kilka tygodni temu mały pakiet czasu przeszłego został opublikowany przez drzwi schludnego domu jednorodzinnego Jane Hawking na skraju Cambridge. Film zawierał film o zbliżającej się dramatyzacji zalotów i małżeństwa Jane i jej pierwszego męża Stephena Hawkinga w 1963 roku, kiedy właśnie wynaleziono stosunek seksualny., Była zaangażowana we wczesnych etapach realizacji filmu, który jest częściowo oparty na jej książce o ich małżeństwie, ale do tej pory udało jej się tylko „obejrzeć kilka fragmentów”. Nie może, mówi, całkiem zmusić się do siedzenia przez całą sprawę, „biorąc pod uwagę to, co się dzieje”.
że „biorąc pod uwagę to, co się stało”, może przyjąć dowolną liczbę rzeczy z 40 lat od wydarzeń, które film opisuje. Może odnosić się do tego, w jaki sposób ten wczesny romans ostatecznie przekształcił się w coś skomplikowanego i wściekłego., Może zawierać odniesienie do ostrej separacji i rozwodu, które nastąpiły, gdy Stephen wyjechał do swojej pielęgniarki, teraz jego druga żona, Elaine Mason, a Jane poślubiła swojego chórmistrza i długoletniego przyjaciela rodziny Jonathana Hellyera Jonesa. Ale szczególnie wydaje się to aluzją do ostatnich miesięcy nagłówków gazet i niepokoju, które skupiły się na dochodzeniu policyjnym w sprawie rzekomego złego traktowania Hawkinga, który został pozostawiony na słońcu na wózku inwalidzkim w najgorętszy dzień zeszłego lata, cierpiąc na silny udar słoneczny, aby dodać do skaleczeń i siniaków zgłoszonych przez personel pielęgniarski., W styczniu Jane Hawking mówiła:/ W zeszłym tygodniu policja wycofała sprawę, / poruszona najwyraźniej odmową / złożenia skargi przez Stephena Hawkinga. Pielęgniarki, które postawiły zarzuty, nie są już zatrudniane przez naukowca i jego żonę. A Jane Hawking, która wydaje się nieco w szoku z powodu tego obrotu wydarzeń, jest po cichu nieugięta, „z powodów prawnych”, że w ogóle nie chce w tym wywiadzie przechodzić przez tę ziemię, więc siedzimy w jej oranżerii i rozmawiamy o tym kawałku minionego czasu.,
’we wrześniu zeszłego roku pojechałem obejrzeć film BBC odbywający się w Trinity Hall'. 'I wykonywali dobrą robotę. Byłem pod wielkim wrażeniem, przytłoczony w rzeczywistości widokiem tych wszystkich ogromnych vanów i setek ludzi blokujących ulice Cambridge, po co dokładnie? Za ten dramat o tych dwóch latach w życiu Stephena i mnie.,”
Jane Hawking jest precyzyjna i Bystra, ale kiedy mówi o tych rzeczach, nie może nie sprawić wrażenia, że jej życie z Hawkingiem pozostawiło jej spuściznę głębokiego żalu i, choć stara się to ukryć, goryczy. W filmie dominuje błyskotliwe fizyczne wrażenie, jakie Benedict Cummerbatch daje Stephenowi. – To było niesamowite-mówi Jane. Ciężko pracował nad dokładnym rozwojem choroby neuronów ruchowych. To bardzo mocno przywróciło ten okres.- Uśmiecha się trochę., „Myślę, że młoda dama bawiąca się mną, była jednak o wiele bardziej zadziorna niż kiedykolwiek byłem. Zawsze byłem bardzo zdeterminowany, ale też dość nieśmiały. Więc w tym sensie wiele z rzeczy, które pojawiają się w filmie nie są do końca dokładne historycznie.”
to, co w dramacie uchwycono, to niezwykły optymizm, jaki ona i jej młody mąż odnajdywali razem. Miał zaledwie 21 lat, gdy się poznali, próbując znaleźć przedmiot, do którego skieruje swoją genialną matematyczną inteligencję., Niemal natychmiast po tym, jak się spotkali, odkrył, że jest poważnie chory, a niedługo potem, że ma tylko kilka lat życia. „To powinno być najważniejsze w filmie” – mówi. „To poczucie, że mimo wszystko, wszystko będzie możliwe. Że Stephen będzie robił fizykę, a my będziemy wychowywać wspaniałą rodzinę, mieć ładny dom i żyć szczęśliwie każdego dnia.”
