celem tego przykładu jest zliczenie liczb, które mieszczą się w określonych zakresach, jak pokazano. Dolna wartość pochodzi z kolumny „Start”, a górna z kolumny” End”. Dla każdego zakresu chcemy zawrzeć dolną wartość, ale wykluczamy górną wartość. Tylko dla wygody, liczone liczby znajdują się w nazwanych danych zakresu.
formuła użyta do rozwiązania tego problemu opiera się na funkcji COUNTIFS, która jest zaprojektowana do liczenia komórek spełniających wiele kryteriów.,
=COUNTIFS(data,">="&E5,data,"<"&F5)liczniki akceptują kryteria jako pary zakresów/kryteriów. Pierwsza para zakresu/kryteriów sprawdza wartości w danych, które są większe lub równe (>=) wartość „Start” w kolumnie E:
data,">="&E5druga para zakresu/kryteriów sprawdza wartości w danych, które są mniejsze niż (
data,"<"&F5ponieważ dostarczamy ten sam zakres dla obu kryteriów, każda komórka w danych musi spełniać oba kryteria, aby zostać uwzględniona w ostatecznej liczbie.,
Uwaga w obu przypadkach musimy połączyć odniesienie komórki z operatorem logicznym. Jest to cecha funkcji RACON w Excelu.
ponieważ formuła jest kopiowana w dół kolumny G, Zwraca liczbę liczb, które mieszczą się w zakresie określonym przez kolumny E i F.,
COUNTIF alternatywa
Jeśli masz starszą wersję programu Excel, która nie ma funkcji COUNTIF, możesz użyć funkcji COUNTIF w następujący sposób:
=COUNTIF(data,">="&E5)-COUNTIF(data,">="&F5)pierwszy COUNTIF zlicza liczbę komórek w zakresie, który jest większy lub równy „Start” (który z definicji zawiera również wartości większe niż wartość „End”, ponieważ „end” jest większy niż „start”). Drugi LICZNIKZLICZA liczbę komórek o wartościach większych lub równych wartościom „End”., Ta druga liczba jest odejmowana od pierwszej liczby, co daje końcowy wynik-liczbę komórek, które zawierają wartości między „Start” i „End”.