Czy Kleopatra Była Piękna?

utrzymuje się idea, że Kleopatra VII (69-30 p. n. e.), słynna ostatnia królowa starożytnego Egiptu, zawdzięczała swoją potężną pozycję swojej urodzie. „Nos Kleopatry: gdyby był krótszy, zmieniłoby się całe oblicze ziemi” – rozważał francuski filozof Blaise Pascal (1623-1662 n. e.) (Pensées, 162). Podczas gdy dla Pascala ta myśl zilustrowała, jak coś małego może zmienić bieg historii, stwierdzenie to opiera się również na przekonaniu, że Kleopatra zawdzięczała swoją potężną pozycję w tym ważnym momencie historii tylko jej sylwetce., Ta idea przenika naszą współczesną percepcję – w serious scholarship, Asterix comics i hollywoodzkim kinie. Historycy zwykle nie zajmują się sprawami wyglądu fizycznego, z wyjątkiem namalowania portretu o tematyce biograficznej, ale nie odpowiadają na pytania o historyczne znaczenie władzy politycznej danej osoby. Czy Kleopatra była naprawdę atrakcyjna i dlaczego to ma znaczenie, jak wyglądała?,

Regina meretrix: Kleopatra w literaturze rzymskiej

dla Pliniusza Starszego (23-79 n. e.) Kleopatra była tylko „królową nierządnicą (Regina meretrix)” (nat. Hist. 9.58.1), sugerując, że zawdzięczała swoją pozycję bogactwa i władzy prostytuując się Markowi Antoniuszowi (83-30 p. n. e.) swoją bezmyślną sylwetką., Podobne idee przywołuje Kasjusz Dio, który pisząc w III wieku n. e., twierdzi, że kiedy Juliusz Cezar (100-44 p. n. e.) po raz pierwszy spotkał Kleopatrę, „była kobietą o ponadprzeciętnej urodzie, a w czasie, gdy była w kwiecie młodości, była najbardziej Oszałamiająca” (42.34.4); a kiedy zaoferowała Markowi Antoniuszowi jego królewski pogrzeb w Aleksandrii, „nawet w żałobnych szatach była cudownie Oszałamiająca” (51.12.1).,

to, co czytamy w literaturze Rzymskiej, to pogłos kampanii oszczerstw przeciwko Antoniuszowi i Kleopatrze, poprzedzającej ostateczny konflikt pod wodzą Oktawiana (63 p. n. e. – 14 n. e.), późniejszego cesarza Augusta (r. 27 p. n. e. – 14 n. e.)., W najlepszym interesie Oktawiana było przedstawienie wojny domowej przeciwko swojemu koledze, Antoniuszowi, szanowanemu mężowi stanu Rzymskiego, raczej jako obcego konfliktu z egipską królową. Malowanie Kleopatry jako piękności, która uwiodła seksualnie Antoniusza i czarownicy, która rzuciła na niego magiczne zaklęcie, nie miało tylko umęczyć Antoniusza lub poniżać Kleopatrę, ani nie obsadziło jej po prostu w roli przerażającego obcokrajowca. Propaganda Oktawiana świadomie odmawiała uznania jej za najbogatszą i najpotężniejszą władczynię hellenistycznego Morza Śródziemnego.,

grecki filozof moralny Plutarch (ok. 50-120 n. e.), ze swojej strony, oferuje bardziej niuansowy obraz. Wyjaśnia, że „ci, którzy widzieli Kleopatrę, wiedzieli, że ani w młodości, ani w pięknie nie była lepsza od Oktawii”, siostry Oktawiana i niechętnej żony Antoniusza (Ant. 57.3); ” bo rzeczywiście jej własne piękno, jak mówią, nie było zupełnie nieporównywalne, lub takie, które uderza tych, którzy ją widzieli „(tamże. 27.2). Nie oznacza to, że Kleopatra była nieatrakcyjna, ale nie zawdzięczała swoich związków Juliuszowi Cezarowi ani Markowi Antoniuszowi swojej młodzieńczej urodzie., Rzeczywiście, Plutarch kontynuuje, że jej urok spoczywał w jej nieodpartej obecności, jej perswazyjnym charakterze i stymulującym dyskursie, ponieważ była wysoce wykształcona i mówiła wieloma językami obcymi.,

nawet podczas gdy współcześni historycy, w tym Grace Macurdy (1932 ce), Michel grant (1972 CE) i Stanley Burstein (2004 CE), uznają, że Kleopatra nie była wyjątkowo atrakcyjna (czy przez starożytnych lub współczesnych standardów), mają tendencję do nalegania, że była podziwiana za jej piękno i uwiodła mężczyzn swoim wyglądem fizycznym., Jednak, jak słusznie podkreśla Guy Weill Goudchaux (2001 CE), stwierdzenie, że Uroda Kleopatry była „niezrównana”, nie oznacza, że była nieatrakcyjna – nie mówiąc już o brzydocie. Niemniej jednak, to było głównie z powodu nalegań Sarah Pomeroy (1976 i 1984 CE), że uczeni doszli do wniosku, że Kleopatra kute jej potężną pozycję z jej zdolności intelektualnych, talentu strategicznego, i ogromne bogactwo.

