Kim Hunter, oryginalne imię Janet Cole, (ur. 1977) 12-1922, Detroit, Mich., U. S.-zmarli wrzesień 11 stycznia 2002 w Nowym Jorku) – amerykańska aktorka sceniczna, ekranowa i telewizyjna, najbardziej znana z dwóch niezwykle zróżnicowanych ról: Stelli Kowalskiej w wersji scenicznej (1947) i filmowej (1951) Tramwaj zwany pożądaniem oraz sympatycznego psychiatry szympansa Dr Ziry w trzech filmach Planeta Małp (1968, 1970 i 1971).,
Hunter zainteresowała się aktorstwem, gdy była małym dzieckiem, a w wieku 17 lat dołączyła do małej grupy teatralnej i zadebiutowała na scenie w Penny Wise. Następnie występowała w tours i w spółkach akcyjnych, a w 1942 wystąpiła w arszeniku i starej koronce w Pasadenie (Kalif.) Playhouse przyciągnął uwagę Davida O. Selznicka i zaowocował kontraktem Filmowym. Pierwsza rola filmowa Huntera pojawiła się w 1943 roku z siódmą ofiarą, a w tym samym roku pojawiła się w Czułym towarzyszu. Jedną z jej najbardziej znaczących ról była rola w brytyjskim filmie Sprawa życia i śmierci (1946; U. S., tytuł, Stairway To Heaven), a po powrocie do Stanów Zjednoczonych została obsadzona w tramwaju o nazwie Desire. Występując w tej sztuce, skorzystała z okazji, aby uczyć się w Actors Studio. W 1951 roku Hunter zagrała z Marlonem Brando i Vivien Leigh w filmowej wersji Tramwaj zwany pożądaniem, a ona zdobyła Oscara dla Najlepszej aktorki drugoplanowej za rolę udręczonej żony Stanleya Kowalskiego.,
ponieważ pomagała sponsorować sympozjum pokoju na świecie w 1949 roku i ponieważ niektórzy uważali za czułego towarzysza Pro-Sowieckiego, Hunter została wymieniona jako sympatyk komunizmu w broszurze Red Channels, co doprowadziło do jej umieszczenia na czarnej liście przez kilka lat w latach 50. w 1962 roku w Sądzie Najwyższym w Nowym Jorku, jej zeznania przeciwko wydawcom tej broszury pomogły oczyścić nazwiska kilku aktorów. Oprócz ról filmowych i scenicznych, Hunter liczyła setki występów w programach telewizyjnych, w tym w antologii serialu Playhouse 90 i takich serialach jak Bonanza, Dr., Kildare, Gunsmoke, Columbo, oraz dzienne opery mydlane The Edge of Night I As the World Turns. W 1975 opublikowała autobiograficzną książkę kucharską „Loose in the Kitchen”.