Ur było jednym z pierwszych na świecie prawdziwych miast. Była zamieszkana przez tysiące lat, od około 55000 do 300 lat p. n. e. Od późnego okresu Ubaid do czasów achemenidzkich królów perskich, przez pięć tysiącleci, ur odgrywał znaczącą rolę w działalności politycznej, religijnej i gospodarczej na mezopotamskich terenach zalewowych. Południowa Mezopotamia od dawna uznawana jest za „kolebkę cywilizacji”.,”Tradycyjne miejsce Ogrodu Eden (Księga Rodzaju 2:10-15) i ojczyzna najwcześniejszej pierwotnej cywilizacji na świecie, południowe tereny zalewowe leżą między płaskowyżem Pustyni Arabskiej na południu a górami Zagros na wschodzie.
położenie Ur nad brzegiem potężnej rzeki Eufrat zapewniało wodę i wiązało ją z globalną gospodarką Mezopotamii: towary Znalezione w pochówkach w Ur—lapis lazuli, karnelian, Agat, złoto, srebro, miedź—zostały sprowadzone do regionu o niewielu zasobach naturalnych.,
Po jego prehistorycznych początkach w VI tysiącleciu p. n. e., Historia Ur jest zarysowana w sumeryjskiej liście królów, dokument opracowany pod koniec III tysiąclecia p. n. e. Według listy królów Południowa Mezopotamia była podzielona na 20 do 30 konkurujących ze sobą miast-państw do III tysiąclecia. Ur był jednym z najważniejszych z nich, ustanawiając dynastię, która zdominowała inne miasta-państwa w trzech okresach., Pierwsza Dynastia z Ur panowała w połowie III tysiąclecia p. n. e., rządzona przez bezpośrednich następców królów i królowych, których Grobowce Woolley odkrył na cmentarzu Królewskim: królowie Mesannepada, Aannepada, Meskiagunna, Elulu i Balulu. Niewiele wiadomo o drugiej dynastii z Ur. Trzecia Dynastia z Ur, pod koniec III tysiąclecia, zjednoczyła miasta południowego Zalewu. Rządy jego królów—Urnammy, Szulgi, Amar-Suen, Szu-Suen i Ibbi-Suen-są dobrze udokumentowane w tekstach ekonomicznych i literackich., Urnamma i Shulgi w szczególności stworzyli wysoce scentralizowane Państwo biurokratyczne poprzez swoją działalność budowlaną, wyczyny wojskowe i osiągnięcia polityczne.
wraz z upadkiem trzeciej dynastii, Ur nigdy nie było siedzibą wybitnej władzy politycznej, ale Mezopotamscy królowie nadal utrzymywali swoje świątynie, budynki publiczne i Fortyfikacje. Ur został zaatakowany, uszkodzony i odbudowany w ciągu następnych kilku stuleci. W VIII I VII wieku p. n. e.Ur doświadczył Niewielkiego renesansu, który przeniósł się do okresu Neobabilońskiego na przełomie VII i VI wieku p. n. e.,
Ur nadal był zamieszkany przez wieki, ale ruch na zachód od Eufratu sprawiał, że coraz trudniej było zapewnić miastu zaopatrzenie w wodę. Około 400 p. n. e.Ur został opuszczony i pozostawiony na piaskach wkraczającej pustyni.