przed rewolucją przemysłową nie było standaryzacji produkcji części maszyn. To sprawiło, że konserwacja maszyn była bardzo trudna, ponieważ każda z nich była wyjątkowa, a wszelkie części zamienne musiały być specjalnie wykonane i dopasowane do każdej maszyny., W 1801 roku Eli Whitney wprowadził metodę produkcji opartą na wymiennych częściach: pomysł polegał na tym, że jeśli wszystkie pojedyncze części maszyny są produkowane identycznie, to produkty końcowe powinny być identycznymi kopiami, a wymiana pojedynczej uszkodzonej części jest tak prosta, jak zamówienie wymiany. Eli Whitney zademonstrował to bronią palną. Przyniósł dziesięć swoich karabinów przed Kongresem, zdemontował je, zmieszał części i ponownie złożył dziesięć karabinów, żaden prawdopodobnie nie był złożony z tych samych części, co wcześniej (Bellis „Whitney”)., Chociaż broń nie była czynnikiem napędowym rewolucji przemysłowej, idea wymiennych części z pewnością była. Wszystkie wymienione wcześniej wynalazki, takie jak silniki parowe, silniki elektromagnetyczne i Kombajn zbożowy, mogły być produkowane masowo i konserwowane z identycznymi częściami zamiennymi, zamiast indywidualnej uwagi na każdą zepsutą maszynę.
ten proces przekształcił Amerykę dla narodu opartego na rzemieślnictwie w niewykwalifikowanego producenta linii montażowych., To z pewnością zwiększyło Produktywność i złagodziło koszty amerykańskiej ekspansji, ale kosztem utraty dużej części wykwalifikowanych rzemieślników w kraju. Metody rzemieślników były proste, przestarzałe; nie mogli liczyć na to, że nadążą za produkcją fabryki, nie mogli oferować tak wygodnych napraw i konserwacji, i nie mieli nadziei na konkurowanie z cenami produkowanymi fabrycznie. Czynniki te spowodowały, że większość rzemieślników przestała istnieć, zastępując ich odłączonymi, jednoczęściowymi robotnikami produkującymi fabryki., Przyczyniając się do rewolucji przemysłowej, pomysł Whitneya na wymienne części zmniejszył również klasę amerykańskich wykwalifikowanych rzemieślników.