Jak zostać katolikiem

Jak zostać katolikiem

James Akin

bycie katolikiem jest jednym z najgłębszych i najbardziej radosnych doświadczeń życiowych. Niektórzy są wystarczająco błogosławieni, aby otrzymać ten wielki dar, gdy są jeszcze niemowlętami, a z biegiem czasu wzrastają w uznaniu ogromnej łaski, jaką im udzielono, godności i cudu ich tożsamości jako katolików. Inni przychodzą do katolickiej owczarni, gdy są starszymi dziećmi lub dorosłymi., W takich przypadkach konieczne jest, aby ludzie mieli pojęcie o radosnym procesie, w którym staje się się katolikiem.

osoba wchodzi w pełną komunię z Kościołem Katolickim poprzez przyjęcie trzech sakramentów inicjacji chrześcijańskiej-chrztu, bierzmowania i świętej Eucharystii – ale proces, w którym staje się katolikiem, może przybierać różne formy.

osoba ochrzczona w Kościele katolickim staje się w tym momencie katolikiem. Inicjacja jest pogłębiona przez bierzmowanie i Eucharystię, ale staje się katolikiem na chrzcie., Dotyczy to zarówno dzieci, które są ochrzczone katolikami (i przyjmują dwa pozostałe sakramenty później), jak i dorosłych, którzy są ochrzczeni, potwierdzeni i otrzymują Eucharystię w tym samym czasie.

ci, którzy zostali prawomocnie ochrzczeni poza Kościołem Katolickim, stają się katolikami, składając wyznanie wiary katolickiej i będąc formalnie przyjętymi do Kościoła. Po tym następuje zazwyczaj bierzmowanie i Eucharystia.

zanim osoba jest gotowa do przyjęcia do Kościoła Katolickiego, czy to przez chrzest, czy przez wyznanie wiary, konieczne jest przygotowanie., Ilość i forma tego preparatu zależy od okoliczności danej osoby. Najbardziej podstawowy podział w rodzaju przygotowania jest między tymi, którzy nie są ochrzczeni a tymi, którzy już stali się chrześcijanami przez chrzest w różnych denominacjach.

dla dorosłych i dzieci, które osiągnęły wiek rozumu (siedem lat), wejście do Kościoła jest regulowane przez obrzęd chrześcijańskiej inicjacji dla dorosłych (RCIA), czasami nazywany Zakonem chrześcijańskiej inicjacji dla dorosłych (OCIA).,

przygotowanie do przyjęcia do Kościoła

przygotowanie do przyjęcia do Kościoła rozpoczyna się od etapu dochodzenia, w którym osoba nieochrzczona zaczyna poznawać wiarę katolicką i zaczyna decydować, czy ją przyjąć.

pierwszy formalny krok na drodze do stania się katolikiem odbywa się wraz z obrządkiem przyjęcia do zakonu katechumenów, w którym nieskalani wyrażają swoje pragnienie i intencję zostania chrześcijanami. „Katechumen” jest terminem, którego pierwsi chrześcijanie używali do przygotowania się do chrztu i stania się chrześcijanami.,

okres katechumenatu trwa przez zmienny okres czasu—czasem nawet lata—w zależności od tego, ile katechumen się nauczył i jak czuje się gotowy do podjęcia kroku, aby stać się chrześcijaninem. Jednak katechumenat często trwa krócej niż rok.

celem katechumenatu jest dostarczenie kandydatom dogłębnego zaplecza w nauczaniu chrześcijańskim. „W okresie katechumenatu ma być prowadzona dogłębnie kompleksowa katecheza o prawdach doktryny katolickiej i życiu moralnym, wspomagana zatwierdzonymi tekstami katechetycznymi „(U. S., Konferencja Biskupów, posągi Narodowe dla katechumenatu, listopad 11, 1986). Katechumenat ma także dać kandydatom możliwość refleksji i ugruntowania ich pragnienia zostania katolikami, a także dać im szansę pokazania, że są gotowi podjąć ten poważny krok (por. Łukasza 14,27-33; 2 Piotra 2. 2:20-22).

drugim formalnym krokiem jest obrzęd wyboru, w którym imiona katechumenów zapisywane są w Księdze tych, którzy otrzymają sakramenty inicjacji., Podczas obrzędu wyboru katechumen ponownie wyraża pragnienie i intencję, aby stać się chrześcijaninem, a Kościół ocenia, że katechumen jest gotów podjąć ten krok. Zwykle obrzęd wyboru odbywa się w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu, czterdziestodniowy okres przygotowań do Wielkanocy.

