redaktor Wielkiej osiemnastowiecznej encyklopedii francuskiej, Denis Diderot (1713-1784), otworzył projekt esejem kwestionującym samą naturę królewskiej władzy politycznej w połowie XVIII wieku we Francji:
żaden człowiek nie otrzymał od Natury prawa do rozkazywania innym. Wolność jest darem z nieba i każda jednostka tego samego gatunku ma prawo cieszyć się nią tak szybko, jak tylko korzysta z rozumu., Jeśli natura ustanowiła jakąkolwiek władzę, jest to ojcowska Kontrola; ale ojcowska kontrola ma swoje granice i w stanie natury zakończy się, gdy dzieci będą mogły zadbać o siebie. Każda inna władza pochodzi z innego pochodzenia niż natura. Jeśli poważnie rozważy się tę kwestię, zawsze będzie się odwoływać do jednego z tych dwóch źródeł: albo siły i przemocy osoby, która ją przejęła, albo zgody tych, którzy ją przedłożyli na mocy umowy zawartej lub przyjętej między nimi a osobą, której udzielili władzy.,
Diderot szedł ciasną liną między autorytarnymi cenzorami swoich czasów, którzy popierali doktrynę boskiego prawa królów, a jego liberalnymi zwolennikami wśród arystokratów i niektórych członków rządu, którzy popierali program reform encyklopedystów. Jednym ze sposobów uniknięcia cenzorów było zakradanie się do Krytyki Politycznej régime w nieszkodliwych artykułach o geografii, takich jak „Switzerland”, gdzie mogli chwalić działania Williama Tella, który zabił swoich oprawców swoim słynnym łukiem i strzałą., Od czasu do czasu był bardziej bezpośredni, jak w eseju o „władzy politycznej”, w którym bronił idei” zgody rządzonych „(podstawowego żądania Demokratów), a także potępiał ideę, że ” może czyni prawo.”Uważał, że większość europejskich rządów nabyła swoją władzę za pomocą przemocy, którą nazwał „uzurpacją”, i że uciskani pewnego dnia „otrząsną się z jarzma” i że będą w tym usprawiedliwieni. Diderot zmarł 5 lat przed tym, jak Francuzi dokonali tego podczas rewolucji w 1789 roku., Nie byłby zaskoczony, i prawdopodobnie poparłby je, biorąc pod uwagę to, co powiedział w tym artykule.