od pierwszych chwil wydrukowanych 20 marca 1852 roku, Chata wujka Toma Harriet Beecher Stowe była wielkim sukcesem. Sprzedano 3000 kopii pierwszego dnia, a Frederick Douglass poinformował, że 5000 kopii—cały pierwszy nakład – zostało zakupionych w ciągu czterech dni. 3 Maja „The Boston Morning Post” oświadczył, że ” każdy ją przeczytał, czyta lub ma zamiar przeczytać.,”
według ówczesnych raportów, potrzeba było 17 drukarni pracujących przez całą dobę, aby nadążyć za popytem. Pod koniec pierwszego roku druku książka sprzedała się w ponad 300 000 egzemplarzy w samych Stanach Zjednoczonych, stając się najlepiej sprzedającą się powieścią XIX wieku.
w Kanadzie były zniewolony robotnik i starzejący się Metodystyczny minister Josiah Henson—którego historia życia miała niesamowite podobieństwo do tytułowej postaci Stowe—natychmiast zrozumiał jej znaczenie.,
**********
droga do świtu: Josiah Henson i historia, która wywołała wojnę secesyjną
ta rozległa biografia uwiecznia człowieka, który był inspiracją dla chaty Wuja Toma Harriet Beecher Stowe w epickiej opowieści o odwadze i odwadze w obliczu niewyobrażalnych prób.
Buy
urodzony w pobliżu Port Tobacco, Maryland, około 1789 roku, Henson po raz pierwszy pamiętał, że jego ojciec został wychłostany, odcięty ucho i sprzedany na południe—wszystko to jako kara za uderzenie białego człowieka, który próbował zgwałcić jego żonę., Nigdy więcej nie widział Ojca.
Henson został później oddzielony od matki i sprzedany handlarzowi dziećmi, ale wkrótce śmiertelnie zachorował. Handlarz niewolników zaoferował chłopca właścicielowi matki Hensona, alkoholikowi hazardziście o imieniu Isaac Riley, za cenę: za darmo w przypadku śmierci młodego Hensona, za wymianę Podkową, jeśli przeżyje.
ale wyzdrowiał, a Henson i jego matka zostali zniewoleni około 12 mil od Waszyngtonu, na plantacji Riley. Jako dziecko znosił niezliczone pobicia—zwłaszcza po nieudanej próbie nauki czytania.,
Henson miał wielką siłę fizyczną i zdolności przywódcze, a ostatecznie stał się człowiekiem rynkowym Riley w stolicy kraju. Jako osoba odpowiedzialna za sprzedaż wszystkich produktów rolnych swojego mistrza, zetarł się z wybitnymi prawnikami i biznesmenami i nauczył się umiejętności prowadzenia biznesu.
pomimo faktu, że nie nauczył się czytać aż do znacznie później w życiu, Henson stał się również wielkim kaznodzieją, zapamiętywając wersety i opierając się na swojej elokwencji i naturalnym poczuciu humoru, aby połączyć się z parafianami., Biały minister przekonał go do potajemnego zbierania pieniędzy na zakup własnej wolności podczas podróży między farmami rodziny Riley. Minister zorganizował dla kościołów przyjęcie Hensona i zebrał 350 dolarów na jego emancypację, ale Riley oszukał go z pieniędzy i próbował sprzedać go na południe do Nowego Orleanu. Henson uniknął okrutnego losu poprzez wysoce opatrznościowy zwrot wydarzeń: siostrzeniec Riley, Amos, młody człowiek, któremu powierzono sprzedaż Hensona, zaraził się malarią. Zamiast pozwolić synowi umrzeć, Henson załadował go na parowiec i wrócił na północ., W 1830 r. Henson uciekł z żoną i dwójką najmłodszych dzieci; przeszli ponad 600 mil do Kanady.