Regina Regum: hellenistyczny Portret Kleopatry

próbując określić, jak mogła wyglądać Kleopatra, stajemy wobec braku zgodności w starożytnym portrecie. Nie przetrwały żadne naturalnej wielkości posągi ani popiersia, które można bezspornie zidentyfikować jako przedstawiające ją. Tylko zachowane monety wydane przez Kleopatrę lub w imieniu królowej sprawiają wrażenie, jak chciała być przedstawiona. Jednak żaden z problemów, które pojawiły się w Aleksandrii, Nie dotyczy wysokiej wartości złota lub srebra.,

po podboju Armenii (34 p. n. e.) Marek Antoniusz wybił srebrne denary z własnym portretem i wizerunkiem Kleopatry po obu stronach. Jego herkulesową, muskularną głowę trudno określić jako naturalistyczną. Jej w pewnym sensie odzwierciedla jego, choć mniej umięśniony, ale podobnie nienaturalny. Jej cechy to akwilinowy nos i spiczasty podbródek. Nosi Królewski filet (diadēma) w falowanych włosach (które są związane w kok), kulistą zawieszkę do ucha, naszyjnik z pereł i drapowaną szatę., Przed jej popiersiem znajduje się róg obfitości-róg obfitości, który symbolizuje bogactwo Królestwa Ptolemejskiego. Wokół jej głowy legenda głosi „Cleopatrae reginae regum filiurum regum (o Kleopatrze, Królowej królów i synach królów)” – asertywne wyrażenie jej pozycji władzy, która wywodzi się z jej Lagid pochodzenie, a także jej kolejne relacje z Juliuszem Cezarem i Markiem Antoniuszem.,

srebrny hemiobol, wybity na krótko przed bitwą pod aktem (31 p. n. e.), pokazuje delikatniejszy portret diademowy z zaokrąglonym, choć wciąż wydatnym nosem i innymi dość ogólnymi cechami. Bardziej naturalistyczny portret Kleopatry znajduje się na najlepiej zachowanych monetach z brązu (wybite w Aleksandrii i Nea-Pafos na Cyprze)., Portret przedstawia Kleopatrę z owalną twarzą, płaskim policzkiem z zaznaczoną kością policzkową i płaskim czołem, zakrzywioną brwią, która spada prosto na mostek nosa, szerokim i spiczastym okiem w kształcie migdałów z ciężkim naciętym górnym wieczkiem przechodzącym przez cienką dolną pokrywę w zewnętrznym kąciku oka, wydatnym nosem z dużym, rozszerzającym się nozdrzem, małą płaszczyzną nosowo-wargową, dość pełnymi ustami z odwróconym kącikiem ust, małym okrągłym i wystającym podbródkiem i gładką szyją-jej włosy w melonowym kokardce, związane szerokim filetem, (diadēma) i wiązany w okrągłą bułkę.,

jedynym portretem rzeźbiarskim, który korzystnie porównuje się do przedstawienia Kleopatry na jej monetach, jest marmurowa Głowa znaleziona wzdłuż Via Appia w 1784 roku i od tego czasu wystawiona w Muzeach Watykańskich. Pomimo braku nosa, trudno go opisać jako nieatrakcyjny. To, czy zostanie uznana za „ładną” (cokolwiek to może oznaczać), pozostaje jednak bardzo w oku patrzącego.,

innym portretem rzeźbiarskim, który jest często przypisywany Kleopatrze, jest marmurowa Głowa, którą można znaleźć wzdłuż Via Appia (ok. 1786-97 n. e.) i obecnie znajduje się w Muzeum antiken w berlińskich muzeach państwowych. Według Flemminga Johansena (2003) portret ten „sugeruje wielkie fizyczne piękno”, które w jego umyśle „ostro kontrastuje z raczej niepochlebnymi portretami monet.,”Ten sam autor uważa jednak, że głowa Berlina nie jest ani Kleopatrą, ani starożytną.”Johansen ma jednak niewielu zwolenników, którzy wierzą, że głowa portretu jest nowoczesnym fałszerstwem.

wizerunek Kleopatry pojawia się również na monetach Patrae, portu, w którym Antoniusz zimował przed bitwą pod Akcjum (32/1 p. n. e.). Na monecie znajduje się popiersie Kleopatry na awersie, z koroną Izydy na rewersie. Jej numizmatyczna obecność świadczy o centralnej roli Kleopatry w tym okresie.,