Po obrzędzie wyboru kandydaci przechodzą okres intensywniejszej refleksji, oczyszczenia i oświecenia, w którym pogłębiają swoje zaangażowanie w pokutę i nawrócenie na wiarę chrześcijańską., W tym okresie kandydaci, obecnie znani jako elekt, uczestniczą w kilku kolejnych rytuałach.

trzy główne obrzędy, zwane „analizami”, są zwykle odprawiane podczas Mszy Św. w trzecią, czwartą i piątą niedzielę Wielkiego Postu. Rozważania są rytuałami poszukiwania siebie i skruchy. Mają one wydobywać cechy duszy kandydata, uzdrawiać te cechy, które są słabe lub grzeszne, a także wzmacniać te, które są pozytywne i dobre.,

zwykle w tym okresie kandydaci są również formalnie przedstawiani z wyznaniem wiary Apostołów i modlitwą Pańską, które będą recytować w nocy, gdy zostaną zainicjowani.

sama inicjacja zwykle odbywa się w Wigilię Wielkanocną, wieczorem przed Wielkanocą. Tego wieczora odprawiana jest specjalna Msza św., podczas której kandydaci są ochrzczeni, następnie bierzmowani, a na koniec otrzymują świętą Eucharystię. W tym momencie kandydaci stają się katolikami i są przyjmowani do pełnej komunii z Kościołem.,

Zwykle biskup nadzoruje nabożeństwo wigilijne i udziela bierzmowania kandydatom, ale często—ze względu na duże odległości lub liczbę kandydatów—obrzędy odprawia miejscowy proboszcz.

ostateczny stan inicjacji chrześcijańskiej znany jest jako mystagogia, w której nowi chrześcijanie umacniają się w wierze poprzez dalsze nauczanie i stają się bardziej zakorzenieni w lokalnej Wspólnocie katolickiej. Okres mistagogii trwa zwykle przez cały okres Wielkanocy (pięćdziesiąt dni między niedzielą Wschodnią a zesłaniem Ducha Świętego).,

przez pierwszy rok swojego życia jako chrześcijanie, ci, którzy zostali przyjęci, są znani jako „neofity” lub „nowi chrześcijanie.”

przygotowanie dla chrześcijan

środki, za pomocą których ci, którzy zostali już prawomocnie ochrzczeni, stają się częścią Kościoła, znacznie różnią się od tych, którzy nie zostali ochrzczeni.

ponieważ już zostali ochrzczeni, są już chrześcijanami i nie są katechumenami. Ponieważ oni już stali się chrześcijanami, Kościół jest bardzo zaniepokojony, aby nie mylić ich z tymi, którzy są jeszcze w procesie stania się chrześcijanami., W swoim narodowym statusie dla katechumenatu (zwanym dalej „NSC”) Konferencja Biskupów USA stwierdziła: „termin” katechumen ” powinien być ściśle zastrzeżony dla niezrzeszonych, którzy zostali przyjęci do zakonu katechumenów . . . i nigdy nie używali tych ochrzczonych chrześcijan, którzy zostali przyjęci do pełnej komunii Kościoła Katolickiego” (NSC 2).

„ci, którzy zostali już ochrzczeni w innym kościele lub wspólnocie kościelnej, nie powinni być traktowani jako katechumeni lub tak wyznaczeni., Ich przygotowanie doktrynalne i duchowe do przyjęcia pełnej komunii katolickiej powinno być ustalane indywidualnie, to znaczy powinno zależeć od stopnia, w jakim osoba ochrzczona prowadziła życie chrześcijańskie we wspólnocie wiary i została odpowiednio katechizowana, aby pogłębić swoje wewnętrzne przywiązanie do Kościoła” (NSC 30).,

dla tych, którzy zostali ochrzczeni, ale nigdy nie zostali pouczeni w wierze chrześcijańskiej lub żyli jako chrześcijanie, właściwe jest, aby otrzymali wiele z tych samych instrukcji w wierze, co katechumeni, ale nadal nie są katechumenami i nie należy ich nazywać takimi (NSC 3). W związku z tym nie mogą uczestniczyć w obrzędach przeznaczonych dla katechumenów, takich jak np. Nawet „obrzędy przedstawiania wiary, modlitwy Pańskiej i księgi Ewangelii nie są właściwe z wyjątkiem tych, którzy nie otrzymali chrześcijańskich instrukcji i formacji” (NSC 31).,