po przybyciu na nową ziemię, Henson pomógł w 1841 roku założyć osadę Freemana o nazwie British American Institute, w rejonie zwanym Dawn, który stał się znany jako jeden z końcowych przystanków na podziemnej kolei. Henson wielokrotnie wracał do USA, by poprowadzić 118 innych niewolników do wolności. Było to niezwykle niebezpieczne przedsięwzięcie, ale Henson widział większy cel niż zwykłe życie w Ontario w Kanadzie., Oprócz służby dla szkoły, Henson prowadził farmę, założył młyn, hodował konie i zbudował tartak dla wysokiej jakości czarnego drewna— tak dobrego, że dziesięć lat później zdobył medal na pierwszych światowych targach w Londynie.
przed wojną secesyjną Henson często podróżował bez przeszkód między Ontario a Bostonem, gdzie często głosił kazania. Podczas jednej z takich podróży Henson zaprzyjaźnił się z abolicjonistą Samuelem Atkinsem Eliotem, byłym burmistrzem Bostonu i prawodawcą stanowym; Eliot później zasiadał w Izbie Reprezentantów Stanów Zjednoczonych.,
Ta książka, zatytułowana życie Josiah Henson, dawniej niewolnik, teraz mieszkaniec Kanady, jak opowiadane przez siebie, została opublikowana na początku 1849 roku.
życie Josiaha Hensona: dawniej niewolnika
postać wujka Toma, bestsellerowa powieść o. o. Harriet Beecher Stowe, „Chata wujka Toma”, jest oparta na życiu Josiaha Hensona (1789-1882).,
kup
Podczas jednej z podróży do domu z Bostonu, Henson wybrał się w objazd, aby odwiedzić kobietę, która miała napisać własną książkę. Jak wspomina późniejsze wydanie pamiętnika Hensona:
„byłem w pobliżu Andover, Mass., w roku 1849, gdzie mieszkała Pani Harriet Beecher Stowe. Posłała po mnie i mojego towarzysza podróży, Mr., George Clark, biały dżentelmen, który miał dobry głos do śpiewania, i zwykle śpiewał na moich spotkaniach, aby dodać do ich zainteresowania. Poszliśmy do Domu Pani Stowe i była głęboko zainteresowana historią mojego życia i nieszczęść, i kazała mi opowiedzieć jej szczegóły. Powiedziała, że cieszy się, że została opublikowana i miała nadzieję, że będzie to bardzo pomocne i otworzy oczy ludzi na ogrom zbrodni trzymania ludzi w niewoli., Przejawiała we mnie tak duże zainteresowanie, że opowiedziałem jej o osobliwościach wielu właścicieli niewolników i niewolników w regionie, w którym mieszkałem przez czterdzieści dwa lata. Moje doświadczenia były bardziej zróżnicowane niż większość niewolników…”
**********
W marcu 1851 roku Stowe napisała do Gamaliela Bailey 'a, redaktora i wydawcy Gazety” The National Era ” w Waszyngtonie, i zaoferowała mu historię, nad którą pracowała, która, jak sądziła, będzie dostępna w trzech lub czterech odsłonach., Fabuła, w najbardziej podstawowej formie, opisuje Podróże dwóch zniewolonych robotników, którzy zostali sprzedani przez ich właściciela, rolnika z Kentucky, który zaległ z płatnościami. Jeden, o imieniu Harry, ucieka z matką, Elizą, na północ, ostatecznie kończąc w Kanadzie, podczas gdy drugi, Wujek Tom, jest transportowany w dół rzeki Missisipi, gdzie ostatecznie zostaje sprzedany złowrogiemu właścicielowi plantacji Luizjany. Wiara Toma prawie słabnie, ale para wizji stawia go z powrotem na twardym gruncie., Po zachęceniu dwóch kobiet do ucieczki na północ, Tom zostaje pobity na śmierć, gdy odmawia ujawnienia, gdzie poszli; próba zakupu Toma przez pierwotnego właściciela przychodzi zbyt późno. Po powrocie do Kentucky syn farmera uwalnia wszystkich zniewolonych po śmierci ojca, zachęcając ich do pamiętania poświęcenia Toma, gdy tylko zobaczą jego chatę.