z pewnością, jak pokazuje film, weszła w ich małżeństwo wiedząc, że najgorsze jest prawie na pewno za rogiem., „Tak, ale na tym etapie nie chciałem o tym myśleć. Mieliśmy również bardzo silne poczucie, że nasze pokolenie i tak żyje pod tą okropną chmurą nuklearną – że z czteominutowym ostrzeżeniem świat może się prawdopodobnie skończyć. To sprawiło, że poczuliśmy przede wszystkim, że musimy zrobić swoje, że musimy podążać idealistycznym kursem w życiu. To może wydawać się naiwne teraz, ale to był właśnie duch, w którym Stephen i ja wyruszyliśmy w latach sześćdziesiątych – aby jak najlepiej wykorzystać wszelkie dary, które nam dano.,”
Jane wzięła wiele ze swojej dramatycznej nadziei w tym czasie z jej wiary, i nadal widzi coś z ironii w tym, że jej chrześcijaństwo dało jej siłę do wspierania męża, najgłębszego ateisty. „Stephen, mam nadzieję, wierzył we mnie, że mogę uczynić wszystko możliwym dla niego, ale nie podzielał mojej wiary religijnej – ani duchowej -.'
historia przetrwania Stephena Hawkinga w tamtych latach i jego tryumfalnego dochodzenia do początków wszechświata, była, jak sama wspomina, pod wieloma względami wynikiem spektakularnego rozszczepienia przeciwstawnych im filozofii., / Stephen wierzył, / że jeśli będziesz mógł / wykonywać swoją najlepszą pracę, / zostaniesz nagrodzony. Wierzyłem, że jeśli oddasz się temu, co uważałeś za słuszne, to wystarczy.”
zastanawiam się, biorąc pod uwagę wszystko, co się działo i wszystko, co się dzieje, czy jest możliwe, aby oddzieliła to, jaki był wtedy, od tego, jaki jest teraz.
’Yes I can. Dobrze pamiętam euforię, jaką mieliśmy o sobie, że robiliśmy coś wyjątkowego., Kiedyś pisałem książkę „muzyka do poruszania gwiazd” i egzorcyzmowałem najgorsze czasy; teraz czuję, że mogę do tego wrócić.”
najgorsze czasy, które opisała w swojej książce, ujawniły sposób, w jaki jej mąż, w jej kategoriach, stał się odległy i niemożliwy, „wszechmocnym cesarzem” i „mistrzowskim lalkarzem”, czyniąc ze wspólnego życia wiele nieszczęść. Biorąc pod uwagę niemal świętobliwy publiczny profil Hawkinga, dziwne jest stawienie czoła temu portretowi. Najtrudniejsze być może jest stwierdzenie, że nie mógł zacząć pogodzić się ze swoją chorobą.,
„przez cały czas chyba próbowałam sobie wyobrazić jego uczucia”, mówi Jane, ” ponieważ nigdy nie mówił o tym, jak się czuje – nigdy nie wspomniał o swojej chorobie. To było tak, jakby nie istniało.”
ta odmowa, jak sugeruje, również uniemożliwiła mu podjęcie jakichkolwiek paliatywnych kroków, które mogłyby ułatwić ich wczesne małżeństwo. „Miałam dwoje malutkich dzieci, prowadziłam Dom i opiekowałam się Stephenem na pełny etat: ubierałam się, kąpałam, a on nie chciał mieć z tym żadnej pomocy poza mną., Myślałem, że zmuszenie go do podjęcia tych działań byłoby zbyt okrutne. Jedną z wielkich bitew było zmuszenie Stephena do poruszania się na wózku inwalidzkim. Chodziłbym ze Stephenem na jednej ręce, niosąc dziecko w drugiej, a maluch biegał obok. Cóż, to było beznadziejne, ponieważ maluch uciekał, a ja nie byłem w stanie gonić. Więc takie rzeczy uczyniły życie raczej niemożliwym.”
