego ustnym przedstawieniu wyobrażonego zwierzęcia, które było pół kozą i pół jeleniem.,
Kudu: wygląd zwierzęcia
oba gatunki mają podobną budowę ciała i proporcje, chociaż istnieje kilka znaczących różnic w ich cechach zewnętrznych. Oboje mają szare lub brązowe futro, które jest łamane przez serię białych pasków i innych oznaczeń, często w tym szewron widoczny na ich nosie. Mniejsze gatunki mają zwykle od 11 do 15 białych pasków na ciele, podczas gdy większe mają zwykle od 6 do 10.
wielkość ciała jest jedną z kluczowych różnic między tymi dwoma gatunkami. Mniejszego gatunku jest zwykle 3 do 3.,Mierzy 180 cm wzrostu i waży 75 kg. Większa kudu może osiągnąć znacznie większy rozmiar, z potencjalną wysokością ramion do 5 stóp i całkowitą wagą dojrzałych dorosłych w zakresie od 260 do 600 funtów. Największy byk w historii ważył ponad 690 funtów.
wszystkie samce kudu mają potencjał do wyrastania spiralnych rogów, które mogą być dość długie w zależności od wielkości ich ciała. Samce kudu małego mogą wyhodować rogi o długości do 3,5 metra, podczas gdy niektóre większe kudu mają rogi o długości do 6 stóp., Rogi te mają tendencję do wykonywania 2-3 dużych skrętów, gdy nachylają się do tyłu od głowy w kierunku punktu końcowego, co odróżnia je od ciasno nawiniętych rogów widocznych na innych antylopach.
zachowanie Kudu
jako zwierzęta roślinożerne, większość Biologii i zachowań kudu jest nastawiona na przetrwanie w potencjalnie surowym rodzimym środowisku i unikanie niebezpiecznych drapieżników. Mają tendencję do pozostawania nieruchomo, gdy się pasą, co pozwala na ich zabarwienie, aby zapewnić skuteczny kamuflaż., Są najbardziej aktywne w godzinach nocnych lub porannych i szukają schronienia w gęstej szczotce w ciągu dnia. Kudu często podróżują w małych stadach lub stadach, ale często są również widywane samotnie. Podobnie jak inne rodzaje antylop, zwierzęta te mają silny odruch lotu i mogą poruszać się bardzo szybko w obliczu bezpośredniego zagrożenia.
Kudu: siedlisko zwierzęcia
oba gatunki kudu pochodzą z południowej i wschodniej części Afryki. Większe kudu mają znacznie większy zasięg geograficzny, który obejmuje części Etiopii, Tanzanii, Kenii i tak daleko na południe, jak RPA., Istnieją również izolowane populacje podgatunku cottoni występujące w Afryce Środkowej. Kudu małe mają znacznie mniejszą dystrybucję i występują tylko we wschodnich regionach w pobliżu Rogu Afryki, w tym w Etiopii i Kenii.
zwierzęta te mają silny potencjał skokowy i buldożerski, co pomaga im poruszać się po nierównym terenie wokół wzgórz lub gór i śmiało przebijać się przez gęstą szczotkę i wzrost w zalesionych regionach. Zamieszkuje tereny leśne i zalesione, szczególnie wzdłuż źródeł wody. Kudu mniejsze są nieco mniej zależne od wody niż ich więksi kuzyni., Oba gatunki mogą zaspokoić niektóre swoje potrzeby wodne, poszukując pewnych rodzajów roślin podczas pasania.
dieta Kudu
Kudu to elastyczne pożywienie, które spożywa szeroką gamę materiałów roślinnych w lasach, zaroślach i na otwartych polach. Kudu małe są znane z diety, która składa się głównie z liści drzew i krzewów, a większość pozostałych pochodzi z winorośli i podobnych roślin. Jednak kudu może również jeść delikatne młode pędy, rośliny korzeni i może nawet celować w niektóre rodzaje owoców, gdy mogą je znaleźć. Soczyste rośliny, które przechowują wodę, są również głównym celem w porze suchej., Kudu w niewoli są zazwyczaj karmione trawą lub sianem Lucerny wraz z niektórymi naturalnymi paszami i wzbogaconymi granulkami lub herbatnikami.