Chata wujka Toma zadebiutowała w erze 5 czerwca 1851 r.i w ciągu następnych dziesięciu miesięcy była w 41 cotygodniowych ratach i natychmiast przyciągnęła uwagę stolicy., Liczba prenumeratorów gazety wzrosła o 26 procent, a około 50 000 osób czytało historię Stowe w formie seryjnej, co skłoniło Johna P. Jewetta i firmę do opublikowania jej jako powieści w dwóch tomach po 312 stron każdy.
Henson napisał o wydaniu: „” kiedy wyszła powieść Pani Stowe, wstrząsnęła fundamentami tego świata … wstrząsnęła Amerykanami z ich butów i koszul. Część z nich została na piasku boso i Drapała się po głowach, więc doszli do wniosku, że to wszystko było fabrykacją.,”
rzeczywiście, sprzeciw wobec powieści przyszedł szybko i wściekle. Krytycy twierdzili, że pisarstwo Stowe było zbyt emocjonalne, aby wpłynąć na wydarzenia w realnym świecie. W końcu to była powieść. Powiedzieli, że to nie było oparte na faktach. W każdym razie, niektórzy mówili, że przeoczyła wiele „korzyści” niewolnictwa, w tym romantyczną miłość między zniewoloną kobietą a jej panem.
Stowe nie przejmował się polityką. Dla niej, żarliwej abolicjonistki i córki światowej sławy kaznodziei, niewolnictwo było religijnym i emocjonalnym wyzwaniem., Jej celem, jak stwierdzono w pierwszej edycji przedmowy, było ” OBUDZENIE sympatii i uczucia dla rasy Afrykańskiej.”W tym miejscu z pewnością trafiła w swój znak, z wieloma umiarkowanymi zwolennikami antyslawizmu chwalącymi książkę za umieszczenie ludzkiej twarzy w niewolnictwie. Jeśli akt Fugitive Slave Z 1850 roku był punktem zwrotnym, to Chata Wuja Toma była trudnym posunięciem w kierunku abolicjonizmu.,do książki wujka Toma (Biblioteka Kongresu)
zwolennicy proslavery postrzegali powieść jako sekciarską propagandę., Twierdzili, że niewolnictwo zostało usankcjonowane w Biblii i że Stowe sfabrykował nierealistyczny, jednowymiarowy obraz niewolnictwa na południu. Pro-niewolnicze gazety były wyśmiewane i sarkastyczne w swoich recenzjach, które miały tytuły takie jak „More Anti-Slavery Fiction”, „a Few Facts for Mrs. Stowe” i ” Uncle Tom Mania.”Redaktorzy ubolewali, że” Chata Wuja Toma wydaje się być wiecznie tryskającą fontanną niezgody” i „drżymy o tradycyjne Rycerstwo południa.,”
zamiast pozwolić mediom i propagandowym powieściom anty-tomowym na zwrócenie uwagi i zdyskredytowanie prawd stojących za jej powieścią, Stowe postanowiła walczyć z ogniem za pomocą faktów. Jej odpowiedzią na krytykę była kolejna książka, opublikowana na początku 1853 roku, zatytułowana The Key to Uncle Tom ' s Cabin: prezentująca oryginalne fakty i dokumenty, na których opiera się historia, wraz z potwierdzającymi stwierdzeniami Weryfikującymi prawdziwość dzieła., Gigantyczna Bibliografia jej źródeł, wskazująca na setki udokumentowanych przypadków rzeczywistych zdarzeń, które były podobne lub identyczne do tych przedstawionych w jej historii.
