Tło. Antykoagulanty tocznia (LA) i Przeciwciała antyfosfolipidowe (APLA) są znane jako związane z tętniczą i żylną chorobą zakrzepowo-zatorową (VTE). Implikacje pozytywnych wyników badań często obejmują nieokreśloną terapię przeciwzakrzepową, a zatem dokładna identyfikacja tych pacjentów jest ważna., Aktualne wytyczne dotyczące badań laboratoryjnych zarówno LA, jak i APLA wymagają, aby wstępne pozytywne wyniki były potwierdzane przez powtarzanie testów co najmniej 12 tygodni po początkowym pozytywnym wyniku, aby uznać je za diagnostyczne. Powtarzanie testów nie jest rutynowo wykonywane, gdy pacjent zostanie uznany za pozytywny. Jeśli powtarzane badania są wykonywane wiele lat po wstępnym potwierdzeniu i są negatywne, implikacje kliniczne tego nie są pewne i nie ma kryteriów pozwalających określić, którzy pacjenci mogą być bezpiecznie uznani za negatywnych., Celem było określenie odsetka pacjentów z dodatnim LA lub APLA, którzy pozostawali dodatni co najmniej 2 lata po wstępnym potwierdzeniu.
metody. W latach 1998-2016 dokonaliśmy retrospektywnej oceny kohorty pacjentów z dodatnimi LA i APLA ocenianych w Thrombosis Clinic Of The London Health Sciences Centre (London, Ontario, Kanada), u których powtarzane testy LA/APLA wykonano co najmniej 2 lata po początkowym pozytywnym potwierdzeniu LA/APLA., Badanie LA przeprowadzono zgodnie z kryteriami International Society on Thrombosis and Haemostasis dostępnymi w czasie badania, przy użyciu rozcieńczonego badania czasowego jadu Russella Vipera i testów potwierdzających we wszystkich przypadkach. Testy APLA przeprowadzono przy użyciu komercyjnych testów immunosorbentów enzymatycznych (Louisville APL Diagnostics Inc. lub Inova Diagnostics Inc.), według instrukcji producenta.
wyniki. W badaniu wzięło udział 73 pacjentów (39 kobiet). Średni wiek w momencie rozpoznania LA lub APLA wynosił 49,3 roku. Średnia obserwacja wyniosła 103,1 miesiąca (zakres od 24 do 218 miesięcy)., W momencie rozpoznania u 57 (78%) pacjentów wystąpiła zakrzepica żył głębokich (26 zakrzepica żył głębokich , 16 zatorowość płucna, 17 zarówno ZŻG, jak i ZP), u 10-udar lub przemijający atak niedokrwienny (TIA) i U 3-zawał mięśnia sercowego (MI). Warfaryna była najczęściej stosowanym długotrwałym lekiem przeciwzakrzepowym (66 Z 73 pacjentów). 9 pacjentów leczono rywaroksabanem, 5 LMWH, a 1 pacjent był leczony edoksabanem. Łącznie 4 pacjentów nie wymagało leczenia przeciwzakrzepowego. U jedenastu (15,1%) pacjentów wystąpiło nawracające Zdarzenie zakrzepowe podczas leczenia przeciwzakrzepowego (5 ZŻG, 5 ZP, 1 ZŻG i ZP)., Dziewięć z nawracających zdarzeń wystąpiło, gdy pacjent był leczony warfaryną. Cztery z 40 pacjentek odniosły przynajmniej jedno poronienie. Jeden pacjent zmarł podczas obserwacji z powodu powikłań po niewydolności nerek. Średni czas między pierwszym testem potwierdzającym a pierwszym testem potwierdzającym wynosił 8,9 miesiąca (zakres od 3 do 132), natomiast średni czas między pierwszym testem potwierdzającym a pierwszym testem powtarzającym wynosił 68,9 miesiąca (zakres od 24 do 207). Trzydziestu siedmiu (50,6%) pacjentów uzyskało wynik negatywny w drugim powtórzonym teście. Wszyscy pozostali na lekach przeciwzakrzepowych.
podsumowanie., Nasze wyniki sugerują, że do 50% pacjentów uzyskało wynik ujemny dla LA i/lub APLA co najmniej 2 lata po początkowym pozytywnym wyniku, szczególnie jeśli tylko jeden rodzaj testu był pozytywny w momencie rozpoznania. Znaczenie kliniczne tego wyniku nie jest pewne, w tym implikacje dotyczące przerwania leczenia przeciwzakrzepowego. Dalsze badania w tej istotnej sprawie są uzasadnione.