Foxtail może stać się zagrożeniem dla zdrowia psów i innych zwierząt domowych oraz uciążliwością dla people.In psy i inne zwierzęta domowe lisy mogą zostać nieodwracalnie złożone. Lisy mogą również wchodzić do nozdrzy i kanałów usznych wielu ssaków. We wszystkich tych przypadkach foxtail może fizycznie dostać się do ciała poprzez ruchy mięśni lub, w przypadku nozdrzy, przepływ powietrza, może spowodować, że Foxtail będzie nadal grzebać w tkankach miękkich i narządach, powodując infekcję i zakłócenia fizyczne, które w niektórych przypadkach mogą doprowadzić do śmierci., U ludzi foxtails może pracować przez odzież, szczególnie tkaniny Buty i skarpety, powodując dyskomfort dla ludzi podczas chodzenia.
Foxtails są problemem, począwszy od kwiatostanów trawy zaczynają się rozczłonkować, a kończąc, gdy kolce lub klastry kolczaste są mechanicznie przetarte lub włączone do gleby, darni lub ściółki liści. W niektórych siedliskach może to być kwestia tygodni, ale w innych może to wymagać miesięcy, zwłaszcza jeśli różne gatunki kwitną i owocują w różnych porach w sezonie.,
Foxtails, które nie rozwinęły się dalej niż zmiany powierzchniowe, mogą być usunięte, a zmiana leczona antyseptycznie i w razie potrzeby opatrzona bandażem. Gdy foxtail przeszedł pod skórę, psy są często traktowane z antybiotykami ogólnoustrojowe, i foxtail albo dozwolone encyst i degradacji, lub w przypadku rzeczywistego lub bezpośredniego uszkodzenia narządów, usunięte chirurgicznie. Jednak chirurgiczne usunięcie może być problematyczne, ponieważ lisy nie mogą być łatwo obrazowane przez rentgen lub ultradźwięki., Lisy osadzone w nozdrzach mogą migrować do małżowiny nosowej, powodując intensywny niepokój, aw rzadkich przypadkach do mózgu. Lisy w kanale słuchowym mogą przebić błonę bębenkową i wejść do ucha środkowego, powodując ubytek słuchu.
rozczesywanie sierści usuwa Lisie pazury wraz z zadziorami i innymi detrytusami, ale potencjalnie najbardziej niebezpieczne Lisie pazury znajdują się w miejscach łatwo przeoczonych: na pachach, między palcami, w nozdrzach i kanałach usznych. Czasami mogą nawet złożyć w spojówce pod powieką.,
wiele gatunków dzikiego jęczmienia jest chwastami w zaburzonych siedliskach, a ich wzrost jest stymulowany przez ruch pieszy ludzi i zwierząt domowych. Metody kontroli polegają na ograniczeniu ruchu do ustalonych ścieżek oraz wyeliminowaniu dzikiego jęczmienia poprzez mechaniczne usuwanie lub herbicyd. Niektóre inne gatunki traw, zwłaszcza needlegras, są dominującymi gatunkami w stabilnych siedliskach trawiastych. Próby kontroli w tych przypadkach mogą być rzeczywiście szkodliwe, tworząc zakłócone siedliska, w których Dzikie Barley mogą się rozwijać.