Basilissa Kleopatra: Kleopatra w starożytnej historii

niewiele starożytnych imion jest tak sławnych jak Kleopatra – a jeszcze mniej kobiet może dorównać jej sławie w starożytnej historii: być może Nefertiti, żona Echnatona, i Olimpias, matka Aleksandra Wielkiego, zbliżyć się., Kleopatra VII była jednak ostatnią z długiej linii potężnych królowych, od Arsinoe II i Berenice II Euergetis do Kleopatry z drugiej połowy okresu hellenistycznego. Urodziła się w doniosłym momencie historii, kiedy rzymska potęga rozszerzyła się dalej na wschodnie Morze Śródziemne. Jej ojciec Ptolemeusz XII musiał liczyć się z pomocą Pompejusza Wielkiego, aby odzyskać tron (w 55 p. n. e., po prawie trzyletniej nieobecności). Wśród sił rzymskich, które przywróciły króla Ptolemejskiego, był młody dowódca kawalerii o imieniu Marek Antoniusz.,

po zabójstwie Cezara na Idach marcowych w Rzymie (44 p. n. e.), kiedy przebywała w pobliżu miasta, Kleopatra wróciła do Aleksandrii, zabiła swojego brata i umieściła obok siebie Cezariona jako wspólnego władcę. W wyniku konfliktu między Antoniuszem a Oktawianem (bratankiem Cezara i późniejszego cesarza Augusta) Kleopatra sprzymierzyła się z Antoniuszem. Ze związku urodziło się troje dzieci: Aleksander, Kleopatra i Ptolemeusz., Małżeństwa z obcymi kobietami nie zostały uznane w Rzymie; w Aleksandrii Antoniusz nigdy nie został ogłoszony królem, ale w 34 p. n. e.wszystkie dzieci Kleopatry zostały uroczyście przypisane królestwom poza Egiptem. Kleopatra była więc w stanie rozszerzyć Imperium Ptolemejskie znacznie poza największą sferę wpływów, jaką jej poprzednicy kiedykolwiek byli w stanie zdobyć. Egipt zawsze był jednym z najbogatszych ziem starożytnego świata; teraz stał się najpotężniejszym imperium, z którym rywalizowała tylko coraz bardziej agresywna Republika Rzymska.,

gdy zbliżała się wojna domowa, Antoniusz i Kleopatra zebrali siły i posunęli się od Aleksandrii, przez Lewant i Azję Mniejszą, do Grecji. W Patrae w Achei bili srebrne monety z jej diademowym portretem głoszącym jej suwerenność z legendą „Basilissa Kleopatra (królowa Kleopatra)” (w mianowniku, a nie zwykłym dopełniaczu). W bitwie pod Akcjum (31 p. n. e.) geniusz strategiczny dowódcy Marynarki Oktawiana Marka Agryppy odniósł zwycięstwo., Antoniusz i Kleopatra, choć pokonani, przegrupowali się w Aleksandrii – nie byli w stanie zapobiec ich zgubie, gdy zbliżały się siły Oktawiana. Antoniusz popełnił samobójstwo, a po złożeniu mu Królewskiego pogrzebu Kleopatra poszła w jego ślady (30 p. n. e.). Wraz z nią dobiegła końca Epoka hellenistyczna.

ważne pytanie nie brzmi, czy Kleopatra była piękna, czy nie., Ważne jest raczej, aby zrozumieć znaczenie jej roli w historii, w tym doniosłym momencie od epoki hellenistycznej do Cesarstwa Rzymskiego. Dopuszczeni do prowadzenia pewnych kontrfaktycznych spekulacji, historycy zapytali, co by się stało, gdyby Antoniusz i Kleopatra wygrali bitwę pod Akcjum, pokonali armię rzymską i jej siły morskie i wyeliminowali swojego przeciwnika Oktawiana. Być może rosnąca wrogość między Wschodem i Zachodem rozproszyłaby się, ponieważ Morze Śródziemne mogłoby być rządzone z Aleksandrii zamiast Rzymu., Wyobraź sobie przez chwilę historię Zachodu bez jego Rzymskiego Dziedzictwa … Kleopatra była jedną z niewielu kobiet w historii świata, aby rządzić w jej własnych prawach (choć zawsze z nominalnym męskim władcą obok niej na tronie). Była królową w jednym z najbogatszych krajów starożytnego świata i jako taka najpotężniejsza kobieta swoich czasów. Zaoferowała wierność dwóm najpotężniejszym rzymskim mężom stanu, którzy desperacko potrzebowali jej wsparcia wojskowego i finansowego w wojnach domowych., Kleopatra była, innymi słowy, jednym z najbardziej asertywnych władców starożytności – a jej wygląd fizyczny miał niewiele wspólnego z jej historycznym znaczeniem.

wersja tego artykułu została pierwotnie opublikowana na AncientWorldMagazine.com