Stowe wymienił nazwiska. Opisywała różne osoby, które zainspirowały bohaterów Pana Haleya, George ' a Harrisa, Elizy, Simona Legree i reszty. Jedna z tych postaci była oczywiście szczególnie interesująca. Kim był Wujek Tom?,
Stowe napisał w kluczu: „postać wujka Toma została zakwestionowana jako nieprawdopodobna, a mimo to pisarz otrzymał więcej potwierdzeń tej postaci i z wielu różnych źródeł, niż jakakolwiek inna w książce.”Stowe spędza kilka stron opisując inspirację dla różnych scen w historii Wuja Toma, a następnie oświadcza:” ostatni przypadek równoległy do tego z Wuja Toma znajduje się w opublikowanych wspomnieniach czcigodnego Josiaha Hensona . . . obecnie proboszcz osady misyjnej o świcie w Kanadzie.,”
pomiędzy życiem Josiaha Hensona i Toma zaszły znaczące nakładanie się, a czytelnicy zaznajomieni z historią Hensona natychmiast je zobaczyli. Ich prawdziwi i fikcyjni właściciele niewolników rozdzielili matkę od dziecka, podczas gdy ona błagała go, aby nie rozszarpywał rodziny. Zarówno Josiah, jak i Tom mieszkali na plantacjach w Kentucky. Legree ciągle bił Toma, a Tom został sprzedany, aby spłacić długi właściciela, zanim został wysłany do Luizjany, los Josiah ledwo uszedł z życiem. Obaj przekroczyli rzekę Ohio w swoich śmiałych ucieczkach., Przede wszystkim wiara Jozjasza w Boga w obliczu trudności połączyła go z bohaterem Stowe ' a, ponieważ zarówno Tom, jak i Jozjasz byli silnie religijnymi ludźmi.
paralele były na tyle bliskie, że prominentni Afroamerykanie zwrócili uwagę. 15 kwietnia 1853 roku Martin Robison Delany, jeden z trzech pierwszych czarnoskórych mężczyzn przyjętych do Harvard Medical School i jedyny czarny oficer, który otrzymał stopień majora podczas wojny secesyjnej, napisał list do Fredericka Douglassa, w którym potwierdził ocenę Stowe ' a Josiah. Napisał: „jest teraz pewne, że ks., JOSIAH HENSON, z Dawn, Canada West, jest prawdziwym wujkiem Tomem, chrześcijańskim bohaterem, w słynnej książce Pani Stowe 'Chata wujka Toma.””
Delany zasugerował Douglasowi, że być może Stowe był winien & ,, Wydawcy, zdali sobie sprawę z tak wielkiej sumy pieniędzy ze sprzedaży dzieła opartego na tym starym dobrym człowieku, którego żywe świadectwo musi być wniesione, aby utrzymać tę wielką książkę . . . czy zbyt wiele by się spodziewało sugerować, że oni—wydawcy—prezentują Ojca Hensona . . . ale część zysków? Nie wiem, co o tym myślicie, ale wydaje mi się, że byłoby to tylko słuszne i słuszne.”
nie tylko Henson—prawdziwy Wujek Tom—nigdy nie otrzymał ani grosza od wydawców Stowe ' a, sama historia nie pamiętała go życzliwie ze względu na jego związek z fikcyjnym bohaterem., Po opublikowaniu powieści Stowe 'a właściciele teatru zaadaptowali historię na scenę, produkując „Tom shows”, lepiej znany jako „minstrel shows”, który odwrócił fabułę powieści. Grany przez białych ludzi w blackface, Tom był karykaturą, starym garbusem z biednym Anglikiem, który chętnie sprzedałby własną rasę, aby zyskać przychylność właściciela. Mimo że powieść była najlepiej sprzedającą się książką stulecia, znacznie więcej osób zobaczyło jeden z tych rasistowskich przedstawień niż przeczytało książkę. To perwersja imienia „Wujek Tom”, utknęła od tamtej pory.,
**********
wśród wszystkich czytelników klucza Stowe ' a był jeden, którego wpływu nie można przecenić. Zgodnie z zapisami obiegowymi Biblioteki Kongresu, prezydent Abraham Lincoln pożyczył Klucz Do chaty Wuja Toma 16 czerwca 1862 roku i zwrócił go 43 dni później, 29 lipca. Daty odpowiadają dokładnie czasowi, w którym sporządził proklamację Emancypacyjną. Nigdy nie dowiemy się, do jakiego stopnia Harriet Beecher Stowe wpłynęła na samego Abrahama Lincolna., Ale jasne jest, że Północna pisarka wykorzystała swoją platformę celebrytów, aby silnie wpłynąć na opinię publiczną w kierunku emancypacji. W krytycznym czasie, gdy Lincoln tworzył proklamację emancypacji, miał pod ręką klucz Stowe ' a–i historię Josiaha Hensona.