ta odmowa przebaczenia chorobie, czy ona myśli, że pomogła mu ją przetrwać?,
mówi, że nie jest tego pewna i wymienia ostatnie badania, które sugerują, że „wydaje się, że choroba neuronów ruchowych powoduje znacznie więcej szkód w częściach mózgu, które dotyczą reakcji emocjonalnych, sumienia i osobowości, niż kiedykolwiek sądzono, w każdym razie u niektórych pacjentów”.
po publikacji krótkiej historii czasu sprawy potoczyły się dla niej ze złego w gorsze. „Sława i fortuna zabłociły wody,” mówi, ” i naprawdę zabrał go z orbity naszej rodziny., Tuż przed rozpadem ich małżeństwa po 26 latach wyjawiła dziennikarzowi, że jej rola z mężem nie polega już na promowaniu jego sukcesu, ale na „mówieniu mu, że nie jest Bogiem”.
czy ona nadal czuje, że tak było?
'z pewnością, że czuł się wszechmocny, można powiedzieć.”
w odpowiedzi, nic dziwnego, Jane Hawking poczuła, że musi stworzyć własne życie. 'Mieszkając tu, w Cambridge, musiałeś mieć tożsamość. Nie wystarczyło być żoną. Zrobiłem doktorat z hiszpańskiej poezji średniowiecznej., Stephen nie miał na to zbyt wiele czasu. Myślę, że kiedy myślisz o początkach wszechświata, te rzeczy nie mają większego znaczenia. Ale nadal uważam, że to wszystko jest absolutnie Czarujące. Oczywiście nie doprowadziło to do kariery, chociaż uczyłem w szóstej klasie i na uniwersytecie, i w pewnym sensie frustracja jest większa teraz niż kiedykolwiek, ponieważ czuję, że miałem wiele do zaoferowania, ale nie mam teraz dokąd pójść.,”
wciąż odnajduje, jak mówi, kilka razy, wielką miłość, wsparcie i szczęście od swojego drugiego męża i trójki dzieci, które miała ze Stephenem. „Bez Jonathana poszedłbym na dno” – napisała w swojej książce. 'Byłbym na dnie rzeki albo w szpitalu psychiatrycznym.'
czy ona jeszcze widuje Stephena?
' Nigdy nie postawiłem stopy w jego domu, oczywiście – to bardzo zakazane terytorium., Ale spotykałam się z nim w jego biurze i dobrze się bawiliśmy, rozmawiając o dzieciach, a potem o Williamie, naszym wnuku. Ale teraz nawet nie wiem, czy jest w szpitalu, czy w domu. Dzieci też nie wiedzą. Tak więc-mówi ze smutkiem-jesteśmy tam, gdzie jesteśmy.”
Czy czuje, że kiedykolwiek będzie w stanie właściwie rozpocząć nowe życie, które sobie obiecała?
' cóż, oczywiście, że nie sądzę, by przeszłość odeszła. Rzecz w tym, że ze mną i Stephenem przez wiele lat wkładałem mu każdą łyżkę jedzenia do ust, ubierałem go i kąpałem., Nie zapominaj o tym doświadczeniu.”
mimo to, pomysł napisania jej książki pięć lat temu był taki, aby to wszystko się skończyło i miejmy nadzieję, że będzie w stanie poradzić sobie z rzeczami. Śmieje się ponuro z tego pomysłu. „Myślałem, że to bardzo ważne, aby udokumentować to życie ze Stephenem. Nie chciałem, żeby ktoś pojawiał się za 50 czy 100 lat, wymyślając nasze życie. Już to się zaczęło trochę dziać z tym filmem, ale przynajmniej myślę, że jest to zgodne z duchem tego.,'
Ten duch młodej pary leżącej na plecach na zielonej trawie Cambridge, spoglądającej w gwiazdy, jest bez wątpienia trudny do pogodzenia z rzeczywistością 40 lat, które nastąpiły, i z tym żyje Jane Hawking, niezwykłe sposoby, w jakie ich marzenia poszły dobrze i źle. – Byliśmy-mówi-wspaniali, że zaryzykowaliśmy życie.,”
· Hawking jest na BBC2 w dniu 12 kwietnia o 9pm
- Kultura
- Obserwator
- Udostępnij na Facebook
- Udostępnij na Twitterze
- Udostępnij przez e-mail
- Udostępnij na LinkedIn
- Udostępnij na Pintereście
- Udostępnij na WhatsApp
- Udostępnij na messenger