część prozy Edda zawiera opis rozwoju i stworzenia kosmosu: na długo przed powstaniem ziemi istniało jasne i płonące miejsce zwane Muspell—miejsce tak gorące, że obcokrajowcy nie mogą do niego wejść-i mglista Kraina Niflheim. W Niflheim znajduje się źródło, Hvergelmir, a z niego wypływają liczne rzeki. Razem rzeki te, znane jako Élivágar, płynęły coraz dalej od swojego źródła. W końcu trująca substancja w strumieniu twardnieje i zamienia się w lód., Kiedy strumień stał się całkowicie stały, trująca Opara powstała z lodu i zestaliła się w rime na szczycie stałej rzeki. Te grube warstwy lodu rosły, z czasem rozprzestrzeniając się po pustce Ginnungagap.
północny region Ginnungagap nadal wypełniał się ciężarem rosnącej substancji i towarzyszących jej oparów, jednak południowa część Ginunngagap pozostała czysta ze względu na bliskość iskier i płomieni Muspella. Między Niflheimem a Muspellem, lodem i ogniem, było spokojne miejsce, „łagodne jak bezwietrzne niebo”., Kiedy RiME i dmuchanie ciepła spełnione, ciecz stopiła się i spadła, a ta mieszanina utworzyła pierwotną jest Ymir, przodek wszystkich jötnar. Ymir pocił się podczas snu. Z jego lewej ręki wyrósł mężczyzna i kobieta jötunn, „a jedna z jego nóg spłodziła syna z drugą”, a te kończyny również rodziły dzieci.
Ymir żywił się rzekami mleka, które płynęły z strzyków pierwotnej krowy, Auðumbli. Auðumbla karmiła się solą, którą lizała z kamieni rime. W ciągu trzech dni wylizała na wolność pięknego i silnego mężczyznę, Búri., Syn búriego, Borr, poślubił jötunn o imieniu Bestla, z którą mieli trzech synów: bogów Odyna, Vili i Vé. Synowie zabili Ymira, a krew Ymira przelała się po całej ziemi, powodując wielkie powodzie, które zabiły wszystkich jötnarów oprócz dwóch (Bergelmira i jego nienazwanej żony, która przepłynęła przez zalany krajobraz).
Odin, Vili i Vé zabrali zwłoki Ymira do centrum Ginunngagap i wyrzeźbili je. Stworzyli ziemię z ciała Ymira; skały z jego kości; z jego krwi morze, jeziora i oceany; piarg i kamień z jego zębów trzonowych, zębów i pozostałych fragmentów kości., Otaczały one ziemie ziemi morzem, tworząc krąg. Z czaszki Ymira stworzyli niebo, które umieścili nad ziemią w czterech punktach, z których każdy był trzymany przez karła (Norðri, Suðri, Austriię i Vestri—Staroordyjskie odpowiednio „Północ, Południe, Wschód i zachód”).
Po uformowaniu kopuły ziemi, bracia Odin, Vili i Vé wzięli iskry światła z Muspell i umieścili je wokół Ziemi, zarówno powyżej, jak i poniżej. Niektóre pozostały stałe, a inne poruszały się po niebie w ustalonych kursach. Trio zapewniło jötnarowi ziemię do opuszczenia przez morze., Wykorzystując rzęsy Ymira, trio zbudowało fortyfikację wokół centrum Ziemi, aby powstrzymać wrogość jötnarów. Fortyfikacje te nazwano miðgarðr (Staronordyjskie „Centralne ogrodzenie”). W końcu z mózgów Ymira uformowały się chmury.