drapieżniki i zagrożenia Kudu
kudu dzielą swój ojczysty zasięg z wieloma samotnymi i stadnymi drapieżnikami, które stanowią znaczące zagrożenie dla ich przetrwania. Być może najbardziej niebezpiecznymi drapieżnikami są duże gatunki kotów, w tym lwy, gepardy i lamparty. Koty używają kombinacji skradania się, cierpliwości i szybkości, aby zasadzać się na szybko działającego kudu podczas pasania się. Znane są również stada Hien cętkowanych i afrykańskich psów myśliwskich, które chwytają lub tropią kudu jako zdobycz.,
ludzie są zarówno drapieżnikiem, jak i poważnym zagrożeniem środowiskowym dla długofalowej żywotności populacji kudu. Ludzie polują na zwierzęta dla ich mięsa, dużych skór i wyróżniających się rogów, które są tradycyjnie używane do produkcji muzycznych, ozdobnych i różnych przedmiotów gospodarstwa domowego. Rodzime siedliska, zwłaszcza Kudu małego, są również zagrożone przez ciągły rozwój osadnictwa ludzkiego i ekspansję komercyjnych przedsiębiorstw rolniczych w całym regionie.,
kudu Małe są szczególnie narażone na fragmentację siedlisk i polowania ze względu na ich niewielki zasięg geograficzny, co skłoniło ich do klasyfikacji jako bliskie zagrożenia. Mogą również ponieść znaczne straty w populacji z powodu chorób zakaźnych, takich jak księgosusz, który w przeszłości zdziesiątkował ich liczbę. Kudu większe mają znacznie większy zasięg ojczysty i są uważane za gatunek najmniejszej troski przez konserwatorów.,
Kudu: rozmnażanie się zwierzęcia, Niemowlęta i długość życia
niektóre zwierzęta roślinożerne mogą stać się dość gwałtowne w okresie godowym, ale kudu należą do bardziej spokojnych gatunków na kontynencie. Samce często konkurują, pokazując swój rozmiar w profilu, dopóki nie wycofa się. Mogą jednak fizycznie walczyć, blokując rogi, jeśli jeden z zawodników nie wycofa się. Zwycięskie ales często zmagają się początkowo z samicami, a następnie podążają za nimi przez jakiś czas, zanim faktycznie kryją się w pary.,
samice pozostają w ciąży przez około 240 dni przed urodzeniem jednego cielęcia, które zazwyczaj waży około 10 do 15 funtów. Matki oddzielają się od swojej grupy przed urodzeniem dziecka. Zostawiają cielę starannie ukryte w szczotce, podczas gdy żerują podczas pięści 4 lub 5 tygodni po urodzeniu. W tym momencie cielęta towarzyszą matce w wyprawach żerujących, aż do osiągnięcia wieku około 6 miesięcy.
pomimo troski i uwagi, jaką matka kudu pokazuje swoim młodym, około połowa cieląt umiera przed upływem 6 miesięcy., Badacze szacują, że tylko około 1 na 4 osoby sprawiają, że do 3 lat. Kudu osiąga dojrzałość płciową w ciągu kilku lat, ale samce rzadko osiągają sukcesy w kryciu, dopóki nie osiągną wieku około 4 lub 5 lat. Oprócz wysokiej śmiertelności w okresie młodości, zwierzęta często żyją do 10 do 15 lat na wolności i do 20 w niewoli.
populacja Kudu
naukowcy szacują, że w Afryce pozostało mniej niż 100 000 Kudu., Ich ograniczony zasięg w połączeniu ze znacznym zakłóceniem siedlisk przez ludzi jest poważnym powodem do niepokoju. Około jedna trzecia z nich żyje obecnie w parkach narodowych i innych obszarach chronionych.
dokładna liczebność populacji kudu większego nie jest znana, choć skrajnie ograniczony zasięg podgatunku cottoni, spotykanego tylko w Czadzie i Sudanie, oznacza, że może być on kandydatem do zagrożenia.
zwierzęta w Zoo: gdzie znaleźć Kudu
National Zoo Smithsonian ma niewielką populację kudu dostępną dla zwiedzających do obserwacji., Poinformowali o narodzinach samca Kudu cielaka w 2019 roku. Kilkanaście innych miejskich i stanowych ogrodów zoologicznych w całym kraju, w tym Zoo w Maryland, również ma mniejsze kudu na wystawie dla zainteresowanych widzów.
Zobacz wszystkie 14 zwierząt zaczynających się na K