pytanie: czym był prorok w Starym Testamencie?”
odpowiedź: prorok w Starym Testamencie był kimś, kto był używany przez Boga, aby przekazać swoje przesłanie światu. Prorocy byli również nazywani „widzącymi”, ponieważ mogli „widzieć”, duchowo mówiąc, tak jak Bóg dał im wgląd (1 Samuela 9:9). Proroków można podzielić na „piszących proroków”, takich jak Izajasz, Daniel, Amos i Malachiasz; i „nie piszących proroków”, takich jak Gad (1 Księga Samuela 22.5), Natan (1 Księga Kronik 17.1) i Eliasz (1 Księga Królewska 18.36)., Istnieją również anonimowi prorocy w Starym Testamencie, jak np. anonimowy prorok w Księdze sędziów 6:7-10.
prorocy pochodzili z różnych środowisk, przemawiali do różnych odbiorców, posiadali unikalne style i stosowali różne metody. Większość orędzi proroków Starego Testamentu dotyczyła ludu Izraela; jeśli inne narody były wymienione w wyroczniach, zwykle było to związane z ich kontaktami z Izraelem., Większość proroków Boga byli ludźmi, ale Stary Testament wspomina również prorokini, takich jak Miriam (Exodus 15: 20, ESV), Deborah (sędziów 4: 4, ESV), i Hulda (2 Krl 22:14, ESV). Wszyscy prorocy mieli pewne cechy, które uczyniły ich posługi ” prorockimi.”
Prorok został powołany przez Boga, aby był prorokiem. Izajasz i Ezechiel otrzymali wizje chwały Bożej (Izajasz 6; Ezechiel 1). Bóg powiedział Jeremiaszowi, że został wybrany jeszcze przed swoim narodzeniem: „zanim cię ukształtowałem w łonie, znałem cię, / zanim się urodziłeś, oddzieliłem Cię; / wyznaczyłem Cię jako proroka narodom” (Jeremiasza 1:5)., Powszechnie znany opis źródła orędzia mówi, że” stało się słowo Pańskie ” do proroka (Jeremiasza 1:2; Ezechiela 1:3; Ozeasza 1:1; Joela 1:1; Jonasza 1:1; Micheasza 1:1; Sofoniasza 1:1; Aggeusza 1:1; Zachariasza 1:1). Innym opisem jest to, że Prorok otrzymał „wyrocznię”, to znaczy specjalne objawienie od Boga (Izajasz 13:1; Habakuk 1:1; liczb 24: 16, ESV).
od Proroka wymagano dokładnego dostarczenia Bożego orędzia. Prorok Micheasz dobrze to ujął: „na ile Pan żyje, mogę powiedzieć tylko to, co pan mi mówi” (1 Krl 22:14)., Ci, którzy, podobnie jak Jeremiasz, starali się milczeć, stwierdzili, że nie mogą (Jeremiasza 20:9). Ci, którzy, podobnie jak Jonasz, starali się uniknąć swojej odpowiedzialności, zostali skorygowani (Jonasza 1:3-4). Inni, jak bezimienny prorok z Judy, który bezpośrednio sprzeciwił się boskiemu przykazaniu, stracili życie (1 Księga Królewska 13.15-24).
Prorok czasami miał niepowtarzalny wygląd. Eliasz był znany z tego, że nosił „szatę z włosów i miał skórzany pas wokół pasa” (2 Krl 1:8). Płaszcz Eliasza, który zostawił Elizeuszowi, był również postrzegany jako symbol proroczego urzędu (2 Krl 2.13-14)., Bóg kazał Ezechielowi ogolić głowę i brodę (Ezechiel 5:1). Inni prorocy byli rozdzieleni na inne sposoby: na przykład jeremiaszowi powiedziano, że nie może się żenić (Jeremiasza 16:2); Ozeaszowi powiedziano, aby poślubił prostytutkę (Ozeasza 1:2). Wszyscy prorocy byli uznawani za tych, przez których Bóg przemawiał (nawet jeśli ich przesłanie nie było mile widziane).
Prorok często prowadził ciężkie życie. Izajasz został wysłany do ludu „zawsze słyszącego, ale nigdy nie rozumiejącego” (Izajasz 6:9) i (zgodnie z tradycją) został ostatecznie zamordowany za swoje wysiłki. Ezechiel służył ” zbuntowanemu ludowi „(Ezechiel 12:2)., Królowa Izraela próbowała odebrać życie Eliaszowi (1 Krl 19:2). Jeremiasz został wrzucony do cysterny, gdzie ” zatonął w błocie „(Jeremiasza 38: 6). Jezus mówił o Jerozolimie jako o tych, „którzy zabijają proroków i kamienują tych, których posłano” (Ew. Łukasza 13.34), a mówiąc do żydowskich przywódców swoich czasów, Szczepan zadał to potępiające pytanie: „czy był prorok, którego twoi przodkowie nie prześladowali?”(Dz 7,52).
często prorok w Starym Testamencie przepowiadał przyszłość., Czasami proroctwa dotyczyły wydarzeń, które miały się wkrótce wydarzyć; na przykład Józef przewidział siedem lat obfitości, a następnie siedem lat głodu w Egipcie, wydarzeń, które miały miejsce w ciągu następnych czternastu lat (Księga Rodzaju 41.25-36). Wielu innych proroków przewidział rzeczy w odległej przyszłości; na przykład wiele proroctw Daniela i Zachariasza dotyczy powtórnego przyjścia Chrystusa i innych wydarzeń czasów ostatecznych (Daniel 12:1; Zachariasz 12:10).
Stary Testament wspomina także o fałszywych prorokach., Byli to kłamcy, którzy twierdzili, że mówią w imieniu Boga, ale zamierzali oszukać ludzi lub służyć ich własnym interesom. Achab miał blisko czterystu takich fałszywych proroków (1 Krl 22: 6, 23). Dzieło Nehemiasza było przeciwne kilku fałszywym prorokom i jednej fałszywej prorokini (Nehemiasza 6:14). Test proroka był 100 procent dokładności w tym, co powiedział (Księga Powtórzonego Prawa 18: 22). Jeśli przepowiednie proroka się nie spełniły, to nie mógł mówić w imieniu Boga, ponieważ Bóg nigdy nie kłamie (4 Mojż.23:19).,
rola proroka starotestamentowego dopełniła się w osobie Jana Chrzciciela, co zostało przepowiedziane w Księdze Malachiasza 4,5 (por. Łukasza 7: 26-27); i w Jezusie Chrystusie, który był prorokiem „jak Mojżesz” przepowiedział w 5 Mojżeszowej 18:15 (cf. Dzieje Apostolskie 3:22).