dla tych, którzy zostali pouczeni w wierze chrześcijańskiej i żyli jako chrześcijanie, sytuacja jest inna. Konferencja Biskupów Stanów Zjednoczonych stwierdza: „Ci ochrzczeni, którzy żyli jako chrześcijanie i potrzebują jedynie nauczania w tradycji katolickiej i stopnia prób we Wspólnocie katolickiej, nie powinni być proszeni o przejście pełnego programu równolegle do katechumenatu” (NSC 31). Z tego powodu nie powinni uczestniczyć w tych samych, pełnych programach RCIA, które katechumeni czynią.

czas ich przyjęcia do Kościoła jest również inny. Stany Zjednoczone, Konferencja Biskupów stwierdza: „lepiej jest, aby przyjęcie do pełnej komunii nie odbywało się podczas czuwania Wielkanocnego, aby nie było zamieszania takich ochrzczonych chrześcijan z kandydatami do chrztu, ewentualnego niezrozumienia lub nawet refleksji nad sakramentem chrztu sprawowanym w innym kościele lub wspólnocie kościelnej . . . „(NSC 33).,

zamiast być przyjmowanym w Wigilię Wielkanocną, „on przyjmowanie kandydatów do komunii Kościoła Katolickiego powinno odbywać się zwykle podczas niedzielnej Eucharystii wspólnoty parafialnej, w taki sposób, aby było zrozumiałe, że są to rzeczywiście chrześcijanie wierzący, którzy już uczestniczyli w życiu sakramentalnym Kościoła i są teraz przyjmowani do katolickiej wspólnoty Eucharystycznej . . . „(NSC 32).,

dlatego ważne jest, aby chrześcijanie wchodzący do Kościoła Katolickiego starannie koordynowali z lokalnym pastorem i/lub biskupem co do ilości potrzebnej katolickiej nauki i dokładnego czasu ich przyjęcia do Kościoła.

sakrament chrztu usuwa wszystkie grzechy popełnione przed nim, ale ponieważ chrześcijanie już otrzymali ten sakrament, konieczne jest, aby wyznać grzechy śmiertelne, które popełnili od chrztu, zanim otrzymają bierzmowanie i Eucharystię., W niektórych przypadkach może to być trudne ze względu na dużą liczbę lat między chrztem chrześcijanina a przyjęciem do Kościoła Katolickiego. W takich przypadkach kandydat powinien uprzejmie wyznać grzechy śmiertelne, które pamięta i w miarę możliwości wskazać, jak często takie grzechy były popełniane (jak zawsze w przypadku sakramentu pojednania, rozgrzeszenie obejmuje wszystkie grzechy śmiertelne, których nie można było zapamiętać, o ile odbiorca zamierzał odpokutować za wszystkie grzechy śmiertelne).,

chrześcijanie wchodzący do Kościoła powinni być zachęcani do częstego przyjmowania pojednania w oczekiwaniu na przyjęcie: „celebracja sakramentu pojednania z kandydatami do przyjęcia pełnej komunii ma być przeprowadzana w czasie poprzedzającym i odrębnym od celebracji obrzędu przyjęcia. W ramach formacji takich kandydatów należy ich zachęcać do częstego sprawowania tego sakramentu ” (NSC 36).

Chrześcijanin w pełni wchodzi do kościoła przez wyznanie wiary i formalne przyjęcie., W wyznaniu wiary kandydat mówi: „wierzę i wyznaję wszystko, co Święty Kościół katolicki wierzy, naucza i ogłasza, aby zostało objawione przez Boga.”Biskup lub kapłan następnie formalnie przyjmuje chrześcijanina do Kościoła, mówiąc:”, Pan przyjmuje Cię do Kościoła Katolickiego. Jego miłująca dobroć doprowadziła was tutaj, abyście w jedności Ducha Świętego mieli pełną komunię z nami w wierze, którą wyznaliście w obecności tej jego rodziny.,”

biskup lub ksiądz następnie zwykle administruje sakramentami bierzmowania i celebruje świętą Eucharystię, dając nowy Katolik Eucharystię po raz pierwszy.

przyjęcie w szczególnych przypadkach

w niektórych sytuacjach może pojawić się wątpliwość, czy chrzest danej osoby był ważny. Wszystkie chrzty są uznawane za ważne, bez względu na wyznanie, chyba że po poważnej inwestyturze istnieją powody, aby wątpić, że kandydat został ochrzczony wodą i formułą Trynitarną („. . ., w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”) lub że pastor lub osoba przyjmująca chrzest nie zamierzała, aby był to chrzest rzeczywisty.

