who ' s Who in South Vietnam
- Share on Facebook
- Share On Twitter
- link e-mail
-
Skopiuj Link Schowaj
Skopiuj Link
Bao Dai
Ostatni cesarz Wietnamu wstąpił na tron w 1932 roku i współpracował z Japończykami okupującymi Wietnam podczas II wojny światowej., Po wojnie krótko wstąpił w szeregi wietnamskiego przywódcy komunistycznego Ho Chi Minha i Vietminh, by w latach 1949-1955 uciec na emigrację do Hongkongu i Francji. Powrócił do Wietnamu, by rządzić pod francuską kontrolą, dopóki nie został obalony przez południowowietnamskiego przywódcę Ngo Dinh Diem w sfałszowanych wyborach w 1954 roku.
Duong Van Minh
znany popularnie jako „Big Minh”, Duong dowodził armią Południowowietnamską pod dowództwem premiera Ngo Dinh Diem. W 1963 został przywódcą Wietnamu Południowego po zamachu stanu, w którym zginął Diem., Rządy duonga trwały zaledwie dwa miesiące, ale na krótko ponownie poprowadził Wietnam Południowy w 1975 roku, zanim poddał się siłom komunistycznym.
Ngo Dinh Diem
po odrzuceniu zaproszenia Ho Chi Monha do przyłączenia się do ruchu komunistycznego, Ngo Dinh Diem kierował południowym Wietnamem w latach 1954-1963, kiedy to został zabity przez swoich generałów w zamachu stanu. Jego autokratyczne rządy, czego przykładem było uwięzienie i egzekucja setek buddystów oraz odmowa wprowadzenia reform ziemskich, przyczyniły się prawdopodobnie do wzrostu poparcia Ho Chi Minha.,
Ngo Dinh nhu
młodszy brat i główny doradca polityczny przywódcy Południowowietnamskiej Ngo Dinh Diem, Nhu prowadził reżim tajnych ruchów politycznych swojego brata, Can Lao. Został zamordowany wraz z bratem podczas zamachu stanu w 1963 roku.
Nguyen Khanh
Funkcję tę pełnił przez około rok, zanim został wygnany do Francji przez innego generała, Nguyena Cao Ky, który został premierem w 1965 roku.,
Nguyen Van Thieu
Nguyen Van Thieu na krótko dołączył do sił komunistycznych, zanim je porzucił i służył w kontrolowanej przez Francuzów Armii Wietnamskiej. W latach 1965-1967 pełnił funkcję szefa państwa Wietnamu Południowego pod rządami Nguyena Cao Ky. W 1967 z powodzeniem ubiegał się o urząd prezydenta Wietnamu Południowego i piastował to stanowisko aż do upadku Sajgonu, stolicy Wietnamu Południowego, który stał się nieuchronny w 1975. Tuż przed zwycięstwem komunistów Thieu wyemigrował na Tajwan, zanim zamieszkał w Anglii.