co by pasowało, bo oryginalna oferta odegrała główną rolę w wyborach Lincolna. Jego partia republikańska rozdała 100 000 egzemplarzy chaty Wuja Toma podczas kampanii prezydenckiej w 1860 roku jako sposób na wzbudzenie poparcia abolicjonistów., Bez prasy abolicjonistycznej i książki Stowe ' a, możliwe, że Lincoln nie zdobyłby wystarczającego poparcia, by zostać prezydentem. Jak oświadczył przywódca radykalnych Republikanów i Senator USA Charles Sumner: „gdyby nie było Chatki Wuja Toma, nie byłoby Lincolna w Białym Domu.”
ze swej strony Henson wykorzystał publikację książek Stowe ' a do agitacji na rzecz zmian w Stanach Zjednoczonych. Ponownie opublikował swoje wspomnienia i wykorzystał fundusze na zakup wolności brata. Wspierał czarne rodziny, których mężowie i ojcowie wyruszyli do walki w wojnie domowej., Prowadził działalność gospodarczą w Kanadzie, zatrudniając czarnoskórych uchodźców. W 1876 roku, w wieku 87 lat, Henson odbył 100-letnią podróż po Wielkiej Brytanii, aby uwolnić się od długów zaciągniętych w imieniu dzieła o świcie, a królowa Wiktoria zaprosiła go do zamku Windsor. Szesnaście lat po zakończeniu wojny secesyjnej Rutherford B. Hayes gościł go w Białym Domu.,
Henson zmarł w Dreźnie, Ontario, w 1883 roku, w wieku 93 lat; nekrolog New York Times zawierał jego związek literacki w pierwszej linii.
jego pogrzeb był jednym z największych w historii Drezna. Dzwony rozbrzmiewały w kościołach, a większość firm zamykała się na nabożeństwa. Czarni muzycy wykonywali hymny, a 50 wozów podążało za jego trumną w prawie dwumilowej procesji do grobu., Tysiące czarno-białych uczestników złożyło hołd.
Chata Hensona w Dreźnie jest teraz małym muzeum, a ponad 200 jego potomków żyje do dziś. Drezdenko jest nadal domem dla setek Potomków zniewolonych robotników, mężczyzn i kobiet, którzy po raz pierwszy osiedlili się w okolicy jako zbiegowie w czasach Josiaha Hensona.
chociaż historia była niemiła dla wujka Toma, jest nadzieja, że jego reputacja męczennika może zostać przywrócona, gdy czytelnicy wyciągną go z bardziej negatywnych konotacji., Gdyby żył do dziś, można by mieć nadzieję, że Henson nadal będzie mógł z dumą powtarzać swoje słowa, dowiadując się o jego związku z bohaterem powieści: „od tego czasu do chwili obecnej nazywano mnie „wujkiem Tomem” i czuję się dumny z tytułu. Jeśli moje skromne słowa w jakikolwiek sposób zainspirowały tę utalentowaną panią do pisania… nie żyłem na próżno, ponieważ wierzę, że jej książka była początkiem chwalebnego końca.”