Jeśli istnieją powody, aby wątpić, czy chrzest danej osoby był ważny (lub czy dana osoba została ochrzczona w ogóle), wówczas kandydat otrzyma Chrzest warunkowy (taki z formą,”. . . jeśli jeszcze nie jesteście ochrzczeni, chrzczę was w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”).

„Jeśli Chrzest warunkowy . . ., wydaje się to konieczne, należy to celebrować prywatnie, a nie na publicznym zgromadzeniu liturgicznym Wspólnoty i tylko z tymi ograniczonymi obrzędami, które ustala biskup diecezjalny. Przyjęcie do pełnej komunii powinno nastąpić później podczas niedzielnej Eucharystii wspólnoty” (NSC 37).

inny szczególny przypadek dotyczy tych, którzy zostali ochrzczeni jako katolicy, ale którzy nie zostali wychowani w wierze lub nie otrzymali sakramentów bierzmowania i Eucharystii., „Chociaż dorośli katolicy ochrzczeni, którzy nigdy nie otrzymali katechezy lub nie zostali przyjęci do sakramentów bierzmowania i Eucharystii, nie są katechumenami, to jednak niektóre elementy zwyczajowej formacji katechumenalnej są odpowiednie dla ich przygotowania do sakramentów, zgodnie z normami rytuału, „przygotowania Niekatechizowanych dorosłych do bierzmowania i Eucharystii” (NSC 25).

ostatnim przypadkiem jest przypadek katolików, którzy otrzymali potwierdzenie i Eucharystię, ale którzy opuścili Kościół w drodze formalnego aktu, takiego jak dołączenie do innego kościoła lub denominacji., Zwykle osoby w takiej sytuacji mogą wrócić do kościoła i ponownie stać się katolikami, idąc do spowiedzi i pojednania. O ile nie ma komplikujących okoliczności, większość księży ma prawo przyjmować ludzi z powrotem do Kościoła w ten sposób.

czekanie na przyjęcie

może to być czas niespokojnej tęsknoty, kiedy czeka się na ciepłe objęcia Kościoła i zanurzenie się w społeczeństwie katolickim., Ten czas oczekiwania i refleksji jest konieczny, ponieważ bycie katolikiem jest doniosłym wydarzeniem o wielkim znaczeniu, ale czekanie może być dość bolesne, ponieważ oczekuje się z niecierpliwością sakramentów, zwłaszcza Eucharystii, i radości życia Katolickiego—siły i bezpieczeństwa, które bycie wiernym katolikiem daje w życiu. Jednak jeszcze przed przyjęciem tych, którzy oczekują na włączenie, mają już bardzo rzeczywistą i bardzo szczególną relację z Kościołem.,

w przypadku tych, którzy są już chrześcijanami, sam ich Chrzest tworzy pewną sakramentalną relację z Kościołem (por. Watykan II, Unitatis Redintegratio 3; Katechizm Kościoła Katolickiego 1271). Są oni także połączeni z Kościołem poprzez samą intencję, aby do niego wejść, podobnie jak ci, którzy tego nie przyjęli: „katechumeni, którzy pod wpływem Ducha Świętego pragną z wyraźną intencją być włączeni do Kościoła, są właśnie tą intencją połączeni z nim., Z miłością i troską Matka Kościół przyjmuje ich już jako swoich ” (Vatican II, Lumen Gentium 14, 3; KKK 1249).

tak więc, zanim ktoś zostanie w pełni włączony do Kościoła, może już cieszyć się statusem bycia uznawanym przez Kościół za jedno z jego własnych, drogocennych dzieci.

w Rite of Christian Initiation of Adults (New York: Catholic Book Publishing Co., 1988), s. 391-396.

artykuł ukazał się we wrześniu 1995 roku w wydaniu tego rockowego magazynu.