duszność, nieprzyjemne subiektywne uczucie trudności w oddychaniu, jest jednym z najczęstszych objawów doświadczanych przez pacjentów z zaburzeniami płuc i serca. W tym artykule omówiono badania dotyczące duszności i zaproponowano je do rozważenia jako diagnozę pielęgniarską. Etiologie są klasyfikowane według mechanizmów neurosensorycznych, neurochemicznych, poznawczych i afektywnych., Cechy definiujące obejmują subiektywne słowa opisujące duszność, takie jak duszność, uduszenie i ucisk. Najbardziej wspieranym obiektywnym objawem duszności w literaturze jest zwiększone wykorzystanie dodatkowych mięśni oddechowych. Interwencje pielęgniarskie dla ulgi duszności są nastawione na zmniejszenie afektywnej aktywności receptorów w mięśniach oddechowych i radzenie sobie z afektywnym składnikiem duszności. Interwencje te obejmują czynności stymulujące, techniki oddechowe i wywołujące reakcję relaksacyjną., Ponieważ większość badań nad interwencjami w celu zmniejszenia duszności koncentruje się na pacjentach z obturacyjnymi zaburzeniami płuc, którzy mają przewlekłą duszność, zalecenia do dalszych badań obejmują korzystanie z ciężko chorych pacjentów i tych z różnymi schorzeniami.