Daguerreotype (Polski)

Louis-Jacques-Mandé Daguerre był profesjonalnym malarzem sceny dla teatru., W latach 1822-1839 był współwłaścicielem Paryskiej dioramy, w której wraz ze swoim partnerem Charlesem-Marie Boutonem wystawiał ogromne obrazy o wymiarach 45,5 na 71,5 stóp (14 na 22 metry), przedstawiające słynne miejsca i Wydarzenia historyczne. Partnerzy malowali sceny na półprzezroczystym papierze lub muślinie, a dzięki ostrożnemu wykorzystaniu zmieniających się efektów świetlnych, byli w stanie przedstawić żywo realistyczne tableaux., Widoki zapewniały wspaniałą, iluzjonistyczną rozrywkę, a niesamowity efekt trompe l ' oeil został celowo podwyższony przez akompaniament odpowiedniej muzyki i ustawienie prawdziwych przedmiotów, zwierząt lub ludzi przed malowaną scenerią.

jak wielu innych artystów jego czasów, Daguerre wykonał wstępne szkice, śledząc obrazy wyprodukowane zarówno przez camera obscura, jak i camera lucida, instrument wyposażony w pryzmat, który został wynaleziony w 1807 roku., Jego próba zachowania duplikacji natury, którą dostrzegł w szlifowanym szkle camera obscura, doprowadziła w 1829 roku do partnerstwa z Niépce, z którym pracował osobiście i korespondencyjnie przez następne cztery lata. Jednak zainteresowanie Daguerre ' a polegało na skróceniu czasu ekspozycji niezbędnego do uzyskania obrazu świata rzeczywistego, podczas gdy Niépce pozostał zainteresowany produkcją powtarzalnych płyt., Wydaje się, że w 1835 roku, trzy lata po śmierci Niépce 'a, Daguerre odkrył, że utajony obraz tworzy się na płycie z jodowanego srebra i że może być” rozwinięty ” i widoczny przez wystawienie na działanie pary rtęci, która osadza się na odsłoniętych częściach obrazu. Czas ekspozycji można zatem skrócić z ośmiu godzin do 30 minut. Wyniki nie były jednak trwałe; gdy opracowany obraz był wystawiony na działanie światła, nienaświetlone obszary srebra zaciemniały się, aż obraz nie był już widoczny., W 1837 Daguerre był w stanie trwale naprawić obraz za pomocą roztworu soli kuchennej do rozpuszczenia nienaświetlonego jodku srebra. W tym samym roku wykonał fotografię swojego studia na srebrzonej miedzianej płycie, która była niezwykła ze względu na wierność i szczegółowość. W tym samym roku syn Niépce 'a Isidore' a podpisał z Daguerre umowę, potwierdzającą, że Daguerre jest wynalazcą nowego procesu, „daguerreotyp.,”