wynalazek Lasting Machine
po osiedleniu się w Stanach Zjednoczonych Matzeliger przez kilka lat uczył się języka angielskiego. Jako ciemnoskóry mężczyzna, jego możliwości zawodowe były ograniczone i walczył o utrzymanie w Filadelfii. W 1877 roku Matzeliger przeniósł się do Lynn w stanie Massachusetts, aby szukać pracy w szybko rozwijającym się przemyśle obuwniczym. Znalazł pracę jako praktykant w fabryce obuwia. Matzeliger nauczył się rzemiosła kordwaining, które polegało na wytwarzaniu butów niemal całkowicie ręcznie.,
Kordwainerzy wykonywali formy z nóżek klientów, zwane „kopytami”, z drewna lub kamienia. Buty były następnie wielkości i kształtowane zgodnie z formami. Proces kształtowania i mocowania korpusu buta do podeszwy został wykonany w całości ręcznie za pomocą „hand lasters.”Uznano to za najtrudniejszy i czasochłonny etap montażu. Ponieważ ostatni etap procesu został zmechanizowany, brak mechanizacji przedostatniego etapu, trwałego, stworzył znaczące wąskie gardło.
Matzeliger postanowił znaleźć rozwiązanie problemów, które dostrzegł w procesie szewstwa., Uważał, że musi istnieć sposób na opracowanie automatycznej metody trwałego obuwia. Zaczął wymyślać projekty maszyn, które mogłyby wykonać tę pracę. Po eksperymentach z kilkoma modelami złożył wniosek o patent na ” trwałą maszynę.”
20 marca 1883 roku Matzeliger otrzymał patent nr 274,207 na swoją maszynę. Mechanizm trzymał but na ostatnim, ściągał skórę wokół pięty, ustawiał i wjeżdżał w gwoździe, a następnie rozładowywał ukończony but. Był w stanie produkować 700 par butów dziennie—ponad 10 razy tyle, ile zazwyczaj wytwarzają ludzkie ręce.,
trwała maszyna Matzeligera odniosła natychmiastowy sukces. W 1889 roku powstała firma Consolidated Lasting Machine Company, która produkowała urządzenia, a Matzelinger otrzymał dużą ilość zapasów w organizacji. Po śmierci Matzeligera, United Shoe Machinery Company nabyła jego patent.